Հունիսի 14-ին Ստամբուլի Քումքափ թաղամասին կից ծովափին դանակահարել են հայաստանցիների, որոնցից մեկի կյանքը փրկել չի հաջողվել: Այսօր Համբարձում Հարությունյանի դին ընտանիքը տեղափոխել է Երևան: Վաղը Համբարձումին կհուղարկավորեն: Ընտանիքը կատարվածից շոկի մեջ է:
Ինչ է տեղի ունեցել. Համբարձում Հարությունյանի որդին «Առաջին լրատվական»-ին պատմեց մանրամասներ։ Համբարձումը, որդին և երկու ընկերներ քայլելիս են եղել ծովափին։ Մի քանի հայեր բարձր-բարձր խոսել են, հայհոյել, ինչը դուր չի եկել Համբարձումին, նա նախ մոտեցել է, փորձել է կարգի հրավիրել, ապա կռիվ է ծագել, որն ավարտվել է դանակահարությամբ: Դանակահարել են Համբարձումին, որդուն, ինչպես նաև Համբարձումի երկու ընկերներին:
«Երկուսն էլ դանակը արդեն հանել էին, պապայի երկու ընկերներին խփել էին, ես խնդրեցի՝ պապայիս չխփեն, պտտվեցին ու ինձ խփեցին, հետո պապայի ընկերոջ տուն գնացին, իրենց տուն, դրանից հետո եկան ինձ»,- հուզված պատմեց Գառնիկ Համբարձումյանը, որը սթրես է ապրել կատարվածից:
Կինը՝ Քրիստինե Մամիկոնյանը, հուզված ասաց. «35 տարեկան ամուսնուս կորցրի, մինչև վերջ բոլորս միահամուռ պետք է գտնվենք: Մենք միահամուռ պետք է լինենք, ամենադաժան պատիժը պետք է կրի մարդասպանը… Ցավդ տանեմ, Համիկ ջան»,- հեկեկաց կինը:
Գառնիկ Հարությունյանը սթրեսի մեջ է: Տասնմեկամյա որդին է, որն ականատես է եղել հոր սպանությանը, պատմեց, որ սկզբում գազ են փչել իրենց վրա, ապա սկսել դանակահարել:
Քրիստինեն պատմեց, որ ամուսինն ասել է, թե քառասունհինգ րոպեով դուրս են գալիս որդու հետ ինտրենետ ակումբ, բայց քառասունհինգ րոպե հետո զանգ է եկել ամուսնու հեռախոսահամարից։ «Թուրքեր էին, ասացին՝ ձեր ամուսնուն դանակահարել են, էլ բան չեմ հիշում, ուշագնացություն»,- ասաց նա:
Նրանք նշեցին, որ դանակահարողները հայեր են եղել, մեկի դեմքը ոստիկանները անձնագրով ցույց են տվել, անունը Ստեփան է, Գյումրիից, որին երբևէ չեն ճանաչել:
Հարությունյանների ընտանիքում բոլորն են աշխատել, կինը՝ պայուսակների գործարանում, ամուսինը՝ նույնպես, տղան՝ ոսկու գործարանում, սկեսուրը հիվանդ էր խնամում:
«Տուն չունեինք, մտածում էինք՝ գայինք այստեղ տուն գնենք»,- ասաց Քրիստինեն:
Այսքան տարիների ընթացքում նրանք թուրքերի կողմից խտրական վերաբերմունքի չեն հանդիպել: Կինը նշեց, որ թուրքերն են առաջին օգնություն ցույց տվել։ «Թուրքերը չոքել էին իմ դեմը, ասում էին՝ ինչով կարող ենք օգնել ձեզ: Մինչև հիմա ասում էի՝ իմ հայերը, իմ հայերը, հիմա այլևս երբեք»,- հուզված նշեց Քրիստինեն՝ հավելելով, որ այլևս երբեք հետ չի գնա։ «Ես երբեք հետ չեմ գնա, ես շատ թասիբով ամուսին ունեմ, ես հիմա էլ ունեմ, ես չեմ կորցրել, տեսեք իմ սիրուն ամուսնուն, վախ, իմ կյանք…»,- լաց եղավ նա…
Ավելին՝ տեսանյութում:
