Վենետիկի հանձնաժողովը հայտարարություն է տարածել Հայաստանում Սահմանադրական դատարանի շուրջ ստեղծված իրավիճակի կապակցությամբ՝ ասելով, որ հանձնաժողովը ուշադրությամբ հետևում է զարգացումներին և հանձնարարել է նախագահին անհրաժեշտության դեպքում արձագանքել հայտարարությամբ: Խոսքը հանձնաժողովի նախագահ Ջովանի Բուքիքիոյի մասին է: Վենետիկի հանձնաժողովի անդրադարձը Հայաստանում սահմանադրական կրքերին իրապես հետաքրքիր է: Դրանք, ինչպես հայտնի է, ծավալվեցին ՍԴ դատավոր ընտրված Վահե Գրիգորյանի արդեն հայտնի հայտարարություն-մեկնաբանությունից հետո, որտեղ հղում անելով անդամ-դատավոր բառային տարբերությանը՝ հին և նոր Սահմանադրությունների միջև, Գրիգորյանը հայտարարեց ՍԴ նախագահի պաշտոնը ստանձնելու մասին: Դրանից հետո Հայաստանում ծավալվեց թեժ քննարկում, թե արդյոք Գրիգորյանը ոտնատա՞կ է տվել իրավագիտության և սահմանադրագիտության նորմերը, Հայաստանի օրենքներն ու Սահմանադրությունը, թե՞ նախկին իշխող համակարգն ու ՍԴ-ում դրա ներկայացուցիչ Հրայր Թովմասյանը հայտնվել է իր իսկ գրած Սահմանադրության փոսում:
Իրավական այդ վեճի ֆոնին անկասկած է նաև Հայաստանում հեղափոխական-քաղաքական տրամաբանության գերիշխանությունը, և Վահե Գրիգորյանի քայլին արձագանքների մեծ մասը պայմանավորված է թերևս այդ հանգամանքով: Այդ ֆոնին էլ հետաքրքիր է Վենետիկի հանձնաժողովի արձագանքը, որն այս պահին գոնե փաստորեն հրաժարվում է դիրքորոշում հայտնել Գրիգորյանի հայտարարության և ստեղծված վիճակի վերաբերյալ՝ ասելով, որ հետևում է իրադարձությունների զարգացմանը, և հարկ եղած դեպքում Ջովանի Բուքիքիոն լիազորված է անել հայտարարություն:
Ի՞նչ է դա նշանակում այս պահի դրությամբ, մասնավորապես, Վահե Գրիգորյանի հայտարարություն-մեկնաբանության առումով Բուքիքիոն ասելու բան չունի՞: Դա նշանակում է, որ նա չի՞ կողմնորոշվում, թե որքանով է Գրիգորյանի քայլը տեղավորվում իրավագիտության և սահմանադրականության նորմերում, թե՞ նա համարում է, որ Վահե Գրիգորյանը ճիշտ է: Ինչո՞ւ է Վենետիկի հանձնաժողովի նախագահը առայժմ լռում: Թե՞ նա սպասում է, որ Գրիգորյանն, այսպես ասած, ևս մեկ քայլ կատարի, նոր միայն տա գնահատական: Իսկ արդյո՞ք Վենետիկի հանձնաժողովը շփոթված է նաև այն պատճառով, որ Հայաստանում Սահմանադրության փոփոխության գործընթացը ընթանում էր այսպես ասած՝ հանձնաժողովի պատրոնաժությամբ, և ստեղծված իրավիճակի համար, փաստորեն, Վենետիկն էլ ունի պատասխանատվության իր բաժինը:
Մյուս կողմից, արդյոք այս իրավիճակում Վենետիկը Հայաստանի Սահմանադրության տեքստի կամ տեքստերի առումով տեղեկանո՞ւմ է բաներ, որոնց մասին իրազեկ չէր նախկինում: Թվում է, որ չի կարող լինել այդպիսի բան, սակայն հիշենք, թե Սահմանադրության մշակման և քննարկման գործընթացում ինչպես էին ի հայտ գալիս խոսակցություններ այն մասին, որ Վենետիկ ուղարկված է մի տարբերակ, կամ թարգմանության, այսպես ասած, մի ինտերպրիտացիա, իսկ Հայաստանի խորհրդարանում քննարկվում է բոլորովին այլ տարբերակ: Ըստ երևույթին, Վենետիկի հանձնաժողովը առայժմ չի շտապում խոսել՝ փորձելով հասկանալ, թե է՞լ ինչերից է, որ տեղյակ չի եղել Սահմանադրության վրա Հայաստանի նախորդ իշխանության հետ համատեղ աշխատանքի ընթացքում: Որովհետև, ի վերջո, համենայնդեպս առայժմ առկա է մի իրավիճակ, երբ թերևս կան բավարար հանգամանքներ իրավական գնահատական հնչեցնելու համար և տարօրինակ է, որ Վենետիկը հայտարարում է առայժմ լռելու մասին: