Այսօր ի պատասխան մեր կայքում և թերթում Հայաստան-Ռուսաստան խաղի մասին հրապարակման` այն մասին, որ ռուսները Հայաստանին տնտեսական առաջարկ են արել խաղը հանձնելու դիմաց, ասուլիս էր հրավիրել Հայաստանի ֆուտբոլի ֆեդերացիայի նախագահ Ռուբեն Հայրապետյանը: Ասուլիսի ընթացքում նա բացառել էր ռուսների հետ պայմանավորվածությունը և խաղը հանձնելու տարբերակը` դա համարելով «մարմնավաճառություն», իսկ իրեն էլ համարելով «մարմնավաճառությանն» ընդունակ չլինող տղա:
Ասուլիսի հիմնական մասը Ռուբեն Հայրապետյանը նվիրել էր մեր թերթին հայհոյելուն, ընդ որում բավական անկաշկանդ, ինչպես հատուկ է իրեն: Ռուբեն Հայրապետյանի այդ վարքը զարմանալի չէ լրատվամիջոցների համար: Ռուբեն Հայրապետյանը առաջին անգամ չէ, որ լրատվամիջոցների, լրագրողների հետ խոսում է փողոցային հայհոյանքներով: Դե ինչ կարող ես անել, այդ մարդն այդ մակարդակի, այդ լեզվի, այդ գրագիտության տեր է: Այդ տեսանկյունից Հայրապետյանին ասելու բան չկա:
Ասելիքը թերևս պետք է ուղղել նրան աջակցող Սերժ Սարգսյանին: Սարգսյանի աջակցությունը վայելելու մասին Ռուբեն Հայրապետյանը հայտարարել է փողոցային հայհոյանքներով լեցուն երեկվա ասուլիսի ընթացքում: Սա ոչ այլ ինչ է, քան ապտակ Սերժ Սարգսյանին: Եթե մարդը հրապարակավ փողոցային հայհոյանքներ է տեղում որևէ մեկի հասեցին` անկախ նրանից հասցեատերը լրատվամիջոց է, թե այլ սուբյեկտ, ու հայտարարում, որ իրեն աջակցում է հանրապետության նախագահը, ապա այստեղ ընդամենը մնում է միայն պատասխանել ժողովրդական հայտնի իմաստնությունը մի փոքր վերափոխելով` ասա` ում ես դու աջակցում, ասեմ` ով ես դու:
Ինչպե՞ս կարող են համատեղվել փողոցային հայհոյանքներով ասուլիս տվող օլիգարխին աջակցելն ու ամբիոններից բարեփոխումների, ժողովրդավարության, հանդուրժողության մասին խոսելը:
Փաստորեն ստացվում է, որ ըստ էության բավական է ամենավերջին հայհոյանքներով հայհոյել լրագրողներին, պարբերաբար հայհոյել Լևոն Տեր-Պետրոսյանին, որպեսզի դրանով արժանանաս Սերժ Սարգսյանի աջակցությանը: Եվ ուրեմն ո՞րն է իրական Սերժ Սարգսյանը` փողոցային հայհոյանքների հեղինակին աջակցո՞ղը, թե՞ Հայաստանում կոռուպցիայի դեմ պայքարի և եվրոպական արժեքների մասին հայտարարողը: Թեև Հայաստանի հասարակությունը վաղուց ունի այդ հարցի պատասխանն, ու այդ պատճառով է, որ Սերժ Սարգսյանը լեգիտիմություն չունի:
Եվ այս ամենից բացի` ընդհանրապես զարմանալի են այն ջղաձգումները, որ գալիք խաղի վերաբերյալ հրապարակված մեր տեղեկության առիթով եղան Ռուսաստանում և Հայաստանում:
Երբ ասվում է, որ պայմանավորվածության մասին տեղեկությունը չի համապատասխանում իրականությանը, սա միանգամայն հասկանալի իրողություն է: Մենք ինքներս շատ ուրախ կլինենք, եթե պարզվի, որ մեզ հասած տեղեկությունն իսկապես չի համապատասխանում իրականությանը: Եվ մենք լիահույս ենք, որ առաջին հերթին շնորհիվ մեր ֆուտբոլիստների, դա այդպես էլ կլինի:
Սակայն այն հիվանդագին և ջղաձիգ հիստերիան, որի ականատեսն ենք դառնում և՛ Հայաստանում, և՛ Ռուսաստանում, համառորեն պահում է մեր կասկածները: Բանն այն է, որ իրականում աշխարհի շատ երկրներում և շատ կարևոր խաղերի վերաբերյալ են նման տեղեկություններ հրապարակվում, սակայն որևէ մի դեպքում մենք ականատես չենք լինում նման փողոցային հիստերիայի: Համենայն դեպս, այս ամենը շատ հետաքրքրական է, և ինչ-որ տեղ անհասկանալի:
Ավելին, անգամ Հայաստանի հավաքականի գլխավոր մարզիչն է մամուլին տված հարցազրույցում ասում, որ ամեն բան հնարավոր է: Այդ մասին հաստատում է նաև Ռուսաստանում հեղինակավոր մարզիչ Բիշովեցը: Ի վերջո, հիշենք թեկուզ տարիներ առաջ մամուլում հայտնված` Հայաստան-Հունաստան խաղի վերաբերյալ նմանօրինակ խոսակցությունները. խաղից անմիջապես հետո հայտնվեցին ինչ-որ գործարքների մասին կասկածներ, և եղան մամուլի հրապարակումներ: Սակայն նույն Ռուբեն Հայրապետյանը որևէ նման հիստերիա չբարձրացրեց այդ կապակցությամբ:
Եվ այս ամենով հանդերձ, մեր հրապարակման վերաբերյալ այս ջղաձգումները, այս հայհոյախառն հիստերիան,կասկածելիության աստիճանի այս հիվանդագին ռեակցիան թողնում է ընդամենը այն տպավորությունը, որ գողն ամենից բարձրն է գոռում` «Բռնե՛ք գողին»:
