1632թ. այս օրը Երևանում մահացավ 17-րդ դարի հայ վերածննդի ռահվիրա Մովսես Գ Տաթևացի կաթողիկոսը:
Մովսես Տաթևացին, ով աղբյուրներում հիշատակվում է նաև որպես Մովսես Գ Սյունեցի, Աճանանցի, Խոտանանցի, ծնվել է 1578թ. (1583) Խոտանան գյուղում (Սյունիք):
Ամենայն հայոց կաթողիկոս է դարձել 1629-ից: Հաջորդել է Դավիթ Դ Վաղարշապատցուն: Կրթություն ստանալով Տաթևի վանքում` 1592-ին ձեռնադրվում է կուսակրոն աբեղա, մեկնում Ամիդ և մինչև 1606-ը աշակերտում Սրապիոն Եդեսացուն (Ուռհայեցի): 1610-ից Երուսաղեմում դարձել է Սուրբ Հարություն տաճարի լուսարար: 1613թ. վերադառնում է Տաթև, մտնում Սյունյաց Մեծ անապատ:
Մինչ կաթողիկոս դառնալը հիմնել է դպրոցներ, զբաղվել դրանց բարեկարգման հարցերով, կարգավորել Սյունիքի վանքերը: Մոտ 1620-ին Երևանում քարոզում է Ս. Կաթողիկե եկեղեցում, վերաշինում Երևանի Ս. Անանիա առաքյալ անապատը, կարգավորում է Այրարատի եկեղեցիներն ու վանքերը, վերաբացում Հովհաննավանքի և Սաղմոսավանքի վանական դպրոցները: 1623-ին ձեռնադրվում է եպիսկոպոս: 1627-ի հունիսից վերանորոգում է Ս. Էջմիածնի վանքը, Վեհարանը, օժանդակ կառույցները և պարիսպները: 1628-ի սկզբից հիշատակվում է որպես «ընտրեալ կաթողիկոս», պաշտոնապես օծվում է 1629-ի հունվարի 13-ին:
Իր աշակերտների և հետևորդների (Փիլիպոս Աղբակեցի, Խաչատուր Կեսարացի, Եսայի Կարճավանցի և ուրիշներ) հետ վերակենդանացնում է ավերված Արևելյան Հայաստանի մշակութային, կրթական, լուսավորական և գրական կյանքը, վերականգնում ու բարվոքում եկեղեցիներն ու վանքերը:
