Չհասկացվածության ճաղեր

Հայաստանում ամեն մի տոնական օր վերածվում է կենացների և պաթետիկ ճառերի շքերթի: Հայաստանյան «էլիտան», որ նույնիսկ աշխատանքային օրերին ռեստորաններից դուրս գալու ցանկություն չունի, ամեն ինչ անում է տոնական օրերին գոնե ամբողջ երկրով մեկ ռեստորանային մթնոլորտը տարածելու համար:

Սա հնարավորություն է տալիս փորձել համընդհանուր խրախճանքի մեջ մոռացության տալ ժանտախտը: Մինչդեռ դրա ծավալները երկրում այնքան են ահագնացել, որ տոները հասարակությանն ավելի շատ հենց ժանտախտի մասին են հիշեցնում, քան խրախճանքի առիթ տալիս: Ու ինչքան փորձ է արվում խրախճանք փաթաթել հասարակության վզին՝ փոխանակ ժանտախտի դեմ պայքարելու, այնքան տարածվում է հենց ժանտախտը:

Սրանից է, որ Հայաստանում ամեն ինչ խառնվել է իրար, վերացել է գրեթե ամեն ինչի սահմանը: Հայաստանում այսօր մի իրավիճակ է, որը, երբ փորձում ես ենթարկել քիչ թե շատ խորքային դիտարկման, արձանագրում ես, որ Հայաստանում որևէ հարցի վերաբերյալ խորքային բանավեճը բացակայում է: Կա հասարակության մի շերտ, որն ասելիք ունի, որը միտք ունի, որն ունի արժեքային առաջնահերթություններ, պատկերացումներ, որն ունի գաղափարներ և հարցադրումներ, բայց այդ շերտը կանգնած է պատի դիմաց:

Այդ շերտը խոսում է, քննարկում է, բանավիճում է հարցերը պատի հետ: Ինքն իր մեջ էլ քննարկումներ ծավալում է, սակայն խնդիրն այն է, որ արժեքային, առանցքային, հենքային իմաստով այդ շերտում տարաձայնություններ չկան: Կան տարբեր մոտեցումներ անձերի, քաղաքական գաղափարախոսությունների, մեթոդների, տակտիկական մտահղացումների և այլնի մասին, բայց հենքային առումով այդ շերտը միասնական է և ակնկալում է իրավական հասարակության, սահմանադրական պետության կառուցում:

Դրա դիմաց պատ է, պատ, որի հետևից իշխանությունը պարբերաբար փորձում է խրախճանքի «փաթեթներ» նետել հասարակությանը: Իսկ լավագույն դեպքում, այդ «փաթեթները» հասարակությանը մատուցվում են նախագահականի ճաղերի արանքից: Սերժ Սարգսյանը փաստորեն «չհասկացվածության պատը», որը խոստանում էր քանդել, փոխարինեց «չհասկացվածության ճաղերով»:

Ահա այն միակ տեսանելի փոփոխությունը, որ Հայաստանում արձանագրվել է նրա նախագահության երեք տարիների ընթացքում: Մեկի համար դա շատ է, մյուսի համար՝ քիչ, իսկ, ընդհանրապես, այդ ամենը շատ ծիծաղելի կլիներ, եթե այդքան ողբերգական չլիներ:

Լուսանկարը՝ PanArmenianPhoto-ի