Friday, 29 03 2024
Սուրեն Պապիկյանը ծանոթացել է նաև ՀՀ ռազմարդյունաբերության նորագույն նմուշներին
Հանրակրթության նոր չափորոշիչի ներդրմանը զուգահեռ դասարաններում կկրճատվի աշակերտների թիվը. Անդրեասյան
ՔՊ նիստում քննարկվել են եվրոպական կուսակցական միությունների գաղափարախոսությունները
«Դժվարին որոշում եմ կայացրել` չհավակնել Բարձրագույն դատական խորհրդի դատավոր անդամի թափուր տեղին». Վազգեն Ռշտունի
«Ռուսաստանը հաջողության է հասնում այնտեղ, որտեղ դրա կարիքն ունի»․ Պուտին
Հրազդանում մթնոլորտային օդում փոշու պարունակությունը գերազանցել է սահմանային թույլատրելի կոնցենտրացիան
Վլադիմիր Վարդանյանը կմասնակցի Մարդու իրավունքերի եվրոպական դատարանի դատավորների ընտրության հանձնաժողովի նիստին
Ծեծի է ենթարկել իր անչափահաս դստերը և փորձել սեռական հարաբերություն ունենալ նրա հետ
Այն, ինչ կներվի Բաքվին, չի ներվի Երևանին. Կրեմլը բաց է խաղում
ԵՄ ներկայությունը Բաքվին հանգիստ չի տալիս
Ադրբեջանը «կլրջացնի՞» ՀԱՊԿ-ի հետ ընկերությունը
Ազատագրվել ռուսական կախվածությունից. եվրաինտեգրման առաջնահերթությունները
Դիմակներն այլևս հանված են. Մոսկվան հանձնում է իր ամենաարժեքավոր ագենտին
Տղամարդը դանակահարել է նախկին կնոջն ու նրա քրոջը
Հայաստանը «դիվերսիֆիկացնում է» քաղաքականությունը, Ռոսատոմը մոդեռնիզացնում է Մեծամորի ԱԷԿ-ը
Գործակալ հիշեցնող Շահրամանյանը
Բաքվի խոշոր «խաղադրույքը»
Կլիմայի փոփոխության բացասական ազդեցությունը նկատելի է գյուղատնտեսության և տնտեսության մի շարք այլ ճյուղերում. փոխնախարար
Ռուսաստանում տեղի ունեցած ահաբեկչության գործով նոր կասկածյալ է հայտնվել
Արմեն Գևորգյանը ԵԽԽՎ դիտորդական առաքելության կազմում կհետևի Հյուսիսային Մակեդոնիայի նախագահական ընտրություններին
Մի համագործակցության խրոնիկա
Հայաստանը չունի ավելի ուժեղ զենք, քան միջազգային իրավունքը. չկրակելը խելամիտ չէ
Սասունցի Դավթի դարաշրջանը չէ. ԱՄՆ-ից ակնկալիքներին զուգահեռ պետք է ամրապնդել պետությունը
Երևանում ծառի ճյուղը թեքվել և ընկել է էլեկտրական լարերի վրա. փրկարարները մասնատել են ծառի ճյուղը
21:40
Ղազախստանի դեսպանատունը խորհուրդ է տվել լքել Օդեսայի և Խարկովի մարզերը
Վիճաբանություն և ծեծկռտուք՝ անչափահասների մասնակցությամբ․ կա վիրավոր
Քանի՞ մարդ է թունավորվել Հայաստանում
«Հայաստանի և Ռուսաստանի հարաբերություններում ստեղծված իրավիճակը լավատեսություն չի ներշնչում»․ Լավրով
Բաքվի անհիմն մեղադրանքն ու խորամանկ խաղը Բրյուսելից առաջ
«Կրոկուսի ահաբեկչության հեղինակներն Ուկրաինայից զգալի գումարներ և կրիպտոարժույթներ են ստացել»․ ՌԴ ՔԿ

Մարտի 1-ի «քոմփլեմենթար» պարտակողը

Շուտով կլրանա 2008 թ. Մարտի 1-ին Երևանում տեղի ունեցած սպանդի երեք տարին: «Ժամանակ» օրաթերթը ներկայացնում է իշխանության ներսում այդ օրերին գործող հիմնական ստվերային և բացահայտ դերակատարներին:

Փախուստ Սիրիայից

Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանավարման վերջին օրերին Հայաստանի համար ամենաողբերգական իրադարձությունների ֆոնին իշխանության դեմքը փրկելու, Երևանի կենտրոնում ՀՀ քաղաքացիների թափած արյան հետքերը մաքրելու գործում 1998-2008 թթ. Հայաստանի արտգործնախարար, այժմ` «Սիվիլիթաս» հիմնադրամի խորհրդի նախագահ Վարդան Օսկանյանն իր ուրույն դերն է ունեցել:

Վ.Օսկանյանի կերպարը լիովին ընկալելու համար նախ պետք է սկսենք նրա կենսագրության էջերից: Այսպես` Վ.Օսկանյանը ծնվել է 1955 թ. փետրվարի 7-ին, Սիրիայում: Հայտնի է, որ նա 1973-1979 թթ. կրթություն է ստացել Երևանի Պոլիտեխնիկական ինստիտուտում: Մինչդեռ, Սիրիայից Հայաստան ժամանելու համար, պարզվում է, նա պատմական հայրենիքի նկատմամբ «նվիրվածությունից» զատ, մի այլ` հիմնավոր պատճառ է ունեցել:

Վ.Օսկանյանը Սիրիայում խուսափել է ծառայել բանակում, և մեր աղբյուրների համաձայն` անգամ հետախուզվել է դրա համար: Իսկ հետագայում` մինչ ՀՀ բարձրաստիճան պաշտոնյա դառնալը, Օսկանյանը համարձակություն չի ունեցել Սիրիա վերադառնալու` ընդամենը մեկ օր անցկացնելու ժամանակավոր մեկուսացման խցում և դրանով իրավական դաշտում խնդիրը կարգավորելու:

Պոլիտեխնիկական ինստիտուտն ավարտելուց հետո Վ.Օսկանյանը տեղափոխվել է Միացյալ Նահանգներ. 1982-1991 թթ. ուսանել է ԱՄՆ տարբեր համալսարաններում, ապա Սալբի Ղազարյանի հետ 1990-ականների սկզբին հիմնադրել է AIM ամսագիրը` Armenian International Magazine-ը: Հայաստանի առաջին ԱԳ նախարար Րաֆֆի Հովհաննիսյանի օրոք Վ.Օսկանյանն աշխատանքի է անցել ՀՀ արտաքին գործերի նախարարությունում, իսկ նրա թիմակից Սալբի Ղազարյանը` Ժիրայր Լիպարիտյանի խմբում:

Վ.Օսկանյանը ԱԳՆում Միջին Արևելքի երկրների բաժնի վարիչի տեղակալ է եղել, ապա` Հյուսիսային Ամերիկայի երկրների բաժնի վարիչ, ԱՄՆի և Կանադայի վարչության պետ: Հետագայում` 1994-ին, նա արդեն նախարարի տեղակալ էր, 1996-ից` առաջին տեղակալ, իսկ 1998 թ. ապրիլից` Հայաստանի արտաքին գործերի նախարարն էր: Ութ տարի Վ.Օսկանյանի հատուկ օգնականը ԱԳՆում` Սալբի Ղազարյանն էր:

Օսկանյանն արագ կողմնորոշվեց

1999 թ. հոկտեմբերի 27-ին ահաբեկչության միջոցով տեղի ունեցած պետական հեղաշրջումից հետո, որի ընթացքում սպանվեցին այն ժամանակվա քաղաքական մեծամասնության առաջնորդները` վարչապետ Վազգեն Սարսգյանն ու ԱԺ նախագահ Կարեն Դեմիրճյանը, Վ.Օսկանյանը կառավարության սակավաթիվ այն նախարարներից էր, ով անմիջապես կողմնորոշվեց և, ըստ էության, դարձավ Ռ.Քոչարյանի թիմի հավատարիմ անդամը և առանցքային դեմքերից մեկը:

Հոկտեմբերի 27-ից մի քանի ամիս անց Ռ.Քոչարյանի կողմից զավթած իշխանությունը ամրացնելու ճանապարհին կատարվեցին հստակ քայլեր` Սահմանադրության խախտմամբ, շրջանցելով վարչապետին, պաշտոնանկ արվեց պաշտպանության նախարար Վաղարշակ Հարությունյանը, որից հետո վարչապետ Արամ Զավենի Սարգսյանի պաշտոնանկությունը արդեն լուծված հարց էր: 2000-ին վարչապետ նշանակեց Անդրանիկ Մարգարյանը:

Հոկտեմբերի 27-ից հետո Սերժ Սարգսյանը, Քոչարյանի իշխանավարման տարիներին զբաղեցնելով ՀՀ նախագահի աշխատակազմի ղեկավարի, նախագահին առընթեր ազգային անվտանգության խորհրդի քարտուղարի և ՀՀ պաշտպանության նախարարի պաշտոնները, իհարկե, իր հերթին, ամրապնդեց Քոչարյանի իշխանությունը: 2007թ. մարտի 25-ին վարչապետ Անդրանիկ Մարգարյանը հանկարծամահ եղավ սրտի կաթվածից:

Ըստ էության, նրա մահը «նվեր» էր Ս.Սարգսյանին, ինչը նրան հնարավորություն տվեց իր ձեռքում կենտրոնացնել վարչական և քաղաքական համակարգի լծակները` դարձնելով նախագահի թեկնածու արդեն 2008-ի ընտրություններում:

Պետք է նշել, որ մինչև Սերժ Սարգսյանի վարչապետ նշանակվելը, Վարդան Օսկանյանը ևս նախագահի իրավահաջորդ դառնալու հայտ էր ներկայացրել և անկեղծորեն հավատում էր դրան: Արդյո՞ք Վ.Օսկանյանի այս համոզմունքը հիմնված էր իր սեփական դատողությունների, թե՞ Ռ.Քոչարյանի կողմից տարված երկակի խաղի վրա` մնում է կռահել:

Սակայն փաստն այն է, որ երբ արդեն ակնհայտ էր, որ ապագա իշխանության համար մղվող այդ պաքարում Ս.Սարգսյանն առաջ է անցել Վ.Օսկանյանից, վերջինս շարունակում է իր ծառայությունը: Պետք է փաստել նաև, որ իշխանության ղեկին մնալու հարցում Օսկանյանը երբեք հույսը չի կորցրել:

Քոչարյանի իշխանության վերջին ամիսներին Օսկանյանը վստահ է եղել, որ նոր վարչակազմի օրոք նվազագույնը կպահպանի ԱԳ նախարարի պաշտոնը: Թերևս այդ անհեռատես համոզմունքն էր, որ նրան դրդեց ստանձնել Մարտի 1-ի սպանդը արդարացնելու և խաղաղ ցուցարարներին հանցագործությունների մեջ մեղադրելու առանցքային դերը:

Օսկանյանի առաքելությունը Մարտի 1-ից առաջ և հետո

2008 թ. նախագահական ընտրություններից առաջ` հունվարի 9-ին, հրավիրված ասուլիսում ԱԳ նախարար Վ.Օսկանյանը տարվա կարևոր իրադարձություններից մեկը նախագահական ընտրությունները համարեց` նկատելով, որ եթե «չհաջողվի անցկացնել լավ ընտրություններ, քայլ առաջ չանել խորհրդարանի ընտրությունից, ապա Հայաստանը կկորցնի միջազգային ասպարեզում այն հեղինակությունը», որն ըստ նրա` ձեռք էր բերվել 2007-ի մայիսի 12-ի ընտրությունից հետո:

 Հեղինակության կորուստը Օսկանյանը համարում էր վտանգավոր ու նշում, որ դա կթուլացնի Հայաստանի դիրքերը միջազգային հարաբերություններում: Սակայն դրանք ընդամենը խոսքեր էին, քանի որ արդեն 2007-ի վերջին Վ.Օսկանյանը լծվել էր իշխանությունն ամեն գնով պահելուն` գիտակցելով, որ գործող իշխանությունը օրինական ճանապարհով չի կարող վերարտադրվել:

Մասնավորապես, ԵԱՀԿ/ԺՀՄԻԳի տնօրեն, դեսպան Քրիստիան Շտրոհալի հետ հանդիպման ընթացքում Օսկանյանը նախագահական ընտրություններում ԺՀՄԻԳի դիտորդական առաքելության մասնակցության հրավերի հարցը պայմանավորել էր ընտրությունների վերաբերյալ դիտորդական առաքելության առավել մեղմ գնահատականով: Այս պայմանավորվածության արդյունքների ականատեսը դարձանք արդեն հետընտրական շրջանում:

Այդ նույն ասուլիսում, առանց անուններ շեշտելու, Օսկանյանը նշում է, թե` «կան ուժեր, որոնք կուզեն ապակայունացնել Հայաստանը»: Տալով ներքին քաղաքական գործընթացների առնչությամբ կանխամտածված կողմնակալ և ուղղորդող գնահատական` Օսկանյանն, ըստ էության, խախտում է իր պաշտոնի իրավասությունների շրջանակը:

Փետրվարի 20-ին` նախագահական խայտառակ ընտրություններից մեկ օր անց, Ռոբերտ Քոչարյանը հանդես եկավ ցինիկ ուղերձով, որում նշեց. «2008թ. փետրվարի 19-ին կայացան ՀՀ նախագահի ընտրությունները: Ընտրություններն անցան ազատ և արդար, ՀՀ օրենսդրությանը համապատասխան ու Հայաստանի ստանձնած միջազգային պարտավորությունների ոգուն համահունչ»:

Իսկ փետրվարի 29-ին Ռ.Քոչարյանը Երևանի պետական համալսարանի ուսանողների հետ հանդիպմանը ներկայացրեց իր պատկերացումները երկրում ստեղծված հետընտրական իրավիճակի զարգացումների վերաբերյալ: Քոչարյանը հստակ հայտարարեց, որ տեսնում է երկու տարբերակ.

«Առաջինը` համբերատար սպասել, երբ է այդ թատերական բեմադրումը Թատերական հրապարակում ինքը իրենով մարվելուԵրկրորդ տարբերակը` ոստիկանական գործողություններ կիրառելով մաքրել այդ հրապարակը, և դրանով նաև ժողովրդին հնարավորություն տալ ավելի հանգիստ ապրել: Ես կարծում եմ` այսօր դա մեծ աջակցություն կլինի առաջին հերթին այն մարդկանց, որոնք մոլորված և հոգեբանական բավական ապրումների մեջ գտնվում են այդ հրապարակում: Որովհետև տարբեր հնարքներով ուղղակի իրենց այնտեղ պահում են»:

Այս և դրան հետևած մի շարք այլ ելույթներով Ռ.Քոչարյանը ոչ միայն փաստացի հրապարակեց կեղծված ընտրությունների միջոցով զավթած իշխանությունն ամեն գնով պահելու իր վերջնական որոշումը և այդ նպատակով ձեռնարկվելիք քայլերը, այլ նաև իր հավատարիմ ծառաներին ակնհայտ հրահանգ տվեց` ի կատար ածել իր կողմից մշակված գործողությունների ծրագիրը:

Իշխանությունների ապօրինի գործողությունները իրագործելու և ապա արդարացնելու ճանապարհին իր մեծ ավանդը ներդրեց նաև ԱԳ նախարար Վ.Օսկանյանը: Օգտագործելով ԱԳ նախարարի իր կարգավիճակը, տարիների ընթացքում ձեռք բերած ամբողջ փորձն ու հմտությունները` նա ջանք չխնայեց Մարտի 1-ի ոճրագործությունը քողարկելու, իրական պատկերը խեղաթյուրելու և միջազգային հանրության հնարավոր քայլերը կանխարգելելու ուղղությամբ:

Տեղի ունեցած նախագահական ընտրությունների կապակցությամբ այդ օրերին հայտարարությամբ հանդես եկան Հայաստանի փոխարտգործնախարար Արմեն Բայբուրդյանը, Իտալիայում Հայաստանի դեսպան Ռուբեն Շուգարյանը, Ղազախստանում Հայաստանի դեսպան Լևոն Խաչատրյանը և Ուկրաինայում Հայաստանի դեսպանատան դեսպանորդ Ռազմիկ Խումարյանը:

Դեսպանների կոչը` հավատարիմ մնալ ժողովրդավարության սկզբունքներին, անպատիժ չմնաց. նույն օրը նրանք ոչ միայն ազատվեցին իրենց զբաղեցրած պաշտոններից, այլ նաև Ռ.Քոչարյանի կողմից ապօրինաբար զրկվեցին իրենց դիվանագիտական կոչումներից: Ապա տարածվեց ԱԳՆ վեց այլ պաշտոնյաների` մամուլի և տեղեկատվության վարչության պետ Վլադիմիր Կարապետյանի, ՆԱՏՕի բաժնի վարիչ Մարթա Այվազյանի, ՄԱԿի բաժնի վարիչ Վարսենիկ Բաղդասարյանի, Եվրոպայի վարչության խորհրդական Առաքել Սեմիրջյանի, ԱՄՆի և Կանադայի բաժնի վարիչ Կարինե Աֆրիկյանի և Հարավային Ամերիկայի բաժնի երրորդ քարտուղար Էլեն Պետեյանի հայտարարությունը, որով նրանք մտահոգություն էին հայտնում հանրապետությունում ձևավորված, ներքին և արտաքին անցանկալի մարտահրավերներով հղի իրավիճակի կապակցությամբ և մասնավորապես պահանջում էին.

«…Անհապաղ քայլեր ձեռնարկել միջազգային դիտորդական առաքելության, ինչպես նաև միջազգային այլ հեղինակավոր կազմակերպությունների զեկույցներում տեղ գտած առաջարկություններն իրականացնելու ուղղությամբ»: ԱԳՆ այս աշխատակիցների հայտարարությունը նույնպես անհետևանք չմնաց` Վ.Օսկանյանը, Ռ.Քոչարյանի թելադրանքով, նրանց աշխատանքից ազատեց` հետևյալ հիմնավորմամբ.

««Դիվանագիտական ծառայության մասին» օրենքը թույլ չի տալիս մեր դիվանագետներին հրապարակային քաղաքական դիրքորոշում որդեգրել: Մեր աշխատակիցներից մի քանիսը որոշեցին այդ օրենքը խախտել: Հետևանքը այն պետք է լիներ, որ նրանք պետք է աշխատանքից ազատվեին»: Այս քայլի իրական նպատակը, սակայն, մեկն էր` կանխել ԱԳՆի, ինչպես նաև այլ գերատեսչությունների աշխատակիցների նմանատիպ քայլերը, որոնք կհանգեցնեին իշխանական բուրգի փլուզմանը:

Ամիսներ անց, կորցնելով իր պաշտոնը և հետաքրքրությունը իշխանական համակարգի համար, Օսկանյանն արդեն հանդես է գալիս տրամագծորեն այլ գնահատականներով, մասնավորապես վրդովմունք է հայտնում առ այն, որ ՀՀ քաղաքացիները զրկվում են աշխատանքից իրենց կարծիքն արտահայտելու պատճառով:

Մարտի 1-ին նախագահական նստավայրում Օսկանյանը, վերադասի հրահանգով, հերթական անգամ խախտելով իր իրավասության սահմանները, ասուլիս հրավիրեց: Youtube-ում տեղադրված տեսանյութում տեսնում ենք, թե Օսկանյանն ինչ ջանքեր է գործադրում` իշխանությունների դեմքը փրկելու ուղղությամբ.

«Ես կարող եմ փոխանցել այն, ինչ որ նախագահն ինձ ասել է առ այն, որ եթե իրավիճակը սրվի, շարունակվեն այդ ոտնձգությունները` նախագահը ստիպված կլինի իր ցանկությանը դեմ իսկապես հայտարարել հատուկ իրավիճակ Հայաստանում: …Սա իններորդ օրն է արդեն, ինը օր անընդհատ հավաքներ են եղել տարբեր չափերի, մարդիկ վրանների տակ գիշերներ են անցկացրել Օպերայի հրապարակում, և այդ բոլորի նկատմամբ ակնհայտ հանդուրժողականություն է դրսևորվել:

Այնպես որ, նման ոտնձգություններն այս բոլորին նոր որակ են հաղորդում, բայց դրա արձագանքը, հակազդեցությունը` որ պահին ինչ կլինի, ես դժվարանում եմ ասել, դա միայն իրավապահ մարմինները կարող են գնահատել:

Բայց նախագահի ցանկությունը ես ասացի` ուժ չկիրառել, առաջին օրվանից դա է եղել, և եթե իրավիճակը շարունակի սրվել` արդեն օրենքի շրջանակներում, Սահմանադրության շրջանակներում, կարծում եմ, համապատասխան քայլեր կարվեն` հանրապետության ներսում անվտանգությունը ապահովելու համար»:

Թե ինչո՞ւ էր նախագահական նստավայրում հրավիրել ասուլիս և որոշել կիսվել լրագրողների հետ իր մտահոգություններով` նա նույն ասուլիսում պարզաբանեց. «Երբ ինձ առաջարկվեց այս մամուլի ասուլիսը անենք, ես համաձայնվեցի անել, որպեսզի նման քաղաքական հայտարարություններ անեմ:

Ես ինֆորմացիայի տիրապետող անձը չեմ` ոստիկանության, առողջապահության, բայց ես քաղաքական պահն եմ զգում, և ես իսկապես համարձակություն վերցրեցի կամերաների առաջ կանգնել և ասել, որ ես զգում եմ, որ կրիտիկական պահ է: Եթե այս պահին լինում է ճիշտ կողմնորոշում` մենք շահում ենք»:

Մարտի 1-ի առավոտյան Ազատության հրապարակը խաղաղ ցուցարարներից ուժի գործադրմամբ «մաքրելուց», նույն օրը երեկոյան հազարավոր մարդկանց աչքի առաջ Երևանի կենտրոնում հավաքված բազմության ուղղությամբ նշանառու կրակ բացելուց, 10 անմեղ քաղաքացիների սպանելուց հետո` Երևան քաղաքում մարտի 1-ից 20 օրյա ժամկետով արտակարգ դրություն հայտարարվեց:

Այս պահից սկսած` իշխանությունների հակասահմանադրական գործողությունները արդարացնելու հարցում նույնպես առանձնացավ հենց Վ.Օսկանյանը, ով նախօրոք տեղյակ էր թե՛ Օպերայի հրապարակը «ցուցարարներից մաքրելու» օպերացիային, թե՛ օրվա ընթացքում տեղի ունեցած մյուս բոլոր գործողություններին: Շեշտենք, որ այդ օրերին Ռ.Քոչարյանի գլխավորությամբ գործել է շտաբ, որում ներգրավված է եղել նաև Վ.Օսկանյանը:

Պատահական չէին հենց մարտի 1-ին Օսկանյանի զինակցի` օգնական Սալբի Ղազարյանի «բացատրությունները» օտարերկրյա ԶԼՄներին: CNN-ի կայքում մարտի 1-ին տեղադրված հրապարակման մեջ, այսինքն` ճիշտ այն օրը, երբ նույնիսկ իրավապահները դեռ չէին հասցրել իրենց գնահատականների համար համարժեք իրավականօրինական հիմք ապահովել, Ս.Ղազարյանն, իր վրա վերցնելով իրավապահ մարմինների գործառույթները, արդեն «բացատրում էր», թե ինչու է Երևանում արտակարգ դրություն հայտարարվել:

Այսպես` ոչ ավելոչ պակաս Օսկանյանի զինակիցը նշել է, թե` իշխանությունները համոզված են եղել, որ ցուցարարները զինված են և ըստ նրա` «պարզվել էր, որ իշխանությունները իրավացի էին»: Հիշեցնենք, որ չնայած գործադրված բոլոր ջանքերին, իշխանություններն այդպես էլ չկարողացան Օպերայի հրապարակին կից տարածքում «հայտնաբերված» զենքը վերագրել որևէ ցուցարարի:

Մարտի 4-ին Վ.Օսկանյանը ԱԳՆում էր մամուլի ասուլիս հրավիրել: Ձայնագրությունն ամբողջությամբ տեղադրված է ԱԳՆի կայքում: Ասուլիսի ներածական խոսքում ԱԳ նախարարն անմիջապես ներկայացնում է լրագրողներին ուղղված գլխավոր մեսիջը.

 

«Մարտակերտի շրջանի հյուսիսարևելյան շրջանում երեկ բավական լուրջ ոտնձգություն է եղել հայկական ուժերի նկատմամբ: Սա տարբերվում է զինադադարի սովորական խախտումներից, որոնց մենք սովոր էինք երկար ժամանակ: Օգտագործված զինամթերքի և զինտեխնիկայի առումով սա էապես, որակապես տարբերվում է: Բավական լուրջ ոտնձգություն է: Այս պահի դրությամբ փոխհրաձգությունը շարունակվում է: Կան զոհեր: Հայկական կողմից գիտեմ, որ վիրավոր կա, զոհի մասին Ադրբեջանը հայտարարել է` երկուսը, չեմ կարող, բնականաբար, հաստատել: Մենք ինչոր պահի մի դիրք կորցրել էինք, բայց կարող եմ ասել, որ մենք վերականգնել ենք նախկին դիրքերը: Մենք դատապարտում ենք, իհարկե, այս ոտնձգությունը, գտնում ենք, որ սա ադրբեջանական կողմից լուրջ շահարկում է Հայաստանում ստեղծված իրավիճակին»:

Նշենք, որ միջադեպից դեռ երկուերեք օր առաջ ԱԳՆում լուրեր էին տարածվում սահմանում հնարավոր բախումների մասին, իսկ ավելի ուշ` Միքայել Հարությունյանի 0038 հայտնի հակասահմանադրական հրամանի ի հայտ գալուց հետո, ՀՀ իշխանությունները փորձ արեցին նշված հրամանը և դրանից բխող գործողությունները պայմանավորել և արդարացնել հենց այդ բախման հետ կապված քայլերով:

Այդ օրերին Ս.Սարգսյանը հայտարարում էր, թե հետամուտ են լինելու, որպեսզի բոլոր մեղավորները պատժվեն և դատապարտում էր «գունավոր հեղափոխության» փորձերը, Օսկանյանն իր հերթին շարունակում էր շեֆին պաշտպանելու առաքելությունը:

Մարտի 13-ին հրավիրած ասուլիսում նա հայտարարում է. «Այս պահի դրությամբ մենք մի դիլեմայի առաջ ենք` երկրի կայունությունը, ժողովրդի անվտանգությունը և մեր ժողովրդավարական արժեքները, ազատությունները, հասարակության իրավունքները: ՀՀ նախագահը այս դիլեմայի առաջ է: Այնպիսի իրավիճակ է ստեղծվել, որ արդեն միանշանակ չէ` ինքը պետք է կարողանա հավասարակշռել, և դա հեշտ գործ չէ: Եվ այս հավասարակշռության գործընթացում ինչքան երկար տևի սա, այնքան կտուժի հանրությունը, այնքան կտուժի Հայաստանը»:

Մարտի 17-ին Օսկանյանը, ելույթ ունենալով «Բրյուսելյան ֆորում-2008» համաժողովի շրջանակներում կայացած քննարկմանը, արդեն վստահեցնում է. «Նախագահական ընտրություններին հաջորդած իրադարձությունները ոչ թե հետընթաց են ժողովրդավարությունից, այլ ժամանակավոր շեղում»:

Մարտի 21-ին Օսկանյանը հանդիպում է Հայաստանում հավատարմագրված և Երևանում նստավայր ունեցող դիվանագիտական ներկայացուցչությունների և միջազգային կազմակերպությունների գրասենյակների ղեկավարների հետ: ԱԳՆի մամլո ծառայության վկայությամբ, «հանդիպման նպատակն էր օտարերկրյա դիվանագետներին ներկայացնել հասարակական համերաշխության վերականգնմանն ուղղված Հայաստանի իշխանությունների կողմից ձեռնարկվող քայլերը, ինչպես նաև վերահաստատել իշխանությունների քաղաքականությունը` բոլոր գործընթացները Սահմանադրության և օրենքների շրջանակներում անցկացնելու վերաբերյալ»:

Մարտի 28-ին Օսկանյանը «Ազատություն» ռ/կին Մոսկվայում տված բացառիկ հարցազրույցում փաստում է, որ մարտի 1-ի դեպքերը էապես ազդել են Հայաստանի իմիջի վրա, ապա հարցին, թե արդյոք կմնա՞ նոր կառավարության կազմում, պատասխանում է. «Սպասենք վարչապետի նշանակմանը»:

Ապրիլի 11-ին, երբ արդեն Ս.Սարգսյանը պաշտոնապես ստանձնել էր նախագահի պաշտոնը, Օսկանյանը ԱԳՆ աշխատակիցների հետ հրաժեշտի հանդիպմանը հայտարարում է. «Իմ նվիրվածությունը Հայաստանին ու նրա ապագային չի սկսվել իմ` արտաքին գործերի նախարար դառնալով: Այն հիմա չի վերջանա, երբ ես այլևս նախարար չեմ լինի: Այն պարզապես կփոխվի»: Սակայն դեպքերը զարգացան այլ ուղղությամբ` Վ.Օսկանյանի հույսերը հօդս ցնդեցին, մատուցած ծառայությունների դիմաց` նա մնաց խաղից դուրս վիճակում:

«Փոխհատուցում»` Ռ.Քոչարյանին անմնացորդ ծառայելու դիմաց

Վ.Օսկանյանը, ով տասնամյա իր իշխանավարման տարիներին ,համեստե պաշտոնյայի իմիջ էր ձեռք բերել, պարզվում է, Ռ.Քոչարյանի կողմից` իրեն մինչև վերջ ծառայելու համար հսկայական ունեցվածք է ստացել: Վ.Օսկանյանը հողատարածք ունի Աշտարակի խճուղում գտնվող «Հայֆիլմ»-ի մերձակայքում, որտեղ շինարարական աշխատանքներ են իրականացվում. այստեղ կառուցվում է բնակելի թաղամաս` օտարերկրացիների համար:

Վ.Օսկանյանին է պատկանում նաև Մոնումենտում գտնվող մի էլիտար շենք: Ինչպես նկատում ենք, Ռ.Քոչարյանի իշխանության հիմնասյուներից մեկը` Վարդան Օսկանյանը, Ռոբերտ Քոչարյանին անմնացորդ ծառայելու դիմաց` մյուս պաշտոնյաներից ոչ պակաս է օգտվել իշխանության կերակրատաշտից:

Վ.Օսկանյանն այսօր էլ շարունակում է մնալ Ռ.Քոչարյանի զինակիցը: Այժմ Երևանի Կենտրոնում` Հյուսիսային պողոտայում է գործում Օսկանյանի ղեկավարած «Սիվիլիթաս» հիմնադրամը: «Մտահոգ» երկրի ապագայով` նա հանդես է գալիս «անկեղծ» հրապարակումներով և Հայաստանը փրկելու համար առաջարկում է տարբեր դեղատոմսեր` ըստ էության «Սիվիլիթասը» ծառայեցնելով կրկին Հայաստանի քաղաքական կյանք վերադառնալու նպատակին:

Ահա իրական Վ.Օսկանյանը` այն միջին թվաբանական ամերիկաբնակ սիրիահայ էմիգրանտը, ով մինչ Լևոն ՏերՊետրոսյանի հայտնի ելույթները լսելը, նույնիսկ տեղյակ չէր, թե ինչ է նշանակում «Ավգյան ախոռներ», ով ժամանակին նույնիսկ չէր հանդգնի երազել նույն ԱՄՆ բարձրաստիճան պետական պաշտոնյաների հետ նույն սրահում հայտնվել, ով, բախտի բերմամբ ստանալով նորանկախ Հայաստանի Հանրապետության պետական պաշտոնյայի կարգավիճակ և հայտնվելով ցանկացած այլ պարագայում իր համար անհասանելի բարձունքի, հեշտությամբ խոնարհվում է բիրտ ուժի դիմաց, հոկտեմբերի 27-ից հետո արագ կողմնորոշվում է, հետագայում թաթախում է ձեռքերը մարտի 1-ի տասը զոհերի արյան մեջ` մի խումբ հանցագործների նեղ անձնական շահերը վեր դասելով Հայաստանի շահից, դավաճանում է հայ ժողովրդին և դրանով բացահայտում Հայաստանին իր «նվիրվածության» իրական բովանդակությունը:

Էմմա Գաբրիելյան, «Ժամանակ» օրաթերթ          

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում