Ավանդաբար փետրվարի 14-ին նշվող Սուրբ Վալենտինի` Սիրահարների օրը, տոնվում է աշխարհի շատ երկրներում: Որոշ կաթոլիկ թեմերում նույնպես այսօր տոնվում է սուրբ Վալենտինի հիշատակը:
Ենթադրաբար, տոնը Վալենտին անունն է կրում երկու վաղ քրիստոնեական սրբերի` նահատակի և Հռոմի պապի անունով:
Սակայն տոնը ներկայումս կրում է աշխարհիկ բնույթ, որի նկատմամբ վերաբերմունքը միանշանակ չէ ուղղափառ ու կաթոլիկ եկեղեցու հայրերի կողմից: Իսլամի շատ հետևորդներ նույնպես բացասաբար են տրամադրված այս տոնի նկատմամբ:
Այս տոնը նշող սիրահարները իրենց սիրելիներին նվիրում են կոնֆետներ և հատուկ սրտաձև բացիկներ՝ բանաստեղծություններով:
Միմյանց բացիկներ նվիրելու սովորույթը շատ տարածված է ԱՄՆ-ում, եվրոպական մի շարք երկրներում:
Տոնի արմատները սկիզբ են առել դեռևս Հին Հռոմից` Juno Februata դիցուհու և Այծամարդուն նվիրված էրոտիզմի փառատոնից, որն ավանդաբար նշվում էր փետրվարի 15-ին: 494 թ. Հռոմի Գելասիոս պապը փորձեց արգելել տոնը, սակայն ապարդյուն: Այն փոխարինվեց Սուրբ Վալենտինի տոնակատարություններով: Սուրբ Վալենտինը քրիստոնյա էր, որին Հռոմի կայսր Կլավդիոս 2-րդը հրամայել էր սպանել իր դավանանքի ու ուսմունքի պատճառով: Նա մահապատժի ենթարկվեց փետրվարի 14-ին:
Հայ եկեղեցու դիրքորոշումը Սուրբ Վալենտինի տոնի հետ կապված միանշանակ է` եկեղեցու հայրերը նշում են, որ այս տոնը կապ չունի հայկական իրականության հետ: Հայ Առաքելական եկեղեցին նշում է Սուրբ Սարգսի տոնը, որը համարվում է սիրահարների բարեխոսը:
