Հայկական և վրացական բրենդների ինքնության հարցը սկսեց լայնորեն քննարկվել ազգագրագետների և ԶԼՄ-ների կողմից վրացական մամուլում մի հրապարակումից հետո:
Խոսքը դեռ 2001 թ. հունվարին 3-ին վրացական «Շաբաթվա պալիտրա» շաբաթաթերթում լույս տեսած մի նամակի մասին է, որի բովանդակությունը մոտավորապես հետևյալն է. նամակի հեղինակը` Ֆրանսիայում ապրող մի վրացի, վրդովված գրում է, որ արտասահմանյան շուկայում վաճառվում են հայկական ապրանքներ, որոնք վրացական ազգային բրենդների հայկական տարբերակներն են: Հեղինակը մասնավորապես նշում է, որ Ֆրանսիայում ռուսական խանութներում վաճառվում են հայկական «Մապ» ընկերության արտադրած սափերավի գինիներ և «հայկական հրաշք» կոչվող վրացական չուչխելաներ: Հեղինակը զայրացած գրում է նաև, որ նույնիսկ ամերիկյան շուկայում «Խաչատրյաններ» անվան տակ վաճառվում են վրացական խաչապուրիներ ու հայկական արտադրության բորժոմներ:
Ահա այս բովանդակությունը կրող հոդվածն էլ սկիզբը դրեց քննարումների նախ վրաստանյան մամուլում, ապա նաև իր անդրադարձը գտավ ռուսական REGNUM կայքում և հայկական մամուլում: Ի դեպ, ինչ վերաբերում է հայկական սափերավի գինու արտադրությանը, «Մապ» ընկերության աշխատակից Տիգրան Հարությունյանը տեղեկացնում է. «Այո, «Մապ» ընկերությունը արտադրում է գինիներ սափերավի խաղողի տեսակից: Մենք ունենք սափերավիի այգիներ Հայաստանում: Խաղողի այդ տեսակը չի գրանցված որպես վրացական և աճեցվում է նաև շատ այլ երկրներում:
Հայ-վրացական «բրենդային պատերազմի» մասին պարզաբանումներ ստանալու նպատակով զրուցեցինք ազգագրագետ, վրացագետ Սաթենիկ Մկրտչյանի հետ: Վերլուծելով մամուլի հրապարակումները՝ Ս. Մկրտչյանը հանգել է այն կարծիքին, որ վրացական մամուլի՝ այս թեմայով հրապարակումները չեն պարունակում մեզ ուղղված պատերազմական տրամադրություններ: «Վրացական թերթերի մոտեցումը այն է, որ իրենք չպետք է վիրավորեն հայերին, սակայն վրացական իշխանությունները պետք է պաշտպանեն իրենց ազգային ավանդական բրենդները»,- մեզ հետ զրույցում պարզաբանում է վրացագետը:
Թեմայի շուրջ նման տեսակետ է հայտնել նաև Վրաստանի էկոնոմիկայի և կայուն զարգացման նախարար Վերա Կոբալիյան Georgian Times-ին տված հարցազրույցում: Նախարարը նաև ավելացնում է. «Երբ մենք գրանցենք վրացական բրենդները, կկարողանանք դատի տալ այն կազմակերպություններին, որոնք կեղծ ապրանքներ են արտադրում, և օրինական փոխհատուցում պահանջել նրանցից»: Ի դեպ, տիկին Կոբալիյան ասել է, որ 2011 թ. Վրաստանը կգրանցի իր ամբողջ արտադրանքը:
Մի շարք մեկնաբաններ, սակայն, համոզված են, որ այս խուճապի պատճառը վիրավորված «վրացական ազգային ինքնագիտակցությունը» չէ: Մասնավորապես, Georgian Times պարբերականը իր «Սապերավի՝ վիճահարույց գինի» հոդվածում ներկայացնում է այս ամենի իր մեկնաբանությունը: Հրապարակման մեջ գրված է. «Սկսած 2006 թվից, երբ Ռուսաստանը դադարեց ընդունել վրացական արտադրանքը, վրացի գործարարները ուղիներ են որոնում շրջանցել ռուսական էմբարգոն և սպառել իրենց արտադրանքը ռուսական տարածքում: Այս ամենը հանգեցրեց այն բանին, որ վրացական արտադրանքին կասկածանքով են վերաբերում և չեն ընդունում նաև եվրոպական երկրներում»: Georgian Times-ի կարծիքով, սա է պատճառը, որ եվրոպական շուկայում վրացական արտադրության ապրանքները քիչ են: Ինչևէ, ինչ էլ որ եղած լինի հայ-վրացական «բրենդային պատերազմի» պատճառը, ազգագրագետների կարծիքով, չարժե շարունակել այս բնույթի քննարկումները, քանի որ դրանք միայն խթանում են դիլետանտ և կռվարար քննարկումները:
«ժամանակ» օրաթերթ
