Երեկ Ֆրանսիայի Սահմանադրական խորհրդի կայացրած որոշման առթիվ, համաձայն որի չեղյալ հայտարարվեց Հայոց ցեղասպանության հերքումը քրեականացնող օրինագիծը «Առաջին լրատվական»-ը Աժ ԲՀԿ խմբակցության քարտուղար Արամ Սաֆարյանին հարց ուղղեց, թե ժամանակը չի՞ արդյոք այս նուրբ, զգացմունքային հարցի վերաբերյալ դադարենք դրական քայլերը որպես մեր երկրի հաղթանակ համարել և հիասթափվել, երբ պետությունները առաջնորդվում են սառը հաշվարկով:
«Շատ ափսոս, որ Ֆրանսիայում այս գործը կասեցվեց, դա կասեցվել էր նաև 2006 թվականին: 2008-2009 թթ. այս մոտիվացիայով, որով Ֆրանսիայի Սահմանադրական խորհուրդը հանդես եկավ, արտահայտվել էին նաև ԵԱՀԿ-ի մի քանի ինստիտուտներ, որոնք ասում էին, որ նման խստությամբ օրինագիծը խանգարում է խոսքի ազատության դրսևորմանը: Ուզում եմ նաև հիշեցնել, որ Հայոց ցեղասպանության դատապարտման և միջազգային ճանաչման գործընթացի բոլոր կողմնակցիները և ոչ միայն հայազգի, ցանկանում էին ստանալ ցեղասպանության համար մի բարոյական և իրավական կարգավիճակ, երբ այն ոչնչով չէր տարբերվում մյուս ճանաչված և դատապարտման արժանի ցեղասպանություններից: Չի կարող այս հարցը չլինել զգացմունքային, որովհետև դա վերաբերվում է մեր բոլորի նախնիներին, մեր ժողովրդի մեծ մասին, որը ոչնչացվել է և մնացել է փոքր մասը, որը 95 տարի է այս պայքարը տանում է:
Կոտրվե՞ց դրանից մեր ժողովուրդը… Իհարկե` ոչ: Որովհետև այս պայքարը իհարկե շարունակվելու է, շարունակվելու է երկու պատճառով, առաջինը` որ դա մեր ազգային անվտանգության կարևոր երաշխիքներից մեկն է, և այդ հարցի մշտական բարձրացումը միջազգային տարբեր ատյաններում մեր ազգային անվտանգության կարևոր բաղադրիչն է: Երկրորդը՝ այն պատճառով, որ սա այն հարցն է, որը համախմբում է և մեկ բռունցք է դարձնում Հայաստանն ու սփյուռքը: Այս պահին մենք երկու կարևոր հարց ունենք` Հայոց ցեղասպանությունը և Լեռնային Ղարաբաղի Հանրապետության միջազգային ճանաչումը: Այս երկու հարցերի շուրջ մենք հայրենիքում և սփյուռքում պետք է ունենանք կոնսենսուս, և այդ կոնսենսուսը ունենք: Բոլոր այս քայլերը ուղղված են այդ միակամությունը թուլացնելուն: Դա անհնար է, չի թուլանալու այդ միակամությունը: Միշտ գտնվելու են մարդիկ, որոնք աշխատելու են այս ուղղությամբ, միշտ գտնվելու են ռացիոնալ և իռացիոնալ դատողություններ և մոտեցումներ, վառ են պահելու այս հարցը, և ես հույս ունեմ, որ Հայոց ցեղասպանության հարյուրամյակի շատ ողբերգական, բայց նաև շատ խորհրդանշական տարելիցի պահին մենք ունենալու ենք մի որակական ուրիշ իրավիճակ` կապված Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման և դատապարտման հետ: Այս պայքարը եթե մենք չշարունակենք` մենք թուլացնելու ենք մեր պետականության հիմքերը»: