ԱՄՆ նախագահի պատմական ակտից՝ հայերի ցեղասպանության ճանաչումից հետո ոգևորությունից բացի, հայկական շրջանակում հնչում է երկու հարց՝ ինչ ենք անում հետո, ինչ է սա նշանակում մեզ համար, ինչ կարող է տալ, ինչի կարող է բերել: Այս հարցերը չունեն միարժեք պատասխան, այն պարզ պատճառով, որ մենք ըստ էության գտնվում ենք մի պատահական փուլի ավարտի և մեկնարկի սահմանագծում: Այսինքն, չունենք միարժեք իրավիճակ, չունենք միայն ավարտ, այլ նաև սկիզբ: Առավել ևս, որ դրա մասին բավականին թափանցիկ ակնարկներ կան նաև ապրիլի 24-ի առիթով նախագահ Բայդենի ուղերձում: Դրանում արձանագրելով ցեղասպանության ճանաչումը, ԱՄՆ նախագահը նաև հիշատակում է ԱՄՆ հայ համայնքին, ցեղասպանությունից փրկված ներգաղթյալների դերը ԱՄՆ հարստացման գործում, միաժամանակ նշելով, որ դրանով հանդերձ նրանք չեն մոռացել այն ողբերգությունը, որ ապրել են իրենց հայրենիքում: ԱՄՆ նախագահի այս հիշատակումը, ԱՄՆ-ը հարստացնելու գործում ներգաղթյալների լումայի արձանագրումը թերևս բոլորովին պատահական չէ, կամ ընդամենը ուղերձի տեքստային ոճ և բառակազմություն չէ: Թեմայի շուրջ «Առաջին լրատվական»-ը զրուցել է «Կալիֆորնիա Կուրիեր» թերթի հրատարակիչ և խմբագիր Հարութ Սասունյանի հետ: