Ամեն տարի հայերս երկու Նոր տարի ենք նշում. հունվարի 1-ին նշում ենք նոր տոմարով, իսկ հունվարի 13-ին` հին: Քրիստոնեության ընդունումից հետո ընդունվեց նաև Հուլիանոսյան տոմարը, որը մեզ մոտ ընդունված է անվանել հին: Այս տոմարը ինչ-ինչ բացեր ուներ, և 1582 թ. հոկտեմբերի 15-ին ընդունվեց Գրիգորյան տոմարը, որով և մինչ օրս շարժվում ենք: Սակայն աստղաբան Գուրգեն Հովհաննիսյանի խոսքերով, մենք ունեցել ենք սրբազան հին տոմար, որը հիմնված է անշարժ արեգակնային օրացույցի և աստղաբանական հիմունքների վրա. «Տարին հաշվված է եղել 365 օր 5 ժամ 48 րոպե և 46 վայրկյան. սա կատարյալ օրացույց է եղել և Նոր տարին այդ տոմարով համընկնում էր մարտի 21-ի հետ, այսինքն` արեգ ամսվա արեգ օրը հին հայերը տոնել են որպես Նոր տարի: Այս նույն տոմարը գործել է նաև Ֆրանսիայում»:
Հուլյան և Գրիգորյան տոմարների միջև գոյություն ունի 12 օրվա տարբերություն: «Իհարկե, Նոր տարին կարելի նշել է թե՛ հունվարի 1-ին, թե՛ 13-ին՝ որպես դրական լավ տոն, սակայն հիշենք, որ բնականոն զոդիակային տարին սկսվում է մարտի 21-ից, որով կմեկնարկի երկվորյակի տարին»,- ավելացրեց աստղաբանը:
