Վլադիմիր Կազիմիրովին զարմացնում է Հայաստանի նախագահի, արտաքին գործերի նախարարության եւ Ազգային ժողովի ծայրահեղ թուլացած եւ պասիվ դիրքորոշումը ադրբեջանական ոտնձգություններին հակազդելու հարցում:
Թերթի կայքում հրապարակվել է «Ռուսաստանի դերը Հարավային Կովկասում» համաժողովի մասին հոդված, որում շոշոփվում են հայ-ռուսական հարաբերությունների մի շարք կարեւոր խնդիրներ:
«Ռուսաստանի դերը Հարավային Կովկասում» համաժողովը, որն անցկացվել է Մոսկվայում հոկտեմբերի 21-ին, անշուշտ, կարեւոր իրադարձություն է հայ-ռուսական հարաբերություններում: Այս միջոցառմանը մասնակցել են ռուս եւ հայ փորձագետներ, ինչին աջակցել է հայ-ռուսական հարաբերությունների զարգացմանն աջակցող տարածաշրջանային հասարակական շարժումը:
Ցանկացած գործընթաց, հոդվածագրի խոսքերով, ունի իր սահմանափակումները: Եվ հայ-ռուսական հարաբերությունները բացառություն չեն: Ինչպես իրավացիորեն նշել է Ռուսաստանյան դիվանագետների ասոցիացիայի ղեկավարի տեղակալ Վլադիմիր Կազիմիրովը, պետք չէ սպասել, որ ղարաբաղա-ադրբեջանական հակամարտության կարգավորումը կլինի կարճ ժամանակահատվածում կամ միջնաժամկետ կտրվածքով, որքան ջանքեր էլ որ Ռուսաստանը ներդրած լինի: Հասկանալի է նաեւ, որ հայերի խնդիրները Ջավախքում, որոնց իրավունքները Վրաստանի իշխանությունների կողմից խախատվում են, չեն կարող բարձրաձայնվել Ռուսաստանի կողմից միջազգային մակարդակով` ելնելով քաղաքական պատճառներից, որքան էլ որ մեծ լինեն Ջավախքի հայության սպասելիքները Ռուսաստանից: Ջավախահայերի խնդիրները համաժողովին ներկայացրել է «Ռուսաստանի ջավախահայության» հասարակական կազմակերպության ղեկավար Աղասի Ասրաբյանը: Սակայն կան հարցեր, որոնք Հայաստանի եւ Ռուսաստանի ղեկավարներն իրավունք ունեն եւ պետք է անեն: Դա, առաջին հերթին, Հայաստանը եւ Իրանը կապող երկաթուղու կառուցումն է, ինչպես նաեւ Հայաստանում նավթավերամշակման գործարանի կառուցումը:
Սրա վերաբերյալ չկա դեռ Մոսկվայի եւ Երեւանի քաղաքական կամքը: Միեւնույն ժամանակ, ինչպես նշել է ԱԺ պատգամավոր Արամ Սաֆարյանը, երկու նախագծերն էլ Հայաստանի համար կարեւոր նշանակություն ունեն, իսկ երկաթգծի կառուցումն այնքան տնտեսական չէ, որքան քաղաքական նշանակություն ունի:
Քաղաքական առումով կարեւոր է, որպեսզի պաշտոնական Երեւանը հմտորեն օգտագործի այն սխալներն ու բացթողումները, որ թույլ են տալիս Ադրբեջանի ղեկավարները Ղարաբաղի հարցում` դիմելով անթույլատրելի կոշտ դիվանագիտական հռետորաբանության, սպառազինությունների մրցավազք հրահրում տարածաշրջանում, որն արգելված է Կրակի դադարեցման պայմանագրով եւ դատապարտվում է միջազգային հանրության կողմից: Այս մասին ասել է Վլադիմիր Կազիմիրովը, որին զարմացնում է Հայաստանի նախագահի, արտաքին գործերի նախարարության եւ Ազգային ժողովի ծայրահեղ թուլացած եւ պասիվ դիրքորոշումն այս հարցում:
Ըստ մասնակիցների` երկկողմ հարաբերությունների կարեւոր խնդիրներից է հայ-ռուսական հարաբերությունների ընկալումը սովորական մարդկանց մակարդակով: Այստեղ է, որ ըստ մասնակիցների` թաքնված է ամենամեծ ռազմավարական բացթողումը, որը մոտակա ժամանակահատվածում կարող է իր բացասական հետեւանքը թողնել: Չնայած 18 տարվա քաղաքական հաջող համագործակցության ֆոնին` հայ եւ ռուս ժողովուրդները պատկերացում չունեն, թե իրենց երկրները մեկը մյուսի համար ինչ նշանակություն ունեն: Սրա հիմնական մեղավոր են բանախոսները համարում երկու երկրների պետական գերատեսչություններին:
