Այսօր Բրյուսելում հանդիպում են Եվրամիության երկրների արտգործնախարարները, որոնք, ի թիվս Սիրիայի և Իրանի հետ կապված թեժ հարցերի, քննարկելու են նաև Հարավային Կովկասի իրավիճակը: Սպասվում է նաև, որ քննարկման արդյունքում ընդունվելիք փաստաթղթում Եվրամիությունը կանդրադառնա նաև Հարավային Կովկասի իրավիճակին և կովկասյան ուղղությամբ եվրոպական քաղաքականության աշխուժացման մտադրությանը:
Այն, որ Եվրամիության արտգործնախարարները Սիրիայի և Իրանի՝ իրապես լրջագույն խնդիրների կողքին քննարկելու են նաև Հարավային Կովկասի վիճակը, արդեն իսկ հուշում է Եվրամիության համար Կովկասի կարևորության զգալի աճի մասին: Միևնույն ժամանակ, հասկանալի է նաև, որ թե՛ Սիրիայի, թե՛ Իրանի խնդիրները այնպիսիք են, որ դրանց այս կամ այն գեներացումը ուղղակի ազդեցություն կարող է թողնել Հարավային Կովկասի վրա, ինչը ենթադրում է, որ Իրանի ու Սիրիայի հետ զուգահեռ՝ պետք է իսկապես զբաղվել նաև Հարավային Կովկասով, որպեսզի այստեղ իրավիճակը դուրս չգա վերահսկողությունից: Հարավկովկասյան հարցի քննարկմամբ Եվրամիությունը փաստորեն ցանկանում է ցույց տալ, որ հստակ գիտակցում է իրանական և սիրիական խնդիրների պոտենցիալ դետոնացիան, և այդ իմաստով Հարավային Կովկասում իրավիճակը չի թողնելու ինքնահոսի, այսինքն՝ թույլ չի տալու, որպեսզի տեղի ունենա հնարավոր ապակայունացում, թույլ չի տալու, որպեսզի որոշ սուբյեկտներ օգտվեն Սիրիայի և Իրանի հարցում հնարավոր բարդություններից և համարեն, որ աշխարհի ուշադրությունն այլ տեղ է, և կարելի է Հարավային Կովկասում կատարել անպատժելի քայլեր:
Դա թերեւս առաջին հերթին մեսիջ է՝ ուղղված Ռուսաստանին, այն իմաստով, որ Եվրամիությունը Հարավային Կովկասի հարցում ամենևին չի թուլացնելու, այլ հակառակը՝ մեծացնելու է ուշադրությունը, և Ռուսաստանը կարող է չմտածել առիթից օգտվելու և էքսպանսիոն քայլեր նախաձեռնելու մասին։ Միևնույն ժամանակ Եվրամիությունը նաև ակնարկում է, որ մտադիր չէ Ռուսաստանի հետ առևտրի առարկա դարձնել Հարավային Կովկասը՝ Իրանի և Սիրիայի հարցում Ռուսաստանից ցանկալի դիրքորոշում ստանալու համար: Իսկ մեսիջի մյուս հասցեատերերը թերևս Ադրբեջանն ու Թուրքիան են՝ թե ընդհանուր տարածաշրջանային «գամբիտի» պատրանքներ չունենալու, թե նաև, մասնավորապես, Հայաստանի հանդեպ ավանտյուրայի գայթակղությունից զերծ մնալու առումով: Այլ կերպ ասած՝ այսօր Բրյուսելում տեղի ունեցող արտգործնախարարների հավաքը խոշոր հաշվով շատ կարևոր է Հայաստանի համար, Հայաստանի անվտանգության համար:
Եվ այն, որ Եվրամիությունը մեծ ուշադրություն է դարձնում Հարավային Կովկասին, հիմք է տալիս կարծելու, որ այդ առումով ԵՄ ներկայիս քաղաքականությունը բավական ներդաշնակ է Հայաստանի շահին: Այսինքն՝ ըստ ամենայնի, Եվրամիությունը փորձում է ստանձնել տարածաշրջանում անվտանգության երաշխավորի դերը, և այն Հայաստանի համար կարող է լինել շատ ավելի հուսալի, քան, օրինակ, մեր «ավանդական» երաշխավորը Մոսկվայից՝ հատկապես նկատի ունենալով, որ համաշխարհային պատմական և կարևոր բեկումնային հանգրվաններում, երբ գլոբալ խնդիրները զբաղեցրել են համաշխարհային օրակարգը, մեր «ավանդական» երաշխավորը մշտապես ցուցաբերել է մեր հաշվին Թուրքիայի հետ գործարքներ կնքելու նախանձախնդրություն:
