«Հանուն մարդկային կայուն զարգացման ասոցիացիայի» նախագահ Կարինե Դանիելյանի տվյալներով, աշխարհում 3 քաղաք կա, որ հայտնի է իր թունամշուշով՝ Լոնդոնը, Լոս Անջելեսը և Երևանը: Գիտության մեջ ընդունված է տարանջատել 2 տիպի թունամշուշ, առաջինը լոսանջելեսյանն է, կամ ուլտրամանուշակագույնը, երկրոդը` լոնդոնյանը: Ընդհանրապես« բնակլիմայական պայմաններն են ստեղծում այնպիսի «բարենպաստ» պայմաններ, որպեսզի թունամշուշ առաջանա: Լոնդոնում եթե մի քանի օր իրար ետևից թունամշուշը նստում է քաղաքի վրա, ապա բոլոր արտանետումները ևս տարրալուծվելու փոխարեն` նստում են քաղաքի վրա:Այդպիսով մշուշը հավաքում է այդ աղտոտվածությունը և ծածկում է քաղաքը: Իսկ լոսանջելեսյան տիպը կարող է այդպիսի մշուշ չունենալ, բայց արտանետումները օդային ավազանում կան, արևի ուլտրամանուշակագույն ճառագայթների ազդեցեցության ներքո սկսվում են ֆոտոքիմիական ռեակցիաներ, որոնք ուղեկցվում են այնպիսի թունավոր նյութերի արտադրությամբ, որոնք մարդու օրգանիզմի համար շատ ավելի թունավոր են, քան ելանյութերը: Այսինքն` ստացվում է, որ աղտոտվածությունը կարող է այդքան բարձր չլինել, բայց առաջացող նյութերը լինեն այնքան տոքսիկ, որ վտանգ ներկայացնեն մարդկանց համար: Սակայն աշխարհում հայտնի նշված 2 թունամշուշներից բնապահպան Կարինե Դանիելյանի կարծիքով` կա նաև երրորդ` երևանյանը: «Մենք ունեինք քիմիական արտադրություն, որը ստեղծում էր Երևանում ֆոտոքիմիական նման թունամշուշ»,- մեզ հետ զրույցում նշեց բնապահպանը և հավելեց, որ աշխարհում հայտնի 2 տիպի թունամշուշն էլ Երևանում կա: «Ամռանը մենք ունենում ենք լոսանջելեսյան տիպի թունամշուշ` գարնան վերջից մինչև հոկտեմբեր, իսկ դեկտեմբերին ու հունվարին երևանյան թունամշուշն հիշեցնում է լոնդոնյանը»,- նշում է բնապահպանը: Սակայն եթե Լոս Անջելեսում և Լոնդոնում փորձում են մշակել խնդրի լուծման համապատասխան քայլեր. կանաչապատում են քաղաքը, ավելացնում միայն այնպիսի կառույցներ, որոնք չեն խանգարի քաղաքում պտտվող քամիներին, ապա մեզ մոտ լրիվ հակառակ գործընթացն է»: