Հայաստանը, խոցելով մոտ մեկուկես տասնյակ ադրբեջանական անօդաչու թռչող սարք՝ թե՛ հարվածային, թե՛ հետախուզական բնույթի, հակառակորդին պատճառել է մոտ 150-200 միլիոն դոլարի վնաս: Այդ և այլ որոշակի ցուցանիշներ և արդյունքներ ներկայացվել են հայաստանցի լրագրողներին: Հայկական ՀՕՊ ուժերի ղեկավարությունը ցույց է տվել տավուշյան լարվածության օրերին հայկական կողմի խոցած ադրբեջանական թռչող անօդաչու սարքերի բեկորները: Հակառակորդը, անշուշտ, կրել է ծանր՝ թե՛ հոգեբանական, թե՛ ռազմական, թե՛ տնտեսական, թե՛ գիտական պարտություն: Այլ կերպ ասած, տավուշյան սահմանագոտում պարտություն է կրել ադրբեջանական կառավարման որակը, ինչը, մի կողմից լինելով ոգևորիչ, մյուս կողմից, անշուշտ, պարտավորեցնող է: Ի վերջո, պետք է գալ, թերևս, մի պարզ բանաձևի՝ Հայաստանը պետք է մրցակցի ոչ թե Ադրբեջանի, այլ ինքն իր հետ, իր ամեն մի անցնող օրվա հետ, ձգտելով ամեն մի հաջորդ օրը գերազանցել իր իսկ արդյունքը: Ընդ որում՝ խոսքը պետական կյանքի համալիր արդյունքի մասին է, որովհետև, վերջին հաշվով, բանակն ու մարտական գործողությունները որևէ պետության դեպքում պետական և հանրային կյանքի հանրագումարի, այլ կերպ ասած՝ համախառն ներքին արդյունքի արտացոլում են:
Եվ այստեղ է թերևս կարևոր, որ խոսքը հենց համախառն ներքին արդյունքի և ոչ թե լոկ պարզապես իքս ծավալի ֆինանսական կարողությունների մասին է: Որովհետև իքս ծավալի ֆինանսական կարողությունները՝ լինեն դրանք նավթից, գազից, թե որևէ այլ կոնկրետ աղբյուրից, ինքնին դեռևս չեն նշանակում որակ: Իսկ համախառն ներքին արդյունքն իր ցուցանիշով ենթադրում է նաև հատկանիշների հավաքականություն, այսինքն՝ պետական որակ:
Հայաստանի մրցակիցը այլևս պետք է լինի սեփական որակը, այն ամեն հաջորդ օր բոլոր առումներով գերազանցելու անբեկանելի ձգտումը և նպատակադրումը: Իսկ դա նշանակում է որակ ոչ միայն նյութական, շոշափելի արդյունքի տեսքով, այլ որակ նաև մտքերի և գաղափարների գեներացման առումով, որոնք, բացի ներհայաստանյան, ներհայկական մասշտաբից, կպարունակեն նաև համաշխարհային մասշտաբի և նշանակության հեռանկարներ ու մտահղացումներ, դառնալով հետաքրքրության արժանի ոչ միայն հայության համար: Այլ կերպ ասած, Հայաստանի մրցունակության և որակի խնդիրը պետք է ներառի նաև աշխարհայացքային, աշխարհաճանաչողական, արժեհամակարգային բաղադրիչի գեներացիա, որպեսզի Հայաստանը համաշխարհային քարտեզի վրա նկատելի կետ լինի ոչ միայն ռազմական որևէ լարման, կամ որևէ այս կամ այն կարգի միջազգային հեղինակավոր միջոցառման, այլ պարզապես ընթացիկ կյանքում արձանագրվող իրողությունների և ընդհուպ միջազգային քննարկման արժանի գաղափարների բերումով: