Հայկական ոչ հարուստ կենդանական աշխարհում առկա չափազանց մեծ տեմպեր ունեցող որսագողության մասին խոսելուց հայկական մամուլն արդեն հոգնել է, սակայն ՀՀ բնապահպանության նախարարությունը կամ նախընտրում է աչքերը փակ ապրել, կամ էլ պարզապես վախենում է բացելուց:
Ամեն դեպքում, խնդրով անհանգստացած հայաստանյան հասարակական կազմակերպությունները շարունակում են պնդել, որ իրականությանը բոլորովին չեն համապատասխանում ՀՀ ոստիկանության տրամադրած այն տվյալները, թե ամբողջ 2009 թվականի ընթացքում էլ, 2010 թվականի առաջին 4 ամիսների ընթացքում էլ մեր արգելոցներում արձանագրվել է որսագողության ընդամենը 4-ական դեպք:
Ու թեև ներկայումս համեմատաբար քչացել են կայքերում տեղադրվող, որսի օտարերկրացի սիրահարներին Կարմիր գրքում գրանցված կենդանիները Հայաստանում որսալու հրավեր տարածող գովազդները, որոնք, ավարը կողքին հաջողակ որսորդների լուսանկարներ ներկայացնելով, մանրամասն տեղեկացնում էին, թե ինչ վճարների միջոցով արտասահմանցի որսորդները կարող են գալ Հայաստան և որսալ բեզոարյան այծ ու մուֆլոն, սա բոլորովին էլ չի նշանակում, թե քչացել են նաև նման հրավերներով Հայաստան եկող արտասահմանցիները. պարզապես այդ կազմակերպություններից յուրաքանչյուրն արդեն ստեղծել է իրեն դիմողների դաշտը, ու գովազդի կարիք արդեն բոլորովին չկա։ Դիմողների թիվը դեռ մի բան էլ մեծանում է: «Մեկ ամիս առաջ Սյունիքում էինք և տեղեկացանք, որ մի խումբ արտասահմանցի որսորդներ են եկել այնտեղ, ապրում են շատ փակ տներում: Ինչքան էլ փորձեցինք, չկարողացանք մտնել այդ տարածքներ»,- «Առաջին լրատվական»-ի հետ զրույցում ասաց բնապահպան Նելլի Ավագյանը: