Միգրացիայի հարցերով պետական կոմիտեի ղեկավար Գագիկ Եգանյանը հայտարարել էր, որ հունվարի 1-ից հեշտացվում են Ռուսաստանում աշխատելու մեկնող հայ միգրանտների պայմանները, նրանք ազատվում են նաև ավելորդ տուրքից, որը նրանց գրպանում կպահի մոտ 20 միլիոն դոլար:
Եվրասիական տնտեսական միությանը անդամակցության դժգույն հեռանկարում Հայաստանի իշխանություններն արտագնա աշխատողների գայթակղության գործոնը բավական հաճախ են շահարկում, ինչը, ըստ էության, ԵՏՄ անդամակցության անարժանապատիվ գործընթացի ամենաամոթալի դրվագներից մեկն է: Ըստ էության ստացվում է, որ Հայաստանի իշխանությունները խոսում են արտագնա աշխատանքի, այսինքն՝ Հայաստանից Հայաստանի քաղաքացիների հեռանալու պայմանները բարելավելու մասին: Սակայն անգամ այս անարժանապատիվ քարոզչությունը չի համապատասխանում իրականությանը, մի շարք գործոններ նկատի ունենալով: Նախ՝ Հայաստանից արտագնա աշխատանքի մեկնող քաղաքացիների մեծ մասը այնտեղ աշխատում է առանց գրանցման, ինչը, այսպես ասած, թաքնված զբաղվածության ոլորտից է, և որը բնորոշ է կոռուպցիոն տնտեսություններին, ինչպիսին են և՛ Հայաստանի, և՛ Ռուսաստանի տնտեսությունները:
Այսինքն՝ պայմանների դյուրինացման մասին հայտարարությունները վերաբերում են աշխատանքային միգրանտների փոքր մասին միայն: Ավելին՝ հունվարի 1-ից հետո այդ մարդկանց համար բարդություններ կարող են սկսվել, քանի որ Ռուսաստանում լարվում է սոցիալ-տնտեսական վիճակը, և, բնականաբար, իշխանությունները ձգտելու են, այսպես ասած, օպտիմալացնել ֆինանսական շրջանառությունը և այնպես անել, որ հնարավորինս քիչ գումարներ հայտնվեն, այսպես ասած, տրանսֆերտի ենթակա կարգավիճակում: ՌԴ իշխանություններն արդեն իսկ մի շարք քայլեր կատարել են՝ սահմանափակումներ մտցնելով Ռուսաստանում աշխատանքային միգրացիայի տարբեր ոլորտներում՝ միգրանտների քանակի և հնարավորությունների կապակցությամբ և նախապատվություն տալով Ռուսաստանի քաղաքացիներին:
Սրանից պետք է եզրակացնել, որ հունվարի 1-ից առավել հավանական է, որ Հայաստանից արտագնա աշխատանքի մեկնողները ոչ թե Հայաստանի ԵՏՄ անդամակցությունից կշահեն, այլ կարող են շահելու հույս ունենալ ՌԴ քաղաքացի դառնալու դեպքում: Եվ սա նաև զրոյացնում է ոչ միայն անօրինական, այլ նաև օրինական աշխատանքի անցածների, այսպես ասած, դյուրինացված կարգավիճակը, որովհետև երկու դեպքում էլ հրատապ է դառնում ՌԴ քաղաքացիություն ձեռք բերելը՝ ապահովության համար: Եվ եթե 2013 թվականին ՌԴ քաղաքացիություն է ձեռք բերել Հայաստանի 12 հազար քաղաքացի, ապա 2015 թվականից այդ թիվը, ամենայն հավանականությամբ, առնվազն կկրկնապատկվի:
Այս ամենին գումարվում են Ռուսաստանի տնտեսական բարդություններն ընդհանրապես, ինչը նշանակում է սոցիալական վիճակի վատթարացում և աշխատատեղերի կրճատում Ռուսաստանում: Այսինքն՝ ընդհանուր մակրոտնտեսական ցուցանիշների նվազում, ինչը, այսպես ասած, օբյեկտիվ բարդություններ է առաջացելու արտագնա աշխատանքի մեկնողների համար:
Ասել է թե՝ Հայաստանի քաղաքացիներին անարժանապատվորեն, անամոթաբար մատուցվող խայծը, որ նրանք կարող են ավելի հեշտ պայմաններով մեկնել Ռուսաստան աշխատելու, իրականությանը ըստ էության չի համապատասխանում և ընդամենը մշակված քարոզչական հնարք է, որի նպատակն է լեգիտիմացնել ԵՏՄ-ի անդամակցության քաղաքական կոնսենսուսային որոշումը, հետո ասելու համար, որ Հայաստանի ապագայի դեմ կայացված այդ որոշումը քաղաքացիների կամքն է, և հասարակության մեծ մասը հենց դա է ուզում:
