Սերժ Սարգսյանը երեկ Գեղարքունիքի մարզում հյուրընկալվել է Երկրապահ կամավորների միության «Պատանի Երկրապահ» ուսումնամարզական և հանգստի համալիրում, որտեղից էլ մեկնել է Ծաղկաձոր` երեկոյան ելույթ ունենալով «Բազե» համահայկական երիտասարդական հավաքի մասնակիցների առջև:
Այնպիսի տպավորություն է, որ Սարգսյանը չի անտեսում ոչ մի միջոցառում, որը առնչվում է համակարգին, լրացնում է նրա ամբողջականությունը: Սոչիում` Վլադիմիր Պուտինի հետ հանդիպումից հետո, Սարգսյանը ցույց է տալիս Հայաստանի համակարգի միասնականությունը, կատարում է քայլեր, որոնք միտված են դրա ցուցադրությանը:
Նա օրեր առաջ Սարդարապատում էր հավաքել իշխանության ամբողջ վերնախավին` ՊՆ ռազմական ուսումնական հաստատությունների շրջանավարտների ավարտական միջոցառման առիթով: Շատերը Սարգսյանի այս քայլը կարող են համարել արտաքին աշխարհին հասցեագրված մեսիջ ղարաբաղյան հակամարտության համատեքստում: Սակայն դրա անհրաժեշտությունն այս պահին, ըստ ամենայնի չկա, որովհետև ԼՂ խնդրում առաջիկա ամիսներին չեն սպասվում դիվանագիտական կամ ռազմական թեժացումներ` չնայած Հոգլանդի հայտարարությանը հաջորդած աշխուժությանը կամ Նալբանդյան-Մամեդյարով մոտակա հանդիպմանը:
Կամ դժվար է արտաքին մեսիջ տեսնել այն պարագայում, երբ Սարգսյանն այցելում է պատանի երկրապահներին, մանավանդ այն ժամանակ, երբ գեներալ Մանվել Գրիգորյանը, երկրապահների մեծ խմբի ուղեկցությամբ, ուխտագնացության է մեկնել Արցախ:
Հայաստանում գործող նախագահի քայլերն ավելի շատ ներքաղաքական, ներհամակարգային նշանակություն ունեն և տեղավորվում են 2018-ի համատեքստում: Սարգսյանը կարևոր քաղաքական իրադարձություններից առաջ փորձում է համահարթեցնել այն հակասությունները, որոնք կան համակարգի ներսում՝ ցույց տալով դրա միասնականությունը, կոնսոլիդացվելու ռեսուրսը:
«Բազեում» Սերժ Սարգսյանի կարճ ելույթի մեխը եղել է քաղաքական հանդուրժողականությունն, ինչն ասվածի վկայությունն է: «Հավատացեք, որ քաղաքական դաշտում համաձայնության գալը, հաշտության գալը շատ կարևոր է, և ընդհանրապես կյանքում փոխզիջումների միջոցով համաձայնության գալը շատ կարևոր հանգամանք է: Խոսքս չի վերաբերում հարմարվողականությանը, այլ դիմացինի շահը հասկանալուն, և վստահ եմ, որ ձեզնից շատ-շատերը հիշում են հայտնի մարդու այն ասացվածքը, որ ամենաքաղցր հաղթանակը այն հաղթանակն է, որը ձեռք է բերվել քիչ կորուստներով, քիչ ջանքերով: Հավատացեք, որ դա այսպես է: Ես կցանկանայի, որ երբ արդեն այլ հարցերում անմիջականորեն սկսեք մեծավարի զբաղվել, միշտ լինեք համաձայնության գալու կողմնակիցը: «Ընդդեմ», «հակա» կարգախոսներով որևէ հաջողության անհնար է հասնել», – երիտասարդներին ասել է Սերժ Սարգսյանը:
Ըստ ամենայնի` Պուտինի հետ հանդիպումից հետո Սարգսյանը վերջնականապես կայացրել է 2018-ի հետ կապված իր որոշումները և դրանք հրապարակայնացնելուց առաջ կոնսոլիդացնում է համակարգը, այն բերում է «մարտական» վիճակի:
Ինչպիսին է այդ որոշումը կամ առարկայական ինչպիսի դրսևորում այն կունենա նոր իշխանության դերաբաշխման վրա 2018-ի ապրիլին` առայժմ դժվար է ասել, որովհետև Սարգսյանն առայժմ «հավաքում» է համակարգն` առանց բովանդակային բացահայտումների: Մյուս կողմից` նկատելի է, որ Սարգսյանը ռեստարտ է տալիս «ազգային համաձայնության իշխանության» իր գաղափարին և այդ գիծը կշարունակվի և նոր բաղադրիչներով կհարստանա սեպտեմբերին, երբ սպասվում են Հայաստան-Սփյուռք համաժողովը և համահայկական խորհրդի ստեղծումը:
Երբ իշխանությունը չունի կոնսոլիդացվելու, քաղաքական նոր օրակարգ առաջ քաշելու պոտենցիալ, շեշտը, որպես կանոն, դնում է նման արտաքուստ հնչեղ, բայց ներքին բովանդակությունից զուրկ գաղափարների վրա: Հայաստանի նոր իշխանությունը կայանում է, ըստ էության, ապաքաղաքական միջավայրում, երբ երկրում բացակայում է քաղաքական դիսկուրսը, չեն ձևակերպվում օրակարգն ու առաջնահերթությունները և բոլոր քննարկումները սահմանափակվում են ընդամենն այն հարթության վրա, թե 2018-ին ով է զբաղեցնելու Հայաստանի վարչապետի պաշտոնը:
Սերժ Սարգսյանը նույնպես` գոնե մարտավարական իմաստով, համակարգը կոնսոլիդացված վիճակի է բերում հենց այդ հարցի համատեքստում, որպեսզի վերջինիս կողմից «մարսված» լինի իր իշխանության երկարաձգումը կամ Կարեն Կարապետյանի վարչապետության շարունակումը նաև 2018-ի ապրիլից հետո:
Քաղաքական հանդուրժողականությունը կամ նույնիսկ ազգային համաձայնությունն ընդամենը գործիքներ են, որոնք պետք է ապահովեն կոնկրետ օրագարգի, ծրագրի, քաղաքականության իրականացում:
Սարգսյանը գտել է գործիքները, գուցե արդեն որոշել է 2018-ի իշխանության կադրային կազմը, բայց չունի քաղաքական օրակարգ: Այն Հայաստանում, ցավոք, չունի ոչ ոք` համակարգի ներսում կամ դրանից դուրս:
