Փետրվարի 8-ի երեկոյան Սերժ Սարգսյանը հեռախոսազրույց է ունեցել ՌԴ նախագահ Դմիտրի Մեդվեդևի հետ: Այդ հեռախոսազրույցը հատկապես հետաքրքրական է դառնում երկրորդ նախագահ Ռոբերտ Քոչարյանի հարցազրույցի ֆոնին, որը հրապարակվեց փետրվարի 8-ին: Հետաքրքական է նաև այն, որ դրանից մեկ օր առաջ էլ «Ռեգնում» գործակալությունը տեղեկություն էր հրապարակել այն մասին, որ Ռոբերտ Քոչարյանը Մոսկվայում է և հանդիպումներ է ունեցել ռուսական ազդեցիկ քաղաքական շրջանակների հետ:
Ըստ երևույթին, Սերժ Սարգսյանն այդ ֆոնին Դմիտրի Մեդվեդևից փորձել է պարզել, թե, ի վերջո, «արջն» ո՞ւմ ընկերն է` ի՞ր, թե՞ Քոչարյանի: Մյուս կողմից, կարծես թե առանց Քոչարյանի էլ Սերժ Սարգսյանը Մեդվեդևին ասելու այլ բաներ ուներ՝ կապված թե՛ Մյունխենում Հիլարի Քլինթոնի հետ հանդիպման մասին տեղեկատվություն հաղորդելու, թե՛ Հայաստանի մասին WikiLeaks-ի հերթական բացահայտումների հետ:
Թե ինչ է ասել Մեդվեդևը Սերժ Սարգսյանին, բնականաբար չի հաղորդվում: Պաշտոնական հաղորդագրության մեջ նշվում է միայն, որ քննարկվել են հայ-ռուսական համագործակցության հարցեր: Ըստ ամենայնի, Սերժ Սարգսյանի առաջիկա գործողությունները կօգնեն մոտավոր պատկերացում կազմել Մեդվեդևի հետ զրույցի նրա բովանդակության մասին:
Եթե Սարգսյանը ներքին գործընթացներում ակտիվություն նախաձեռնի, ասենք՝ կադրային փոփոխությունների կամ հրապարակային որոշ հայտարարությունների տեսքով, դրանից հնարավոր կլինի ենթադրել, որ Մեդվեդևը նրան երաշխավորել է Քոչարյանի հարցում Ռուսաստանի առնվազն չեզոքությունը: Մյուս կողմից, չի բացառվում, որ Սերժ Սարգսյանը կտրուկ գործողությունների անցնի նաև հակառակ պարագայում` երբ Մեդվեդևը նրան հաղորդած լինի, որ ինքն ի զորու չէ երաշխավորել, որ, ասենք, Քոչարյանը ակտիվորեն չի աջակցվի Պուտինի շրջանակից:
Այդ դեպքում Սերժ Սարգսյանին կարծես թե այլ բան չի մնում, քան գնալ վա-բանկ, առավել ևս, որ կարծես թե հենց այդ ազդակներն է նրան փորձում հաղորդել Արևմուտքը, թեկուզ WikiLeaks-ի միջոցով: Անկասկած է, որ եթե Ռուսաստանը Սերժ Սարգսյանին չերաշխավորի ապահովագրություն Քոչարյանի իշխանական նկրտումներից, նա այդ «երաշխավորագիրը» կփորձի ստանալ Արևմուտքից:
Սակայն Սերժ Սարգսյանի ամենից խոցելի տեղը մնում է Հայաստանը: Ինչպես պարզվում է, նա ոչ միայն հանրային լեգիտիմություն չունի, այլ լուրջ կասկածի տակ է նաև նրա իշխանական լեգիտիմությունը: Իսկ նման դեպքում երևի թե Արևմուտքն էլ Սերժ Սարգսյանին չի կարող երաշխավորել ոչինչ: Աստիճանաբար կարծես թե ակնհայտ է դառնում, որ Արևմուտքի և Ռուսաստանի միջև լարախաղացություն անելու և լեգիտիմության համընդհանուր վակուումն այդպիսով լցնելու Սերժ Սարգսյանի քաղաքականությունը լուրջ և տագնապալի ճաքեր է տալիս՝ ավելի ու ավելի մոտեցնելով Սարգսյանի «անկեղծության» պահը:
