Նախագահի պաշտոնը Սերժ Սարգսյանին թողնելուց հետո Ռոբերտ Քոչարյանը մի քանի անգամ հանդես է եկել «սադրիչ» հարցազրույցներով: Դրանց ընթացքում նա, խոսելով իր նախագահության ընթացքում տեղի ունեցած անցուդարձերից, սովորաբար գնահատել է նաև հետնախագահության, այսինքն՝ Սերժ Սարգսյանի նախագահության ժամանակահատվածը:
Քոչարյանն այդ առումով մեկ դժգոհել է արտաքին քաղաքականությունից, մեկ՝ տնտեսական քաղաքականությունից: Իր վերջին` 2011 թվականի փետրվարի 8-ի հարցազրույցի ընթացքում Քոչարյանը կարծես թե չանդրադարձավ Սերժ Սարգսյանի նախագահության որևէ շրջանի և ընդամենը նկարագրեց մինչև 2008 թվականն ընկած ժամանակահատվածի անցուդարձը:
Բայց իրականում Քոչարյանն այս անգամ էլ անդրադարձավ Սերժ Սարգսյանի նախագահությանն ու ներկայացրեց իր նախագահության համեմատ դրա բացասականությունը: Պարզապես այս անգամ նա այդ բանն արեց քողարկված, թերևս այն պատճառով, որ իբրև նրա խոսքի, ակնարկի հասցեատեր այս անգամ ընտրված էին ոչ թե քաղաքացիները, այլ իշխանական համակարգը:
Իր հայտնի «հայտնության» միջոցով հայտարարելով, որ ինքն իր նախագահության ընթացքում վեր էր կուսակցականությունից և «արբիտր» էր՝ Ռոբերտ Քոչարյանն ըստ երևույթին փորձել է ակնարկել, որ Սերժ Սարգսյանը այդպիսին չէ և ընդամենը իշխանության կողմ է հանդիսանում: Այսինքն՝ Քոչարյանը փորձել է ցույց տալ, որ Սերժ Սարգսյանն իշխանություն չունի, այլ մեկն է իշխանության տարբեր կողմերից, որովհետև արբիտր լինելու համար պետք է իշխանություն ունենալ: Մյուս կողմից հարց է առաջանում, եթե Սերժ Սարգսյանն իշխանություն չունի, ինչո՞ւ Ռոբերտ Քոչարյանը դուրս չի գալիս և վերստին ստանձնում «մրցավարությունը»:
Ավելին, Քոչարյանը հենց փորձում է ժամանակ առ ժամանակ հնչեցվող հայտարարություններով քայքայել այն իշխանությունը, որ ունի Սերժ Սարգսյանը: Դա լիարժեք իշխանություն չէ, բայց բավարար է Քոչարյանի վերադարձը թույլ չտալու և նրան լիակատար վերահսկողության տակ պահելու համար, որ նա իրեն այլևս չզգա որպես «միակ տղամարդ»: Գուցե հենց այդ՝ «միակ տղամարդու» զգացողությունը կորցնելն է պատճառը, որ Քոչարյանն այժմ էլ համակվել է «միակ մրցավարի» զգացողությամբ:
Ըստ երևույթին, այսպես շարունակվելու դեպքում Քոչարյանին մնալու է միայն «միակ թոշակառուի» զգացողությունը: Եվ գուցե հենց այդ զգացողությունն է պատճառը, որ նա հերթական անգամ փորձում է ակտիվանալ ու խուսափել այդ կարգավիճակից՝ միգուցե տեսնելով, թե այս երկրում ինչքան դժվար է դարձել նույնիսկ սեփական չնչին կենսաթոշակները ստանալը, և ինչպես են կենսաթոշակառուները հերթեր կանգնում մի քանի հազար դրամը ստանալու համար:
Բնական է, որ Քոչարյանի համար ավելի նախընտրելի է իշխանության համար հերթ կանգնելը, քան՝ թոշակի համար: Թեև, ինչ վերաբերում է հերթը հասնելու շանսերին, ապա երկրորդի դեպքում Քոչարյանի շանսերն անհամեմատ ավելի մեծ են:
