«Թրանսփարենսի ինթերնեյշնլ» հակակոռուպցիոն կենտրոնի կողմից Հայաստանի պաշտպանության ոլորտում 2015 թվականի ամփոփիչ հետազոտությունն արժանացավ իշխանական մի շարք ներկայացուցիչների քննադատությանը: Բանն այն է, որ հետազոտությունը բացահայտում էր պաշտպանության նախարարության կողմից կատարված մի շարք գնումների, հատկապես մեկ անձից կատարվածների ոչ նպատակային և շռայլ լինելը և վերաբերում էր գնումների թափանցիկությունը:
Ըստ «Գնումների մասին» ՀՀ օրենքի՝ եթե գնումը պարունակում է պետական կամ ծառայողական գաղտնիք, ապա այն իրականացվում է «սահմանափակ ընթացակարգերի» միջոցով, ասել է թե՝ ռազմական կարիքների բավարարման համար կատարվող գնումներն իրականացվում են սահմանափակ ընթացակարգերի միջոցով:
Հետազոտությունը պատահական զուգադիպությամբ կատարվել էր քառօրյա պատերազմից առաջ, և, ըստ դրա, Հայաստանի պաշտպանության ոլորտը D կատեգորիայի մեջ էր հայտնվել:
Գնումների ոչ թափանցիկ լինելը վերաբերում է նաև ոստիկանությանը: Դա ևս պայմանավորված է ազգային անվտանգության գործոնով, և հենց այդ գործոնից էլ օգտվելով՝ փակ համակարգերում կատարվել են կասկածելի ու շռայլ ծախսեր: Որպես օրինակ կարելի է դիտարկել ոստիկանության մասնաշենքերի մակաբույծներին ոչնչացնելու ծառայության համար ոստիկանությունը բյուջեից հատկացված մոտ 7 մլն դրամը կամ Գևորգ Կոստանյանին պատկանող «Էլիտ կապիտալ»-ի կողմից շահած՝ բանակին սննդամթերքներ մատակարարելու տենդերը (ի դեպ, 2015 թվականին ՊՆ-ի և այդ ընկերության միջև ընդամենը մեկ գործարքը կազմել է 16 մլն դրամ):
Հերիքնազ Տիգրանյանը ցավով արձանագրում է՝ յուրաքանչյուր նմանատիպ բացահայտում ընդունվում է թշնամաբար և դիտարկվում որպես թշնամու ջրաղացին ջուր լցնելու քայլ:
