Փետրվարի 1-ի առավոտյան Երևանը պատերազմական քաղաք էր հիշեցնում, որտեղ կյանքը կաթվածահար էր բառիս բուն իմաստով: Տպավորությունն այնպիսին էր, որ կառավարությունը, իշխանությունը, քաղաքապետարան կոչված հաստատությունը պարզապես փախել են երկրից` քաղաքացիներին թողնելով ձյան հարձակման դեմ մեն-մենակ:
Երևանն անզոր էր գտնվել պայքարել մի ընդամենը մի քանի ժամ տեղացած ձյան դեմ, և քաղաքացիներն առավոտյան ստիպված էին պատանդի կարգավիճակում հայտնվել կանգառներում, անվերջանալի խցանումներով փողոցներում:
Եվ դա մի երկրում, ուր նախագահը որտեղ ամբիոն է տեսնում, սկսում է խոսել արդիականացման, բարեփոխումների և այլնի մասին, ուր վարչապետը իբր մեծ ձեռքբերում պարծենում է տարածաշրջանում առաջինը 4G սերնդի տեխնոլոգիաների կիրառման համար, որտեղ խոսում է իբր տնտեսական ու քաղաքական ճգնաժամի հաղթահարման մասին, բայց չեն կարողանում նույնիսկ մի քանի ժամ տեղացող ձյան դեմ արդյունավետ պայքարել, որ քաղաքացիները չհայտնվեն ձյան գերության մեջ:
Առավոտյան Երևանի փողոցների ճնշող մեծամասնությունը երթևեկության համար անանցանելի էր կամ խիստ վտանգավոր, ինչի հետևանքը առավոտյան արձանագրված բազմաթիվ վթարներն էին ու վրաերթերը: Մարդիկ տասնյակներով կուտակված էին կանգառներում:
Փողոցներում ձյուն մաքրող մեքենաները հատուկենտ էին: Կա՛մ վարորդներն էին քնից նոր արթնանում, կա՛մ քաղաքային իշխանությունները: Ըստ երևույթին Երևանի քաղաքապետարանում կարողանում են միայն փողոցային առևտրի դեմ պայքարել, իսկ ձյան դեմ անզոր են: Դե մարդիկ շատ զբաղված են` փողոցային առևտրի վերացում, ռուսերենի ուսուցում, մունիցիպալ նոր մշակույթ, ու էլի այդպիսի բաներ:
Ձյուն մաքրելու ժամանակ չկա:
Ձյունն էլ, որպես կանոն, միշտ անսպասելի է գալիս: Հայաստանի պաշտոնյաները ըստ երևույթին հիդրոմետծառայության ասուլիսներին չեն հավատում: Մինչդեռ այդ ասուլիսների ընթացքում ասում էին, որ սպասվում են տեղումներ:
Ենթադրվում է, որ համապատասխան պետական մարմինները պետք է որ գլուխ ունենային այդ ասուլիսներին հետևելու և հետևություններ անելու համար: Բայց ըստ երևույթին ելնելով սեփական փորձից` որ ասուլիսներում հնչած մտքերը պարզապես ջուր են, պաշտոնյաները չեն հավատացել, ջուր են համարել նաև հիդրոմետծառայության աշխատակիցների մտքերը: Նրանք էլ հակառակի պես անսպասելիորեն ճիշտ են կանխատեսել եղանակը:
Ու ստացվել է անկանխատեսելի, պատերազմական մի իրավիճակ: Այդ անգամ սակայն ոչ թե ինչ որ դեֆիցիտի, այլ առատության` ձյան առատության պատճառով:
Թեև մյուս կողմից պատերազմական իրավիճակի պատճառը այնուհանդերձ պետք է համարել դեֆիցիտը: Երկրում կոմպետենտ իշխանության, իշխանական պատասխանատվության, իրենց պարտականությունները կատարելու ունակ պաշտոնյաների սուր դեֆիցիտ կա: Ձյունն այստեղ որևէ մեղք չունի:
Պարզապես Հայաստանում իշխանությունն օպերատիվ է միայն ընդդիմության առատության դեպքում, իսկ ձյան առատության մասին թող ժողովուրդը մտածի:
