1905թ. այս օրը մահացավ երաժշտագետ և կոմպոզիտոր Մակար Եկմալյանը:
Ծնվել է փետրվարի 1857թ. փետրվարի 2-ին Վաղարշապատում, Ալաշկերտի շրջանի Եկմալ գյուղից գաղթած ընտանիքում։ Կրթությունն ստացել է ծննդավայրի ծխական դպրոցում, ապա Էջմիածնի Ժառանգավորաց վարժարանում` աշակերտելով Նիկողայոս Թաշճյանին։ 1872-ին ավարտել է Ժառանգավորաց վարժարանը, 1874-ին նշանակվել Գևորգյան վարժարանի հայկական ձայնագրության ուսուցիչ, 1878-ին ուղարկվել է Պետերբուրգ, տեղի կոնսերվատորիայում կատարելագործելու մասնագիտությունը։
Պետերբուրգի կոնսերվատորիայում աշակերտել է պրոֆեսորներ Լյադովին, Ռիմսկի, Կորսակովին և Սակետտիին։ 1888թ. ավարտել է ուսման ընթացքն ազատ արվեստագետի դիպլոմով, մի քանի տարի ղեկավարել է Պետերբուրգի հայկական եկեղեցու երգչախումբը, միաժամանակ զբաղվել հայկական պատարագի մշակմամբ:
Եղել է Թիֆլիսի Ներսիսյան դպրոցի երաժշտության դասատու և երգչախմբի ղեկավար։ Այդ երգչախումբն է, որ առաջին անգամ կատարել է հատվածներ նրա մշակած պատարագից, հռչակել անունը։
Ներսիսյան դպրոցում և հետագայում նրան աշակերտել են երգիչներ Տիգրան Ներսիսյանը, Արմենակ Շահմուրադյանը, Շարա Տալյանը, Մուշեղ Աղայանը, Արամ Տեր-Հովհաննիսյանը, Անտոն Մայիլյանը, Ազատ Մանուկյանը և ուրիշներ։ Խոշոր դեր է կատարել ժողովրդական երգերի կատարման և մշակման գործում։ Մշակել է մի քանի տասնյակ ազգային ազգային և ժողովրդական երգեր. «Ազնիվ ընկեր, մեռնում եմ», «Տե’ր, կեցցո դու զհայս», «Ո’չ փող զարկինք, ո’չ արձագանք», «Կապույտ երկնքում աստղեր են փայլում» և այլն:
