Հայկական գոյուղերում ինտերնետի հնավարություններին ծանոթ լինելու մակարդակը վերջին մի քանի տարիների համեմատ թեեւ փոփոխվել, միևնույն է հնարավոր չէ ասել, որ սահմանմերձ գյուղերի, երբեմն նաեւ քաղաքային բնակիչների որոշակի հատված գիտի ինչպես օգտվել ինտերնետից իրենց համար արդյունավետ եղանակով: Հայկական մի շարք գյուղերում եւ քաղաքներում, ինչպիսին է, օրինակ, Արարատի մարզի Արարատ գյուղը, երբ քեզ հարցնում են ինտերենտում կաս, դա նույն բանն է, ինչ ադնակլասնիկում կաս, թե ոչ:
Իրենց տներում համակարգիչներ ունենալը նորաձևության պես մի բան է դարձել հայության այդ հատվածի համար, կամ ապահովված ընտանքի լինելու նշան, ի դեպ եթե համակարգիչ գնում են, անպայման դնում են հյուրասենյակում, որ ով մտնի տեսնի, որ իրենք ունեն: Իսկ երբ ուշադրություն ես դարձնում, թե այքդան բաղձալի ինտերենտով նրանք ինչ են անում, ապա էկրանից անպակաս է www. odnoklassniki.ru սոցիալական կայքի էջը: Որոշ մարդիկ պարապությունից դրդված պարզապես իրենց պարտքն են համարում օրական 5-8 ժամ տրամադրել այս կայքին, ֆերմաներ են տնօրինում, հողամասներ են մշակում, բանջարեղեն անճեցնում, դեռ մի բան էլ դրանք շուկաներում վաճառում: Մի խոսքով, շատ աշխատասեր ժողովուրդ ենք, ցավոք միայն վիրտուալ միջավայրում, իսկ որ ամենակարևորն է` ծանոթանում են ում հետ պատահի և հանդիպում ինչքան պատահի: Հետաքրքիրն այն է, որ նույն այդ գյուղերում ադնակլասնիկի կայքի անունն այնքան է ընկել, որ կայքում գրանցված աղջիկը համարվում տուն տանելու համար ոչ պիտանի: