Ինչպես հայտնի է, երեկ` ժամը 21-ի սահմաններում, ոստիկանության կազմակերպված հանցավորության դեմ պայքարի գլխավոր վարչություն են ինքնակամ ներկայացել մարտի 4-ին «Նուբարաշեն» ՔԿՀ-ի մոտ Երրորդմասցի Լյովիկի եւ նրա երկու ընկերների սպանության մեջ մեղադրվող Սարգիս Գրիգորյանը ( Ծգլ), Սարգիս Հախանումյանը (Տլե) և Վահան Հակոբյանը (Գաստրիկ): Երեքին էլ մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 104 հոդվածի առաջին մասի (սպանություն) և 235 հոդվածի (Ապօրինի կերպով զենք, ռազմամթերք, պայթուցիկ նյութեր կամ պայթուցիկ սարքեր ձեռք բերելը, իրացնելը, պահելը, փոխադրելը կամ կրելը) հատկանիշներով:
104 հոդվածով նախատեսված արարքը պատժվում է ազատազրկմամբ` 6-12 տարի ժամկետով: Իսկ 235 հոդվածով սահմանված արարքը պատժվում է կալանքով՝ առավելագույնը երեք ամիս ժամկետով, կամ ազատազրկմամբ՝ առավելագույնը երեք տարի ժամկետով եւ տուգանքով՝ նվազագույն աշխատավարձի` առավելագույնը հինգհարյուրապատիկի չափով կամ առանց դրա: Սակայն այս հոդվածով նախատեսված արարքները, որոնք կատարվել են մի խումբ անձանց կողմից` նախնական համաձայնությամբ, պատժվում են ազատազրկմամբ՝ երկուսից վեց տարի ժամկետով, իսկ կազմակերպված խմբի կողմից՝ ազատազրկմամբ՝ երեքից ութ տարի ժամկետով: Այսինքն` եթե հանրագումարի ենք բերում առաջադրված մեղադրանքներով սահմանված պատժաչափերը, ապա այն գերազանցելու է 15 տարին: Իսկ եթե հաշվի առնենք հանգամանքը, որ Երրորդմասցի Լյովիկը վայելում էր իշխանության շատ ներկայացուցիչների համակրանքը եւ հովանավորությունը, ապա ցանկության դեպքում այդ երեք քրեական տարրերը կարող են ամենախիստ պատիժը կրել:
Նշենք, որ նրանք նախաքննական մարմին են ներկայացել, քանի որ այլ ելք չունեին: Սա թերևս ողջ մնալու` նրանց միակ շանսն էր, քանի որ Երրորդմասցի Լյովիկի հորեղբոր որդին՝ Արմեն Ղազարյանը՝ Պզոն, այսպես, թե այնպես, գետնի տակից էլ լիներ, գտնելու էր նրանց եւ պատժելու էր գողական աշխարհում ընդունված մեթոդներով: Թեև, որոշ տեղեկություններով, նրանք արդեն իսկ հասցրել էին «ատկազ կանգնել» կատարվածում իրենց մասնակցության փաստից:
Հիշեցնենք, որ մենք գրել էինք, որ «օրենքով գող» Արմեն Ղազարյանին՝ Պզոյին, հաջողվել էր կապ հաստատել մինչև երեկ հետախուզման մեջ գտնվող Գաստրիկի հետ՝ պարզելու համար կատարվածի մանրամասները եւ իրական դրդապատճառները: Սակայն Գաստրիկն ասել էր, թե ինքը մասնակից չի եղել Երրորդմասցի Լյովիկի սպանությանը, ինչը, սակայն, Պզոյին համոզիչ չէր թվացել:
Ամեն դեպքում, որոշ տեղեկություններով, կամավոր ներկայանալուց հետո էլ Գաստրիկը, Տլեն ու Ծգլը դեռ չեն ընդունել իրենց մեղքը տեղի ունեցած սպանության մեջ: Միևնույն ժամանակ, սակայն, այդ քրեական տարրերը մի քանի տասնյակ հանցագործությունների հեղինակ են, որոնք լավ հովանավորներ ունենալու արդյունքում հաջողությամբ պարտակվել են: Սակայն հիմա, «անհրաժեշտության» դեպքում, կարող են վեր հանվել, ինչն արդեն կերաշխավորի, որ նրանք ցմահ կմնան բանտում, ինչն, ինչպես արդեն նշեցինք, նրանց` կենդանի մնալու միակ շանսն է:
Ամեն դեպքում պարզ է, որ նրանք ինքնուրույն չեն գործել, եւ եթե նույնիսկ այդ երեք քրեական տարրերը պատժվեն, միևնույն է, չլուծված է մնում գլխավոր պատվիրատուի հարցը, որն էլ կմնա Պզոյի լուծման տիրույթում:
