Հայաստանի կառավարությունը որոշել է միջամտել գների կարգավորման գործընթացին: Դրա համար կառավարությունը մի օրինագիծ է պատրաստել, որտեղ թվարկում է առաջին անհրաժեշտության մի շարք ապրանքներ` հիմնականում սննդամթերք, ու նախատեսում, որ եթե 30 օրում դրանք թանկանան 30 տոկոսով, ապա կառավարությունն իրավունք ունի միջամտել դրանց գնագոյացմանը` գին կամ մարժա որոշել, իհարկե 90-օրյա ժամկետով:
Վարչապետ Տիգրան Սարգսյանը հայտարարել է, որ դա կարևոր քայլ է, որովհետև Հայաստանը գնաճային բարձր ճնշման փուլում է և իրենց պետք է լիարժեք գործիքակազմ: Իրականում, կառավարության մտադրությունը ոչ թե գները զսպելու, այլ պարզապես պոպուլիզմի գործիք է, որը կիրառվում է հասարակության գլուխները լվանալու համար:
Այն ընդամենը մեսիջ է ներկրողներին, կամ ներկրողին, քանի որ Հայաստան սննդամթերք հիմնական ներկրողը Սամվել Ալեքսանյանն է, որ պետք չէ 30 օրվա ընթացքում 30 տոկոսով թանկացնել ապրանքները: Պետք է թանկացնել 29 տոկոսով, կամ եթե 30 տոկոսով է թանկացնում, ապա գոնե 31 օրում:
Իրականում կառավարության այդ որոշումը ուղղակի զավեշտալի, կարելի է ասել ծիծաղելի որոշում է: Ուրեմն եթե ապրանքը 30 օրում թանկացել է ոչ թե 30, այլ 29 տոկոսով, կամ եթե 30 տոկոսով թանկացել է ոչ թե 30, այլ 31 օրում, ապա կառավարության միջամտության կարիքը չկա:
Չնայած առաջին հայացքից կառավարությունը իբր փորձում է պատասխանատվություն վերցնել կամ ավելացնել գների աճի համար եղած պատասխանատվությունը, այդուհանդերձ այդ ամենը հետապնդում է մի պարզ նպատակ` հնարավորին ջուր ծեծել և լղոզել պատասխանատվությունը գնագոյացման մեխանիզմների համար:
Բանն այն է, որ դրանց համար իրական պատասխանատվություն զգացող իշխանությունը նախ և առաջ կաներ գնաճի զսպման համար առաջին և ամենակարևոր գրավականի ապահովմանը` տնտեսության ազատականացմանը, մրցակցային տնտեսության ձևավորմանն ուղղված քայլեր:
Նախ կվերացվեին սննդամթերքի ներկրման օլիգարխիական մենաշնորհները, հետո հնարավորինս կազատականացվեր մանրածախ վաճառքի շուկան` փորձ կարվեր հարկային որոշակի մեխանիզմների միջոցով նպաստել փոքր ու միջին խանութներում գնային ճկունություն ապահովելուն, որպեսզի փոքրն ու միջինը կարողանային մրցակից լինել սուպերմարկետների շքերթին, որոնք պատկանում ենք հենց խոշոր ներկրողներին և կարող են զգալի ազդեցություն ունենալ գնաճի հարցում:
Գնաճի համար պատասխանատվություն զգացող իշխանությունը վաղուց արդեն գործնական քայլերի դիմած պետք է լիներ տնտեսության մեջ այդ և այլ մրցակցային մեխանիզմները օպերատիվ կարգով գեներացնելու հարցում, ոչ թե պոպուլիստական և զավեշտալի մտադրությունների մասին հայտարարություններ աներ:
