Այսօր Կարեն Ավագյանի զարմանքն էին հարուցել տարբեր մակարդակներով հնչեցված հայտարարությունները, որոնցում գերակշռում էին եթե-ները։ Նա, սակայն, առաջարկեց.
«Եթե խոսում ենք եթե-ներով, ապա խոսենք ամբողջական։ Իսկ ի՞նչ կլիներ, եթե ՀՀԿ-ն չսատարեր 2-րդ նախագահին, կոալիցիայի մեջ չլիներ, 2007թ.-ին նոր կոալիցիա չկազմեր և նմանատիպ նոր եթե-ներ։ Իրականում մենք այսօր ունենք այն, ինչ այսօր ունենք, և ով պիտի դառնար և կարող էր դառնալ` արդեն դարձել է ՀՀԿ նախագահ, և միշտ համախմբված ենք եղել նրա շուրջ։ Մեկնաբանություններ տրվում են միայն ընտրություններին նախորդող և հաջորդող ժամանակներին։ Մոռանալով նաև, որ Հայաստանի հանրապետական կուսակցությունը վճռորոշ դեր է ունեցել իշխանությունների ներսում 90- ականների վերջին։ 98թ.-ի նախընտրական պաստառները բոլորս ենք հիշում, երբ իշխանության թեկնածու, իսկ հետո արդեն ՀՀ 2-րդ նախագահ դարձած Ռոբերտ Քոչարյանին, որպես քաղաքական կերպարներ, սատարում էին ՀՀԿ երկու առաջնորդները` Վազգեն Սարգսյանը և Սերժ Սարգսյանը։
Իսկ ի՞նչ կլիներ, եթե հոկտեմբերի 27-ի ոճրագործությունից հետո ՀՀԿ-ն Հայաստանի պետականության պահպանման խնդիր չորդեգրեր և այլ քաղաքական կողմնորոշում չունենար։ 90-ի վերջին գուցե ակտուալ էր` իմ կուսակցությունը իմ ժողովուրդն է մոտեցումը, այսօր ակտուալ է մեկ այլ բանաձև` իմ ժողովուրդը, որի բարեկեցության համար բոլոր պատասխանատու քաղաքական ուժերը պետք է իրենց գոյությամբ և գործունեությամբ ապահովեն վերոնշյալ բանաձևը»,- մանրամասնեց Կարեն Ավագյանը։
«Գաղտնիք չէ, որ նախորդ տասնամյակում դեպի նախագահական տանող ճանապարհը որոշ քաղաքական ուժերի համար եղել է բացառիկ տարբերակ սեփական թուլությունը նախագահի միջամտությամբ կոծկելու և քաղաքական խնդիրները ի հաշիվ «Հանրապետականի» լուծելու համար»,- ԱԺ հայտարարությունների ժամին նման խորհրդավոր մեսիջով իր ելույթն ավարտեց Կարեն Ավագյանը։
