Մեր օրերում հրատապ է մնում բժշկական հաստատությունների և բժիշկների կողմից մարդուն պատճառված վնասի համար պատասխանատվության խնդիրը:
Հայաստանում 1996թ. գործում է «Բնակչության բժշկական օգնության և սպասարկման մասին» ՀՀ օրենքը, որի նպատակը մեկն է՝ կարգավորել հիվանդ-բժիշկ հարաբերությունները, հստակեցնել հիվանդի իրավունքները և բժշկի պարտականությունները: Սակայն իրավաբանների պնդմամբ՝ այդ օրենքը չի կիրառվում, և նույնիսկ խախտվում են դրա դրույթները: Հայաստանում բժիշկների մեղքով հաշմանդամ դարձած կամ մահացած հիվանդների թիվը չի նվազում: Իր իրավունքները կարգավորելու համար հիվանդը կարող է դիմել Մարդու իրավունքների պաշտպանին կամ դատական ատյաններ, սակայն չստանալով ցանկալի արդյունք՝ վերջին հույսը մնում է Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանը:
Հայաստանի Հանրապետության առողջապահության նախարարության աշխատակազմի ղեկավար Սուրեն Քրմոյանի պարզաբանմամբ՝ անպատժելի չի մնում ոչ մի սխալ: Սակայն փաստաբանների պնդմամբ՝ բժշկական օգնություն և սպասարկում իրականացնողների կողմից մասնագիտական պարտականությունները չկատարելու կամ ոչ պատշաճ կատարելու հետևանքով տուժած քաղաքացիների դատական գործերից շատերը կարճվում են` հանցակազմի բացակայության պատճառաբանությամբ:
Համաձայն ՀՀ քրեական օրենսգրքի 130-րդ հոդվածի. «Բժշկական օգնություն և սպասարկում իրականացնողների կողմից մասնագիտական պարտականությունները չկատարելը կամ ոչ պատշաճ կատարելը՝ դրանց նկատմամբ անփույթ կամ անբարեխիղճ վերաբերմունքի հետևանքով, եթե բուժվող հիվանդի առողջությանն անզգուշությամբ պատճառվել է ծանր կամ միջին ծանրության վնաս՝
պատժվում է տուգանքով՝ նվազագույն աշխատավարձի հարյուրապատիկից երկուհարյուրապատիկի չափով, կամ կալանքով՝ առավելագույնը երեք ամիս ժամկետով:
Նույն արարքը, որն անզգուշությամբ առաջացրել է բուժվող հիվանդի մահ կամ մարդու իմունային անբավարարության վարակի հարուցիչով վարակում,
պատժվում է ազատազրկմամբ՝ երկուսից վեց տարի ժամկետով՝ որոշակի պաշտոններ զբաղեցնելու կամ որոշակի գործունեությամբ զբաղվելու իրավունքից զրկելով՝ առավելագույնը երեք տարի ժամկետով կամ առանց դրա»:
Այստեղ պետք է հաշվի առնել, որ ոչ տուգանքը և ոչ էլ կարճաժամկետ ազատազրկումը չեն կարող լրացնել բժշկի պակաս գիտելիքները, և միաժամանակ վերը նշված պատիժները անպատասխանատու, անփույթ և ոչ սրտացավ բժշկին չեն կարող վերածել Հիպոկրատի երդմանը հավատարիմ և բարեխիղճ մասնագետի: