«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Արաբագետ Հայկ Քոչարյանը:
–Ռուսաստանը և Միացյալ նահանգները Սիրիայի հարցում համաձայնության են եկել: Երկու երկրների նախագահների հեռախոսազրույցից հետո հայտնի դարձավ Սիրիայում ռազմական գործողությունների դադարեցման համաձայնության մասին, Պուտինը ելույթ ունեցավ և հրապարակեց կայացված համաձայնության տեքստը: Դուք ինչպե՞ս եք գնահատում այս համաձայնությունը:
– Սիրիական հակամարտության ճգնաժամի շատ կարևոր ձեռքբերում է որպես նոր էջ սկսելու հնարավորություն:
-2011թ-ից ի վեր չիեղել այսպիսի խոշոր համաձայնություն, որը գրեթե բոլոր անկյուններից հույս է առաջացրել, որ կարող է սկսվել մի գործընթաց, կրակը կարող է դադարեցվել:
-Չէր կարող լինել, նոր է հնարավոր նման գործընթաց, ուժերի հարաբերություններն են փոխվել մարտի դաշտում: Համաձայնության տեքստը դիվանագիտորեն լավ կազմված է, բայց տեքստից կարելի է արդեն տեսնել, թե որքան է Ռուսաստանի դերը բարձր: Եթե նայում ենք, թե ով պետք է հովանավորի կողմերին, եթե խոսքը գնում է ընդդիմության մասին, նշվում է, որ ԱՄՆ-և և Ռուսաստանը պետք է ապահովեն ընդդիմության կողմից ստանձնած պարտավորությունների կատարումը, իսկ սիրիական կառավարական ուժերի հետ միայն Ռուսաստանն է նշվում, ԱՄՆ-ը չի նշվում որպես պատասխանատու: Այսինքն՝ ուժերն են փոխվել, և հնարավոր դարձավ նման համաձայնության գալը: Այս համաձայնությունը կարևոր է նրանով, որ սիրիսկան հակամարտության կոնտեքստում դրվում է սևի ու սպիտակի հարց. Փետրվարի 27-ին պետք է սկսվի զինադադարը, բայց մինչև 26-ը ժամանակահատված է առանձնացված, որպեսզի այն ուժերը, որոնք կընդունեն հրադադարի նախապայմանը, հայտնեն իրենց դիրքորոշման մասին: Իմ կարծիքով՝ սա այն հնարավորությունն է, այն ֆակտուրան է, որ հետագայում այս ուժերը պետք է բանակցեն այդ մարդկանց հետ, այսինքն՝ ապագա Սիրիայի քաղաքական դաշտը լցնող ուժերն են: