Friday, 29 03 2024
«Կրոկուս սիթի հոլ»-ում ահաբեկչության վիրավորների թիվը հասել է 382-ի, ևս 1 մարդ զոհվել է
«Մանրամասներ»․ Դավիթ Ստեփանյանի հետ
Պաղեստինի նոր կառավարության ԱԳ նախարարը ծագումով հայ է և կին
Պապոյանը Կորեայի պաշտոնյային ներկայացրել է Հայաստանի ներդրումային հնարավորությունները
Հայտնի են ձվի շուկայում միջանկյալ ստուգումների արդյունքները
14:00
Live. «Առաջին լրատվական» տեղեկատվական-վերլուծական կենտրոն
13:45
«Մենք ապրում ենք նախապատերազմական փուլում». Լեհաստանի վարչապետ
ՌԴ-ն պատրաստ է նպաստել հայ-ադրբեջանական հարաբերությունների կարգավորմանը․ Սերգեյ Լավրով
Ուղիղ. ԱԺԲ խորհրդի անդամների ասուլիսը
Իսրայելը շարունակում է նախապատրաստվել Ռաֆահ քաղաքում գործողությանը. Նեթանյահու
13:15
Ուկրաինան հայտնել է էներգետիկ օբյեկտներին ուղղված ռուսական զանգվածային հարվածների մասին
Իսկ եթե Ալիեւը լիբերալ աշխարհի դաշնակից դառնա՞
Ոստիկանության Նոր Նորքի բաժին ներխուժելու դեպքով քրեական վարույթի շրջանակներում խուզարկություններ են անցկացվում շուրջ 4 տասնյակ վայրերում
Առցանց անմաքս առևտրի շեմը նվազում է
Հորը բռնության ենթարկելու, հարևանի կնոջը սպանելու համար մեղադրվողը տեղափոխվել է հոգեկան առողջության կենտրոն
«National Geographic»-ը «գինու» շրջագայություն է իրականացրել Հայաստանում
Կաթնամթերքի արտադրամասի արտադրական գործունեության կասեցումը վերացվել է
«Երևանի ավտոբուս» ՓԲԸ տնօրենն աշխատանքից ազատման դիմում է ներկայացրել
ՍԱՏՄ-ն ներկայացրել է ձվի արտադրության և իրացման շուկայի վերահսկողության միջանկյալ արդյունքները
ՌԴ իշխանությունները հայտնել են Բելգորոդի երկնքում 15 թիրախ ոչնչացնելու մասին
-
12:40
Գործ ունենք դավաճանական շղթայի հետ, որը կառավարում է Ռուսաստանը
12:30
ԱՄՆ կառավարությունը 60 մլն դոլար է հատկացրել փլուզված Բալթիմորի կամրջի վերակառուցման համար
-
12:20
Հայաստանը ազատագրական պայքար է մղում, ոչ թե՝ վեկտոր փոխում
12:15
Բելառուսներին այսօրվանից արգելված է անօդաչու թռչող սարքեր ունենալ
Լուրերի օրվա թողարկում 12։00
Մեքենան գլորվել է ձորը, վարորդը մահացել է
Լավրովի անփառունակ տապալումը
Փորձել են առանց հայտարարագրման բջջային հեռախոսներ ներկրել
11:45
Որքա՞ն տարածք են ռուսները գրավել այս տարի Ուկրաինայում
Հալեպի վրա Իսրայելի հարձակման հետևանքով զոհվել է 36 մարդ. Al Hadath

Ես ռոմանտիկ չեմ, ես պրիմիտիվ չեմ, ես հիվանդ չեմ

«Առաջին լրատվականի»-ի զրուցակիցն է ՀՀ Պաշտպանության փոխնախարար, գեներալ-մայոր Վլադիմիր Գասպարյանը:


– Պարոն Գասպարյան, արդեն 19 տարի է անցել, այս ամենի ակունքներում կանգնած մարդ եք ու հազար երազանք եք ունեցել բանակի հետ կապված: Եթե այսօր գնահատելու լինեք, այդ երազանքների քանի՞ տոկոսն է իրականացել:


– Չէի օգտագործի երազանք բառը, որովհետև մենք շատ կոնկրետ, շատ ռեալ ենք մոտեցել այդ տարիներին: Երազանք` որպես այդպիսին, չեմ ունեցել, ինչքան էլ որ տարօրինակ հնչի: Ինչպես այն ժամանակ, այնպես էլ հիմա ես ուղղակի ցանկացել եմ, որ ամեն ինչ ճշմարիտ լինի, արդար, մարդավարի, որ իրարից չամաչենք: Եթե կռիվ է, ապա այդ կռվի դաշտում այնպիսին լինենք, որ վաղը կարողանանք նայել ուրիշի աչքերի մեջ, որ չասեն քո տեսակն ուրիշ է: Երազանք չէ, բայց ցանկություններ` այո: Սկզբնական, երիտասարդական, հեղափոխական բովը երևի թե տարի հետո, արդեն Գերագույն խորհրդում իմ մոտ սրբվեց այդ հեղափոխական էյֆորիան: ԳԽ պատգամավոր դառնալուց հետո ես տեսա, որ մենք բոլորս էլ, մեծ հաշվով, ինչ-որ բան ենք ուզում` մեկն ուզում է ինչ-որ բիզնես, մյուսը` անձեռնմխելիություն, իսկ ես ընդամենը ուզեցել եմ խաղաղ լինի, լավ լինի, արդար լինի: Իմ ռոմանտիզմը դրսևորվել է բացարձակ ճերմակ, արդար մաքրությունների մեջ: Այս ամբողջ ընթացքում ես իմ առջև դրել եմ մաքսիմում խնդիրներ, որպեսզի կարողանամ գոնե տրամաբանական մինիմումը, բոլոր խոչընդոտներով հանդերձ, կատարեմ հարյուր տոկոսով: Այսօր դրա արդյունքում մենք ունենք բանակ` շատ ու շատ երևացող ու չերևացող մարդկանցով, պաշտոնատար և շատ հասարակ աշխատակիցներով, բայց տեսակը նույնն է եղել, և մենք կարողացել ենք հասնել ինչ-որ մի որակի, որը եթե նույնիսկ բացարձակ չի գոհացնում ինձ, քանզի ես մաքսիմալիստ եմ, բայց գոնե որոշակի խաղաղություն, հանգստություն է տալիս: Իմ արած գործի ցանկալի արդյունքը չէ, բայց այս իրավիճակի մեջ երբ կարողանում ես հասնել գոնե ինչ-որ մի բանի, որը քեզ գոհացնում է, դու բավարարված ես քեզ զգում: Այսօր ՊՆ-ում կա առողջ, նոր մտածելակերպ ունեցող, փորձություններից չվախեցող թիմ: Մենք գտնելու համար քայլեր ենք անում և չենք վախենում, որ եթե հանկարծ սխալվենք, մեզ կողքից կփնովեն: Չկա այն ստանդարտ գերատեսչական մոտեցումը, ընդհակառակը` այսօր բանակաշինության մեջ դրված է սկզբունք ստեղծագործելու, գտնելու նոր բաներ, նոր մոտեցումներ, նոր աշխատաոճ և երևի իմ պարագան փորձերից մեկն է, չնայած վայնասունը բավականին էր: Ես հասկանում եմ, որ այդ վայնասունը բարձրացնողները ուղղակի մարդիկ էին, որոնք վախենալու տեղ ունեին, որովհետև Տերն է վկա, ես չեմ արել ոչինչ իմ կյանքում, որ հասկացվեր որպես քյոխվայություն, չնայած հատկապես վերջերս իմացել եմ այն մասին, որ ես այդպիսին եմ եղել: Բայց թող Աստված իմ արդարությամբ ինձ դատի, իրենց էլ թող ների:


– Ձեր այս պաշտոնում նոր մարդ եք և խոսեցիք Ձեր հարաբերությունների մեջ արդար, ճշմարիտ որակների մասին: Ձեր ոլորտում, այս նոր կարգավիճակում այս որակները ինչքանո՞վ տեղ ունեն:


– Որակների տեղ ունենալ-չունենալը կախված է հենց մեզանից, այս պարագայում ինձանից, թերևս գլխավոր դերակատարը ես եմ, իրավապահ մարմինների հետ կապված դիրիժորը ես եմ և ինձանից է կախված, իմ անձնական մոտեցումներից` կլինեմ արդար, չեմ խաբի, չեմ ստի, ուրեմն բարոյական իրավունք կունենամ և պահանջելու և հասնելու նրան, որ օտար մարմինը դուրս մղվի, և նա, ով այդ արյունն ունի ու այդ տեսակն է` մնա և ստեղծագործի:


– Իսկ հասարակական անտագոնիզմը:


– Ես ռոմանտիկ չեմ, ես պրիմիտիվ չեմ, ես հիվանդ չեմ: Մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսը, որ Աստված էր, վարդապետում էր, որ բժշկում էր, քարկոծեցին, խաչին հանեցին, փշե պսակն էլ գլխին դրեցին, իսկ ես ով եմ, որ դրա միջով չանցնեմ: Ավելին, իմ հոգին ու էությունը Տիրոջն է պատկանում: Ես կարծում եմ, որ այսօր իմ համար շատ հեշտ է աշխատել պաշտպանության նախարարությունում Սեյրան Օհանյանի, Դավիթ Տոնոյանի և էլի լավ երիտասարդների թիմի կողքին` պրոգրեսիվ մտածելակերպ, սրտացավություն ունեցող թիմ: Դա էլ երևի կապված է Սերյան Օհանյանի բարոյական լինելուց, կերպարն այնպիսին է, որ քեզ տրամադրում է լավը լինել, և երբ դու զգում ես, որ ում հետ որ աշխատում ես` թիմ է և հասկանում է քեզ, ապա այդտեղ դու խնդիր չունես ինչ-որ բաներ ապացուցելու և բացատրելու: Այս պարագայում իմ համար շատ հեշտ է, որովհետև ունեմ թիկունք և այնտեղ ապացուցելու բան չունեմ:


– Պարոն Գասպարյան, Դուք տիրապետո՞ւմ ե ք բանակում տիրող իրավիճակին:


– Մեծ հաշվով, իհարկե տիրապետում եմ, ավելին` լավ եմ տիրապետում, բայց բանակը կենդանի օրգանիզմ է, բանակը շատ-շատ մարդիկ են, 18, 20, 22 տարեկան տղաներ, որոնցից շատերի ձեռքին զենք կա, որոնցից շատերը ծնվել են դաժան 90-ականներին, և նրանցից շատերն այսօր ունեն որոշակի ոչ ցանկալի որակ: Այս պարագայում ես, տիրապետելով իրավիճակին, շատ զգույշ և աչալուրջ եմ, որովհետև ես հասկանում եմ, թե ինչից ինչ կարող է լինել:


– Հրամանատարության մասին ի՞նչ կասեք: Բացահայտված և չբացահայտված սպանությունների, քրեական հանցագործությունների, որոնք հասարակությանն անընդհատ լարված սպասման մեջ են պահում:


– Մեծ հաշվով, չբացահայտված գործեր չկան, բացի կոնկրետ մի 5-6 գործից: Երևի պրոֆեսիոնալիս համար մի քիչ կոռեկտ չէ, որ ասեմ, բայց փորձեմ ասել և փորձեմ հասկանալի լինել. ճիշտ ժամանակին բաց է թողնվել բացահայտման ճիշտ ճանապարհը, կամ դիտավորյալ է շեղվել, շատ կամ-եր կան և բացասական շատ բաներ: Այդ գործերը, իհարկե, շատ դժվար է, որովհետև մի կողմից զոհված, սպանված զինվորի ծնողն է իր կսկիծով հոգուդ չոքած քո մեջ փորձում գտնել ազնվություն, ընդամենը փորձում է, որովհետև ինքը քեզ չի հավատում, ինքը չի հավատում իմ նմաններին, ինքը երկրին չի հավատում: Նրա կսկիծն այնքան մեծ է, որ ինքը թքած ունի մեր վրա: Հենց դա ինձ` որպես մարդու, որպես պրոֆեսիոնալի, ճնշում է, բայց ուզեմ, թե չուզեմ ես այդ կսկիծը պետք է հասկանամ, այդ կսկիծը միջովս անցկացնեմ, որպեսզի հանկարծ չհոգնեմ նրանց լսելուց, ընդունելուց, չհոգնեմ այդ գործով զբաղվելուց, որ չասեմ, թե հոգնացրիք ու զզվացրիք:


– Պարոն Գասպարյան, քրեական բարքերը ե՞րբ մտան բանակ:


– Երկիրը փոխվել է հեղափոխությունով, պատերազմ գնացել են, ճիշտ է` տարօրինակ բան եմ ասում, քրեական հակումներ ունեցող տղերք նաև, ոչ բարձրագույն կրթություն ունեցող տղերք, թաղի, փողոցի տղերք, և այդ տղերքն են այս երկրի սահմաններում կանգնել: Իհարկե, նրանց շարքերում եղել են նաև թափթփուկներ, որոնք զբաղված են եղել իրենց հին «արհեստով»:


– Հիմա այդ տղաներից շատերը ծեծելով զինվոր են սպանում:


– Եկեք չօգտագործենք շատերը բառը: Լինում են դեպքեր, բացառություններ, երբ սպանում են, բայց ես հաստատ մի բան կարող եմ պնդել, որ չեն սպանում սպանելու համար: Մի պարագայում նպատակը դա չի եղել, հիմարության արդյունքում նման բան է ստացվել, մյուս պարագայում զինվորը իրեն վատ է պահել, ասածը չի արել, դիմել է ուժի, զենքը ձեռքին է եղել, և դեպքը վերածվել է այլ բանի` գնդակահարել, սպանել է: Մեկ այլ պարագայում ուղղակի խնդրել է տուն գնալ սիրած աղջկա համար կամ չգիտեմ ուրիշ ինչ պատճառով, թույլ չեն տվել և դա դարձել է խնդիր: 2000 դրամի համար մենք բանակում սպանություն ունենք` Ղարաբաղում կատարված վերջին դեպքից եմ խոսում, Հազրոյանի մասին: Այդ մարդիկ իրար հետ ծառայել են, իրար ընկեր են եղել, դրանից կես ժամ առաջ ոչ մեկի մտքով չէր անցնի, որ այդ Հազրոյանը կարող է իրենց խփի, որովհետև Հազրոյանն իրենց ընկերն է: Այսինքն` դա մեր տերմինալոգիայով կոչվում է իրավիճակային արագ զարգացող հանցագործություն:


– Եթե մասնավորեցնում ենք, ապա Իջևանի դեպքի մասին ի՞նչ կասեք:


– Ես միակ մարդն եմ եղել այդ օրը, որ Պահքի մեջ եմ եղել և Նոր տարվա գիշերը խմած չեմ եղել: Երբ ինձ հասավ տեղեկությունը, ասացի աղմուկ-աղաղակ մի արեք, հունվարի 1 է, շտկեք իրավիճակը, իսկ արդեն ժամը հինգի կողմերը ես իմանում եմ, որ կրակոցներ են եղել: Նոր տարվա օրով ինչ կլիներ, մեր երկրին էլ Աստված տվել չի խնայել, պատկերացնում եք 10 օր արձակուրդ, ինչ պիտի լիներ, դպրոցականներինն էլի հասկանալի է, իմ համար ինչ արձակուրդ, ես հունվարի 2-ին արդեն ուզում էի գնայի աշխատանքի: Ինչևէ, արդարացնելու բան չէ, բայց պատերազմը, այնուամենայնիվ, ոմանց վրա թողել է իր հետքը, և այստեղ մենք երևի բացթողում ունենք: Այժմ մենք ցանկանում ենք վերանայել մեր մարտական ընկերների առողջական վիճակը: Սա մեզ իրոք անհանգստացնում է, մարդիկ պատերազմի ժամանակ կանտուզիա են ստացել, մարդուն ճանաչում ես, բայց երբ այդ ապուշը հանկարծ երկու բաժակ խմեց, դառնում է մեկ այլ մարդ, որ անգամ քեզ էլ չի ճանաչում: Իհարկե, դա մեր սխալն է, դա մեր բացթողումն է, և այսօր զբաղվում ենք դրանով:


– Սպայական կազմը, որը պատերազմի հետ կապ չունի: Հասարակ սպան մտնում է զինվորների հետ ինչ-որ հարաբերությունների մեջ, ներքին այնպիսի իրավիճակներ են ստեղծվում, որ պսևդո-ինքնասպանություններ են ձևակերպվում: Որոշ դեպքերում էլ ոլորտի մասնագետները չեն վախենում հրապարակել, որ կա դեպք, որը ինքնասպանություն չէ, այլ հասցրել են ինքնասպանության կամ նպաստել են դրան:


– Սա կարող եք գրանցել որպես հաղթանակ, որպես արդյունք: Այս ճանապարհից հետդարձ չկա, այլևս գնում ենք առաջ` բոլորին բացատրված է, բոլորին հասկացված է: Էլ հետ չենք կանգնելու, որովհետև դա արդեն աշխատանքային սկզբունք է դրված: Համար մեկ հրամանը, որ պաշտպանության նախարարն այս տարի ստորագրել է վերաբերում է կարգապահության ուժեղացմանը, կորդինացմանը և կոնկրետ մեթոդիկա ծրագրելն է: Առաջին կիսամյակը հայտարարված է կարգապահության, կտրուկ վերափոխման կիսամյակ: Այս 3-4 ամսվա մեջ բավականին փաստաթղթեր են մշակվել, որտեղ կանոնակարգված է բոլորի հարաբերությունները, այն, ինչ ուզում ենք մենք և դրա ներարկումը բանակ, մեծ հաշվով, մենք արել ենք արդեն:


– Պարոն Գասպարյան, ինչ-որ մի պահի ինչ-որ մի բան շեղվել է, ես նկատի ունեմ հենց քրեական բարքերը, երբ օրինակ, «օրենքով գողերը» ուղղակի միջամտում են բանակում տեղի ունեցող ինչ-որ վեճեր լուծելու համար:


– Ես շնորհավորում եմ բոլորիս այդ կապակցությամբ, որովհետև մենք ինքներս ծնել ենք դա ու ծնել ենք, քավ լիցի ես այն մարդը չեմ, որ ամեն ինչի հիմքը դրսում փնտրեմ, բայց այս պարագայում ես դրսից եմ գալու բանակ: Էսօր կա գողական լեքսիկոն, իսկ կլասիկ գողական չկա` այն առումով, որ ես եմ պատկերացնում: Կա գողական լեքսիկոն, ավելի ճիշտ` հեռուստալեքսիկոն, փողոցալեքսիկոն, ավելի ճիշտ դպրոցալեքսիկոն, սերիալալեքսիկոն: Որն ուզում եք օգտագործեք, որը համահունչ է և հաճելի ականջի համար: Բարքեր` հեռուստաբարքեր, փողոցաբարքեր, դպրոցաբարքեր, ընտանեաբարքեր: Թող ներող լինեն, բայց ես ասում եմ էն, ինչ որ կա, ինչ որ ես տեսնում եմ:


– Դուք ինչքան ուզում եք փաստաթուղթ ընդունեք: Բանակը շարունակում է քրեական բարքերով շարժվել: Ասենք` զորամասը ունի նայող, զորամասում փող են խաղում, փոխանցումներ են անում «օրենքով գողերի» հաշվին: Դրանց մասին ի՞նչ կասեք:


– Կան զորամասեր, որպես բացառություն եմ ասում, որտեղ կա իրենց տերմինով ասած կուտոկ` 7-10 հոգի, որոնք անշնորհք հրամանատարության, թույլ հրամանատարության, փալաս հրամանատարության շնորհիվ կարողացել են ինչ-որ մի բան դառնալ, մեկի էլ պապան, քեռին, քեռակինը կամ չգիտեմ ինչը հարուստ է, մեկինը պատգամավոր է, մյուսինը` երկրապահ, մյուսինն էլ` սոցիալ-դեմոկրատ է: Հիմա այդ մեխանիզմը, այն օրվանից, երբ իմ վրա դրված են այդ պարտականությունները, չկա, քավոր-սանիկ չի լինելու: Ես թվեր չեմ ուզում ասեմ, բայց շուրջ 100-ից ավել զորամասեր, որտեղ կուտոկներ կան` կոտրված են և կոտրված են ամենատարբեր կայազորեր և վերցված է հաշվառման, չի կրկնվի էլ, էլ չեն ստեղծի, որովհետև այդ դեպքում ուրիշ մեթոդներ կան: Եթե այն ժամանակները, երբ այնքան մեծ հանցագործություններ կային, որ մանրուքներին ուշադրություն չէինք դարձնում, այսօր մենք ձվի մեջ մազ ենք ման գալիս: Նույնիսկ երբ նստում, քննարկում ենք ինչ-որ մի դեպք, մենք արդեն նոր դրած սկզբունքներով ենք դա անում, չնայած դա դեռ եփվելու տեղ ունի: Բոլոր այն տեղերում, որտեղ այդ խմբավորումները տեսել ենք, մենք ուղղակի մի զարկով ցրել ենք դա, բոլոր զորամասերում ստեղծված են ոստիկանական, ավելի ճիշտ սենյակներ են հատկացվել ոստիկանությանը, քննչական ծառայությանը: Բոլոր զորամասերում կան հենակետեր, ոստիկանի ներկայությունը կա և գողականի մասին այլևս խոսք չկա, եթե գողական լինի, ապա կազմակերպելու է այդ ոստիկանը, որովհետև իր առջև դրված է խնդիր` դա թույլ չտալ: Այսօր մենք սկզբունք ունենք` զինվորը ամենաթանկ արժեքն է: Սպան գերագույն արժեք եմ համարում, սպային ես արդեն ընդունում եմ որպես մի մարդ, որը ժողովրդի լեզվով ասած` անշառ գլուխը շառի տակ է դնում: Եթե նա կարող էր ուրիշ բանով զբաղվել, նա գնում ռազմական ինստիտուտ է սովորում, աստղի տակ է մտնում, որ վաղը գնա մեռնելու: Բարոյականության չափսի խնդիրն է` ես կկրիմինալացնեմ, թե ոչ: Եթե ես այդպիսին չեմ, չի կարող ենթական այդպիսին լինել, մեկ կամ երկու կանի, բայց ավել հաստատ չի կարողանա:


– Պարոն Գասպարյան, հենց այդ մեկ-երկու օրինակը հասարակական մեծ բողոք է առաջացնում, և այսօր առանց հասարակական աջակցության մենք չենք կարող պաշտպանունակ բանակ ունենալ:


– Այսօր ինձ անհանգստացնում է իմ բանակի իմիջը, ես` որպես նախկին ոստիկանապետ, որ գիտեմ այս ամենի ուղնուծուծը, գիտեմ, որ այս ամենը և հեշտ է, և դժվար: Հեշտ է, որովհետև ունեմ թիմ, նրանք ինձ ծանոթ մարդիկ են և իմ պահանջները ընկալում ու հասկանում են: Մենք հետ չենք կանգնելու, մենք ունենալու ենք լավ բանակ` ես իմ տղայի բանակն եմ կառուցում, որ ինքը գնա բանակ, ու չասեն` ես քու հերդ, քո հերն է սարքել էս բանակը, և որ տղես չամաչի և գետինը չմտնի իր ծնողի համար: Իմ նպատակը մի բան է, որպեսզի հասարակությունը հասկանա, որ ամեն ինչն էնքան էլ սև չի, ես կարող եմ հակադարձ հարցը տալ` բոլո՞ր լրագրողներն են բարոյական, բոլո՞րն են անկաշառ, պատվերներ չե՞ն կատարում: Սպիտակ ձեռնոց եք հագնում, պարոնայք հրամանատարներին, հասարակությանը պիտի ասեն` սպան ծեծել է, ժողովուրդն էլ պիտի ասի` թքեմ ձեր երեսին, մեր մոտ սպան չի ծեծում, որովհետև իրոք չպիտի խփեն, սպիտակ ձեռնոցի սկզբունքով պիտի աշխատեն: Մենք զինվորին ասում ենք` մերք ձեր հերն ենք, մենք ձեր մերն ենք, հետո իրան հեր ու մեր ենք քրֆում: Եթե առաջ բարձրագույն սպայական կազմից սկսած անունով էին խոսում, արա-ով էին խոսում ապա, այսօր բանակում բոլորը անուն-հայրանունով են խոսում: Ես կյանքում չէի պատկերացնում, որ հնարավոր է այդպես լիներ, բայց եղավ: Այսօր, իհարկե, ամենալրջագույն խնդիրն է ճիշտ ներկայանալ: Սեյրան Օհանյանը բացեց բանակը, ցույց տալու համար, որ մենք ենք, մեր բանակն է, մենք թաքցնելու ոչինչ չունենք, սակայն մենք բարոյական իրավունք չունենք մեր հակառակորդին մեր իսկ էշությունները ցույց տալու, որ հետո էլ ամեն մեկը ԵԽ-ից գա ու զեկույցների մեջ ասի մեր թերթերից վերցրած հոդվածները: Այդ հոդվածները ինչքանով են օժանդակում, ինչքանով են օգնում հանցագործության դեմ պայքարին` չեն օգնում, ընդհակառակը` վախի և անկայուն մթնոլորտ են ստեղծում:


– Այսինքն` Դուք է՞լ եք կողմնակից, որ բանակի արատները չպիտի հրապարակենք:


– Ես չեմ ասում` պետք չի հրապարակել, պետք չի չափազանցնել, պետք չի մեկնաբանել, տվեք փաստը, այ երբ չի կատարվում ճշմարիտ գործողությունը, այդ ժամանակ կարող եք ասել` գիտեք ինչ կա, սիրելի սրիկա, դուք խոսում եք ազնվությունից, բայց տեսեք` այս մարդիկ այլ բան են խոսում: Հարցրեք, նոր գրեք: Այս երկրում ոչ մեկը ոչինչ չի կարող թաքցնել, հատուկ ծառայությունները չեն կարողանում բան թաքցնեն, ինչ մնաց բանակը, որ բազմաբնույթ և բազմատարիք մարդկանցով է լցված: Խնդիրը ոչ թե մեզանից թաքցնելն է, այլ հակառակորդին ոգևորության թեմա չտալը: Վերջապես պետք է հասկանանք, որ եվրոպաները չեն դզելու մեր երկիրը:


– Ինչքանո՞վ է քաղաքականացված մեր բանակը:


– Բանակն այնքանով է քաղաքականացված, ինչքանով որ պաշտպանում է երկիրը, պետության շահերը: Մեր կուսակցությունը բանակն է, մեր ծրագիրը` կանոնադրությունն է, մենք ինքներս մի մեծ, ահռելի կուսակցություն ենք, որն ունի մեծ, լուրջ ծրագիր` պահել ՀՀ-ն թշնամու ոտնձգությունից:


– Մարտի 1-ին բանակը ո՞ր թշնամուց էր երկիրը պաշտպանում:


– Ես պնդում եմ, որ մարտի 1-ին բանակը գործողություններ չի արել: Ես հայտարարում եմ, որ բանակի ծրագրային ֆունկցիան եղել է մնալ կառավարության շենքում, ես կառավարության շենքից դուրս չեմ եկել, իմ զորքը դուրս չի եկել կառավարության շենքից:


– Այսինքն` մինչև արտակարգ դրության հայտարարումը, երբ որ բանակը շարժվեց դեպի մայրաքաղաք, Դուք դա հակասահմանադրական քայլ համարո՞ւմ եք, թե ոչ:


– Եթե բանակը շարժելու մեջ է մեր երկրի ամբողջ պրոբլեմը, մենք դա կշտկենք, բայց երբ տեսնում ես էքստրեմալ իրավիճակ է, ի՞նչ է նշանակում թուղթը կես ժամ հետո ստորագրեցին, ի՞նչ: Պետք է անկեղծ լինենք` ձվի մեջ մազ ենք ման գալիս, դա չէ իմ պրոբլեմը:


– Հասարակական հիմնական հակակրանքը բանակի, բանակայինների նկատմամբ հենց այդ պահից է սկսել:


– Ստում եք, չեմ հավատում, կվիճեմ բոլորիդ հետ, կթշնամանամ բոլորիդ հետ, որովհետև էն, ինչ ես եմ տեսել, ես գիտեմ, պնդում եմ, որ բանակը ստաբիլ իր պակետն է կատարել, իրա գործերն է կատարել:


– Անօրինական հրահանգ չի՞ եղել, նախագահականում ոչ մի որոշումներ չե՞ն եղել Սահմանադրությունից դուրս:


– Սահմանադրությունից դուրս բան չկա, օպերատիվ շտաբ է ստեղծվել, բա ոնց լիներ, բա բանակն էլ ոնց են կառավարում: Ես հրամանատար եմ, իմ մոտ խորհրդակցություն եմ հավաքել, ինստրուկտաժ եմ արել, բա չանեինք, պատկերացնում եք բերեինք ու չկառավարեինք: Բանակը չի արել նման բաներ, դա սխալ է: Դուք պատկերացնում եք, եթե բանակը խառնվի քաղաքականությանը` ինչ կլինի, հեշտ ասում են` բանակը խառնվել է, որ խառնվեր` շատ վատ կլիներ:


– Միքայել Հարությունյանի հայտարարությունները մարտի մեկին քաղաքական էին:


– Միքայել Հարությունյանի հայտարարությունները դուրս գրենք իրա լեզվին ոչ պարզ տիրապետելու, ռուսերենից հայերենի, հետո եսիմ ինչ բարբառի թարգմանելու և ասելու մեջ: Միքայել Հարությունյանն ինձ բաներ է ասել, մինչև հիմա չեմ հասկանում:


– Պարոն Գասպարյան, 10 զինվոր է սպանվել ու դրա համար իշխանությունը հաստատ պատասխանատու է: Այսօր հասարակական այս դժգոհությունը ակնունքներ ունի և դրանք թաղված են հենց մարտի մեկի մեջ:


– Ես պնդում եմ, որ մարտի մեկին բանակը չի մասնակցել` ցրոցի, միտինգ, ես գիտեմ, որ չի մասնակցել: Ես խաչատուրովներից էլ շատ լավ ինֆորմացված եմ, ավելի լավ գիտեմ ամեն ինչ, էդ մարդիկ փողոցների տեղը չգիտեին, Երևանը չեն ճանաչում էդ մարդիկ, դրսից եկած, ինչ գիտեն Պրոսպեկտ, Մաշտոց, Լեոյի փողոց, էտը գդե: Մենք չենք եղել, չենք մասնակցել: Ընդդիմությանը պետք էր, իր քաղաքական քայլերն էր, պետք էր արեց, որ վաղը բանակն էլ տեղը սսկված մնա, ՆԳՆ-ն էլ, իր գործն արեց: Բայց եթե էդ գործը ուրիշ գերատեսչությունների վրա են դուրս գրում, ուրեմն լավ են արել, արել եք, հիմա էլ իրենք ձեզ են անում: Բանակը չի արել:


– Հստակ է, որ եթե բանակի ստորաբաժանումները չգային Երևան, քաղաքական իշխանությունը մնալ-չմնալու պրոբլեմ էր ունենալու:


– Միգուցե, ուժի ցուցադրումը բացառում է վերջինիս կիրառումը:


– Նշանակում է, որ քաղաքական իշխանությունը մինչև վերջ համարձակություն չի ունենա ամենաթող մի հրամանատարի, գեներալի նկատմամբ համապատասխան միջոցներ ձեռնարկել, եթե ինքը կարգազանց է:


– Եթե նման բան կլինի, առաջինը քարը նետեք իմ ուղղությամբ: Ես դեռ ոստիկանապետ ժամանակ եմ ասել, որ իմ համար նշանակություն չունի, ու Աստված է վկա, ես իմ վարկով, աշխատաձևով դա ապացուցել եմ, և հիմա ոչ մեկը դրանում չի կասկածում, ես ասել եմ, որ եթե որևիցե մեկը մտածում է, թե երկու թուրքի կրակելուց հետո կարող է 50 հայի սպանի, ես իրան չեմ սպանի, ես իրան կսատկացնեմ:


– Պարոն Գասպարյան, պատերազմի ժամանա՞կ էր ավելի հեշտ, թե՞ խաղաղության:


– Պատերազմի: Կռվող տղերքը մի քիչ դմբո են այդ ինտրիգաների մեջ, եթե իրենք մարտի դաշտում դիմակայող են, վիժիտ անող են, քաղաքականության մեջ թույլ են, անպաշտպան են, որովհետև իրենց դաշտը չի:


– Անձամբ Ձեզ համար, պատերազմ եք անցել, Ձեր երիտասարդությունն է դրա մեջ անցել, դրանից հետո Դուք միշտ առաջին շարքերում եք եղել:


– Բախտն ա երևի բերել, բախտն էլ բաղկացած է եղել իմ դաստիարակությունից, իմ ծնողներից, երևի իմ ապրած մանկությունից, երևի իմ` էն ժամանակ Աստված չճանաչելով, Աստծուն ապավինելուց:


– Դուք հոգևոր մարդ եք, երևի ավելին, քան զինվորական:


– Այսօր հա, ես շատ վատ զինվորական եմ, ես զինվորական եմ այնքանով, ինչքանով կրում եմ զինվորական համազգեստ և ծառայում ու աշխատում եմ պաշտպանության նախարարությունում, և բանակը, ինչու չէ, իմ երեխան է նույնպես: Հիմա կենսագրությունս, կյանքս այդպես է դասավորվել, բայց ես ինձ բառիս բուն իմաստով կլասիկ զինվորական չեմ համարում և նույնիսկ ծիծաղելի է, որ ինձ ճանաչող մարդն ինձ զինվորական կհամարի: Ես կարող եմ ինձ իրավաբան համարեմ, ոստիկան, ես ինձ կարող եմ վարչարար, կազմակերպիչ համարեմ, իմ գործի մեջ առաջնորդ համարեմ: Ես զինվորական չեմ, որովհետև դա իմ մասնագիտությունը չի: Ես` որպես զինվորական, գիտեմ այնքանը, ինչքան կարող է իմանալ ռազմական ոստիկանապետը: Էսօր ՊՆ համակարգում ոչ մեկը չի կարող ասել, որ Գասպարյանը խառնվել է ինչ-որ ուչենյաների: Ես դրանցից գաղափար չունեմ, ցանկություն էլ չունեմ:


– Հայոց բանակը 19 տարեկան է: Խաղաղ պայմաններում իրենց որդիներին կորցրած մայրերին ի՞նչ կասեք այսօր:


– Մեծ հաշվով, ես բոլորի հետ հանդիպել եմ, ես բոլորից ներողություն խնդրել եմ, ես բոլորի հետ միասին տարել եմ իրենց կսկիծը: Աստծով եմ ասում` ես իրենց նման ամոթանք եմ տվել իմ ենթականերին, ինչպես իրենք են ինձ ամոթանք տվել: Ես իրենց ցավը հասկանում եմ և երևի դրա համար էլ ստիպված եմ լինում շատ հաճախ, երբ մարդիկ գալիս են, չար խոսք են ասում, անեծք են ասում, դու գիտես, որ դու բարոյական պատասխանատվություն ես կրում, դու այդ բանակի մի մասն ես և բառադի մաս էլ չես, դու քեզանից ինչ-որ բան ես ներկայացնում, ինչ-որ հարց կարողանում ես լուծել:


– Պարոն Գասպարյան, մենք պատրա՞ստ ենք պատերազմի:


– Ամենայն պատասխանատվությամբ եմ հայտարարում, որ պատրաստ ենք: Սրանից 15 րոպե, կես ժամ հետո ավելի պատրաստ, մարտունակ և պաշտպանունակ ենք լինելու: Կասկած չունենաք:

Բաժիններ
Ուղիղ
Լրահոս
Որոնում