Քաղաքագետ Լևոն Շիրինյանի խոսքով, հայկական սփյուռքը պիտի լինի պահանջատերը Ցեղասպանության ճանաչման հարցում, ոչ թե Հայաստանը:
«Մենք ունենք երեք կարևոր փաստաթուղթ` Թուրքահայաստանի մասին Սովետական Միության դեկրետը, Վիլսոնի վճիռը Սան Ռեմոյում, և 1987թ.-ին հայկական հարցի մասին Եվրախորհրդարանի որոշումը: Սփյուռքը պիտի ստեղծի լեգիտիմ մի մարմին, որն այս իրավական փաստաթղթերը կպաշտպանի և կլինի պահաջատերը կորցրած հողերի»,- կարծում է Շիրինյանը:
Ըստ քաղաքագետի լոբբիստական ակտիվ գործողություններ պիտի ծավալել հատկապես ԱՄՆ-ում, Մեծ Բրիտանիայում և Բելգիայում, մինչդեռ կան երկրներ, որտեղ այդ գործողությունները պիտի դադարեցվեն:
«Իսրայելում, օրինակ, անիմաստ է ռեսուրսներ վատնել Ցեղասպանության ճանաչման համար: Այժմ մեր դաշնակից Պարսկաստանը հզորանում է. դա կթուլացնի Իսրայելին, ով ինքը շահագրգռված կլինի ընդունել Ցեղասպանությունը»,- ասում է Շիրինյանը:
Քաղաքագետը հիշեցնում է Էրդողանի օրերս արած հայտարարության մասին, որտեղ թուրք վարչապետը հայտարարել է, որ մեծ ուշադրություն է դարձնելու քաղաքականությունը Կովկասում, Բալկաններում, Միջին Արևելքում: Ուստի մենք պետք է նախապատրաստվենք թուրքական դիվանագիտական հարձակումներին:
Գրեթե նույն կարծիքն ունի նաև թուրքագետ Արտակ Շաքարյանը: «Մենք խաղում ենք թուրքերի սցենարով, միակ լավ քայլը, որ արել ենք, Գյուլին ֆուտբոլային խաղին հրավիրելն էր, որը ընդունելու կամ չընդունելու դեպքում էլ նա պարտվող էր դուրս գալու: Եթե թուրք պատվիրակը գա Հայաստան, մենք ընդունենք կամ ոչ, միևնույն է, պարտվող ենք լինելու: Մենք պիտի մեր սցենարը հորինենք, քանզի չկա արդարություն: Միջազգային իրավունքը ուժեղների իրավունքն է»,- ասում է թուրքագետը:
