«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Հանրապետական խմբակցության ղեկավար Վահրամ Բաղդասարյանը
– Պարո՛ն Բաղդասարյան, անցած կիրակի Արտաշատում քաղաքապետ ընտրվեց վարչապետ Հովիկ Աբրահամյանի որդին: Պաշտոնյանների որդիներին քաղաքապետի, մարզպետի կամ այլ պաշտոնի նշանակել տալով՝ իշխանության ժառանգականութունն ապահովելու խնդի՞ր է դրվում:
– Այդ հարցին բազմիցս անդրադարձել եմ, անկախ այն հանգամանքից, թե ում որդին, ում բարեկամը կամ հարազատը կլինի, եթե այդ մարդու մեջ կան ունակություններ և հնարավորություններ, ժողովուրդը տալիս է իր գնահատականը: Մարդիկ դատապարտված չեն, որ պաշտոնյայի զավակ են: Իսկ Արգամ Աբրահամյանի նկատմամբ կա լուրջ հարգանք, որը Արտաշատ քաղաքի բնակչությունն արտահայտեց նաև ընտրություններով: Եվ պետք չէ այդքան կենտրոնանալ, թե ում որդին է կամ ում բարեկամն է:
– Նա մրցակից չուներ, և մինչև ընտրություններն արդեն իսկ ընտրված էր: Այսինքն՝ Արտաշատի բնակչությունն ընտրության հնարավորություն չի ունեցել:
– Դա ևս խոսում է նրա նկատմամբ եղած հարգանքի մասին: Մարդիկ գիտեն, որ անիմաստ է, եթե պիտի մրցակցեն ու պարտվեն, որովհետև նրա հեղինակությունը բավականին բարձր է:
– Ա. Աբրահամյանն Արտաշատում գրեթե չի ապրել, հիմնականում Երևանում է ապրել: Արտաշատցիներն ինչպե՞ս պետք է ճանաչեին ու հարգեին նրան:
– Իմ տեղեկություններով նա անմիջական կապերի մեջ է եղել իր ծննդավայրի հետ և մշտապես իր ժամանակն այնտեղ է անցկացրել: Անտարբեր չի եղել իր քաղաքի նկատմամբ:
– Արգամ Աբրահամյանը, բացի այն, որ Հովիկ Աբրահամյանի որդին է, ուրիշ էլ ի՞նչ արժանիքով է աչքի ընկել:
– Իր ինտելեկտուալ կարողություններով: Դա ժողովրդին պետք է հարցնել, թե ինչու է այդ մարդուն վստահում ու ձայն տալիս: Դուք խոսում եք երիտասարդացման մասին, սերնդափոխության մասին: Սա նույնպես սերնդափոխության մի նշան է:
– Գագիկ Ծառուկյանի փեսաները, Հովիկ Աբրահամյանի որդին, Վլադիմիր Գասպարյանի փեսան, Տարոն Մարգարյանի աներորդին ու բազմաթիվ նման մարդիկ են այսօր բարձր պաշտոններ զբաղեցնում:
– Երկու-երեք հազար ընտրություններից դուք կարող եք հինգ-վեց օրինակ բերել, և նրանք բոլորը ՀՀ քաղաքացիներ են: Եվ եթե ժողովրդի մեջ կան տարաձայնություններ, կարող են իրենց ձայնը չտալ: Ընտրական գործընթացից չեք խոսում, որովհետև այն անցել է շատ նորմալ պայմաններում: Եթե հանրագումարի ենք բերում, երեք հազարի մեջ ընդամենը հինգ-վեց հոգի պաշտոնյաների երեխաներ են լինում: Ի՞նչ է, նրանք ապագա չունե՞ն:
– Ունեն, բայց այդ պարագայում էլ նրանց մրցակից չի դիմանում, քանի որ ունեն նաև վարչական լծակներ ու ֆինանսական միջոցներ:
-Ես չեմ կարծում, թե Արտաշատում վարչական լծակներ կամ նման տիպի այլ երևույթներ են եղել: Նույնը կարող ենք ասել նաև Աբովյանի և Ալավերդու ընտրությունների դեպքում: Ինձ թվում է, որ մենք ընտրական գործընթացներում բավականին առաջընթաց ենք ունեցել: Ինձ նաև թվում է, որ մենք աստիճանաբար կհասնենք այն ընտրություններին, որին ցանկանում ենք:
– Բայց տպավորությունն այնպիսին է, որ բարձրաստիճան պաշտոնյա հայրերն իրենց որդիների, փեսաների, եղբայրների կամ այլ հարազատների միջոցով ցանկանում են հետագայում էլ մնալ քաղաքականության մեջ և այդպիսով պահել իրենց ազդեցությունը:
– Երբ կուսակցությունն է ցանկանում նորից գալ Ազգային ժողով կամ իշխանության, ասում եք, վերարտադրվում եք: Ինչ է, այդ երեխաները պետք է ասեն, թե իրենց հայրերը պաշտոնյաներ են, և իրենք նստեն տանը ու վայելեն: Վերջ ի վերջո այդ մարդու ճակատագիրն ի՞նչ պետք է լինի: Յուրաքանչյուր երիտասարդ այսօր կերտում է իր ճակատագիրը: Այսօր ձեր նշած անձերն իրենց ճակատագիրը կերտում են այդ ճանապարհով, անկախ այն հանգամանքից, թե նրանք ում որդիները կամ բարեկամները կլինեն: Ես նորմալ եմ համարում, որ կա կամք և պատասխանատվություն, որովհետև այդքան էլ հեշտ չէ այդքան մարդկանց պատասխանատվություն ստանձնելը: Հակառակը: Դուք պետք է ողջունեք, որ Հ. Աբրահամյանի որդին չի գնում ավելի հանգիստ գործի, նա գնում է չարչարանքի, գնում է տանջանքի և պատասխանատվության:
– Բայց ի վերջո այդ հայրերի բարձր պաշտոններ զբաղեցնող զավակները կամ փեսաներն առանձնապես աչքի չեն ընկնում իրենց աշխատանքով:
– Ես կասեմ, որ ձեր նշած երիտասարդները համենայնդեպս այլ ոլորտներում էլ աչքի չեն ընկել, որ բիծ գցեն այդ ընտանիքների վրա: Այդ տարիքում այդ երիտասարդներն ինչպե՞ս պետք է աչքի ընկնեին: Պատերազմ չի եղել այդ ընթացքում, որ մասնակցեն ու հերոսանան, կամ ինչ-որ նորարարություն չպետք է անեին այդ տարիքում: Գիտությամբ զբաղվում են, գիտության թեկնածու են: Մարդիկ նորմալ աշխատում և ապրում են: Նորից եմ կրկնում դա ծանր բեռ է, որի տակ մտնում են:
Հարցազրույցն ամբողջությամբ տեսանյութում