Friday, 29 03 2024
Հալեպի վրա Իսրայելի հարձակման հետևանքով զոհվել է 36 մարդ. Al Hadath
11:15
Ռուսական խոշոր հարձակումը կլինի մայիսի վերջին
Բեգլարյանը սպառնացել է նորակառույցի սեփականատերերին իր առանձնատուն բացվող տեսարանի համար
«Միրզոյանի հետ վերջին անգամ շփվել եմ Սկոպյեում․ մենք էինք նախաձեռնել այն». Լավրով
Հայաստանի և Ադրբեջանի խորհրդարանների ղեկավարներն առաջիկայում կրկին կհանդիպեն
«Հայկական ղեկավարությունը սկսում է արտահայտել այնպիսի գաղափարներ, որոնցով Փաշինյանը ձևավորել էր իր «Ելք» շարժումը». Լավրով
«Փաշինյանը միշտ մեզնից խնդրել է չմոռանալ Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հարցը». Լավրով
10:45
«Բրյուսելի հանդիպումը կկենտրոնանա Հայաստանի տնտեսական կայունության վրա». Միլլեր
«Երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» և «Կիրակի երեկոն Վլադիմիր Սոլովյովի հետ» հաղորդումները Հայաստանում արգելափակվել են
Թումանյան փողոցում ծառի ճյուղն ընկել է էլեկտրական լարերի վրա
Սուրեն Պապիկյանը հետևել է «Բաղրամյան» զորավարժարանում անցկացված զորախաղերին
10:15
Նավթի գներն աճել են. 28-03-24
Լուրերի առավոտյան թողարկում 10:00
Քարաթափում Լանջազատ գյուղի մոտակայքում
Սյունիքի միջանցքի հարցը չլուծվեց՝ անցան Տավուշ. ռուս-ադրբեջանական նոր խաղեր
Թթուջուր-Նավուր ավտոճանապարհը փակ է
Եվլախը իր ճակատին դաջած անձը գուցե հրահանգ ունի ազգամիջյան բախումներ հրահրելու
Տեղումներ չեն սպասվում
Կա ահաբեկչության վտանգ․ ՌԴ հատուկ ծառայությունները հիբրիդային պատերազմ են մղում Հայաստանի դեմ
Ոսկեպարցիներն անհամբեր սպասում են. «Հրապարակ»
Գյումրիում Նիկոլ Փաշինյանին շատ «ջերմ» ընդունելություն են ցույց տվել. «Ժողովուրդ»
Իշխան Սաղաթելյանի հոր նկատմամբ դատախազությունը հարուցել է քրեական հետապնդում. «Հրապարակ»
Դիանա Գալոյանը նոր պաշտոն կստանա՞. «Հրապարակ»
08:30
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
Նոր դիվանագիտական սկանդալ է հասունանում արտգործնախարարությունում. «Ժողովուրդ»
Նիկոլ Փաշինյանը ոչինչ չի խնայում իր անձնական պաշտպանությունն անխոցելի դարձնելու համար. «Հրապարակ»
Բաղմանյանի մեղավորությունը չի հաստատվում, նրա դեմ ցուցմունք տվողը մեկ միլիոն դոլար պարտք է բանկին. «Ժողովուրդ»
Ովքե՞ր են ընդգրկված լինելու Հայկ Մարությանի նոր կուսակցությունում. «Ժողովուրդ»
Էրդողանի կասկածները եւ խաղաղությունն ու պատերազմը Կովկասում
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին

Ավելի հեշտ է ապագայի մասին խոստումներ տալը, քան 1998-ի հեղաշրջման, ընտրակեղծիքների, Հոկտեմբերի 27-ի, Մարտի 1-ի հետևանքները քննարկելը

«Առաջին լրատվական»-ի զրուցակիցն է Քաղաքականության հետազոտական կենտրոնի փոխնախագահ Արմեն Գրիգորյանը

-Պարոն Գրիգորյան, քարոզարշավի այս ընթացքում մենք ականատես ենք լինում, որ քաղաքական ուժերը հիմնականում խուսափում են քննարկել նախկինում տեղի ունեցածը, քաղաքական ուժերի կարգախոսները ևս հիմնականում կապված են ապագայի հետ։ Բայց արդյոք առանց նախկինին անդրադարձի, առանց նախկինում տեղի ունեցածին գնահատական տալու հնարավոր է առաջ շարժվել։

-Նախկինում եղածը չքննարկելու, փոխարեն ապագայի վրա կենտրոնանալու կոչերը բավական հատկանշական են։ Այդ մոտեցումը՝ ապագայի բարիքների մասին խոստումներ շռայլելը, բավական հատկանշական է ժամանակակից ամբոխավարների համար։ Սակայն այն խիստ հատկանշական է նաև «միակ ճշմարիտ գաղափարախոսության» կրող քաղաքական ուժերի համար։

ԽՍՀՄ-ի օրոք կար «միակ ճշմարիտ գաղափարախոսություն»՝ մարքսիզմ-լենինիզմը, շարունակաբար կրկնվող խոստում էր կոմունիզմի կառուցումը, և հանուն այդ «պայծառ ապագայի», որն իբր պետք է հաջորդ սերունդներին բաժին հասներ, պետք էր ներկայում զրկանքներ կրել։ Կրկնում էին, որ «կոմունիզմը հորիզոնի վրա է», ապագայի մասին խոստումներ էին շռայլում, բայց բնականաբար տասնամյակների ընթացքում հորիզոնին հասնել այդպես էլ չստացվեց։ Նախկինում եղածը հիշատակելն էլ հանրային տիրույթում թույլատրված էր բացառապես նույն «միակ ճշմարիտ գաղափարախոսության» տեսանկյունից՝ կոմունիստ գաղափարախոսների և պատմաբանների ստեղծած կեղծ իրականությանը համապատասխան։

Արդեն անկախության շրջանում համառ փորձեր են կատարվել «միակ ճշմարիտ գաղափարախոսության» դերը փոխանցել հայդատականությանը, և 1998-ի հեղաշրջումից հետո դա, ըստ էության, դարձավ իրականություն։ «Ավանդական» հայդատականները (վերջին տարիներին ի հայտ են եկել նաև նոր հայդատականներ, որոնց գուցե պետք է առանձին անդրադառնալ) ստացան իշխանություն և կոմունիզմի փոխարեն հորիզոնի վրա հայտնվել է «հողահավաքը»։ Նախկին ավանդույթները զգալի չափով վերականգնվեցին. արդեն դաշնակ գաղափարախոսների և պատմաբանների ստեղծած կեղծ իրականությունը գերիշխող դարձավ մամուլում, հեռուստատեսությունում, դասագրքերում՝ նույն պաթոսով, հերոսականության և մահվան պաշտամունքով՝ հանուն հայրենիքի զոհվելու քարոզով։ Ուղղակի գաղափարական հակառակորդներին այլևս չէին բանտարկում կամ մեկուսացնում հոգեբուժարաններում, այլ պարզապես «ապազգային» կամ «ազգի դավաճան» էին պիտակավորում, աշխատանքից հեռացնում։

-Իսկ հիմա ապագայի վրա կենտրոնանալու կոչերի իմաստը ո՞րն է։

-Այժմ՝ նախընտրական շրջանում, ապագայի վրա կենտրոնանալու կոչերի իմաստը ոչ միայն խոստումներ շռայլելն է, այլև մեծապես վերջին տասնամյակներում տեղի ունեցածին օբյեկտիվ գնահատական տալուց խուսափելը։ Ոչ վաղ անցյալի վերաիմաստավորումը, օբյեկտիվ գնահատումը, տեղի ունեցած աղետի նախապատրաստման գործընթացում հայդատականության դերի ընկալումը սպառնալիք է այդ գաղափարախոսության կրող քաղաքական ուժերի և նրանց մտավորական սպասավորների համար, ովքեր արդեն իսկ բացահայտորեն հայտարարում են հանուն «պայծառ ապագայի» կամ «ազգային երազանքների» (ռևանշի և հողահավաքի) ևս մի սերնդի զրկանքների դատապարտելու անհրաժեշտության մասին։ Բնականաբար, անցյալի հիշատակումները ձեռնտու չեն նաև որոշ անհատ գործիչների. ավելի հաճելի է ապագա բարիքների մասին խոստումներ տալը, քան 1998-ի հեղաշրջումը, ընտրակեղծիքները, հոկտեմբերի 27-ը, մարտի 1-ը, բռնության մյուս դեպքերը, ապօրինի հարստացումը, «օդից» առաջացած պարտքերի դիմաց պետաքան գույքը և ինքնիշխանությունը հանձնելը, և այդ ամենի հետևանքները քննարկելը։

Բայց հաշվի առնելով ավելի լայն տեղեկատվական դաշտը, կիրառվող քաղտեխնոլոգիաները, կարելի է նկատել, որ անցյալին՝ մասնավորապես կատարված հանցանքներին չանդրադառնալը նաև Ռուսաստանում ЧК-ГПУ-НКВД-КГБ հանցավոր կառույցի ժառանգների նախընտրած մոտեցումն է. «не нужно ворошить прошлое»։

Իսկ նոր հայդատականնե՞րը։

-Նրանց  «ավանդականներից» բաժանում է այն, որ «ավանդականները» երկու տասնամյակ ունեցել են իշխանություն, ստիպված էին բանակցել (այժմ նրանց առաջնորդներն անգամ պնդում են, որ ոչմիթիզական չեն եղել), և հողահավաքի իրենց ախորժակն ըստ էության սահմանափակել էին ղարաբաղյան հակամարտությունում ստատուս-քվոն պահպանելով, նաև այդ ախորժակը մեծապես սուբլիմացրել էին իշխանության միջոցով հասանելի նյութական բարիքներով։ Նորերն ավելի լայնածավալ հողահավաքի և ազգ-բանակի առավել արմատական տարբերակի մասին են խոսում՝ նաև դիրքավորվելով որպես ազնիվ և անշահախնդիր հայրենասերներ։ Նրանց միջև տարաձայնությունները և փոխադարձ ատելությունը որոշ չափով նման է 1960-ականներին ալբանացի և խորհրդային կոմունիստների միջև առաջացած թշնամանքին, երբ ալբանացիները խորհրդայիններին «ռևիզիոնիստ» էին պիտակավորել՝ Ստալինի անձի պաշտամունքից և առավել արմատական գաղափարախոսական մոտեցումներից հրաժարվելու համար։

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում