Դեռ 2009 թվականի կեսերին կազմակերպված մի ասուլիսի ժամանակ ՀՀ էկոնոմիկայի նախարարության զբոսաշրջության վարչության պետ Մեխակ Ապրեսյանը հայտարարել էր, որ զբոսաշրջիկներ ներգրավելու համար պետությունը և տուրիզմի ոլորտի ղեկավարները պետք է ներդնեն իրենց ամբողջ երևակայությունը, որպեսզի մասնավոր հատվածի օգնությամբ մեր զբոսաշրջիկներին առավել գրավիչ գներ առաջարկեն: Մեր պաշտոնյաներն էլ ցանկացած առիթի դեպքում սիրում են հիշատակել, որ զբոսաշրջությանը մեծ ուշադրություն են դարձնում, և որ Հայաստանը զբոսաշրջության կենտրոն դառնալու մեծ պոտենցիալ ունի:
Թվում է` բոլոր պայմանները կան, որ գրկաբաց սպասենք զբոսաշրջիկներին Ծաղկաձորում, Սևանում, Դիլիջանում, Ջերմուկում և այլուր: Սակայն, ինչպես ամեն տարի, այս տարի էլ մեր երկրում գործող հանգստյան տների սահմանած գները ստիպում են մտածել, որ արտասահմանցուն Հայաստան կարող է բերել կա՛մ անբացատրելի սերը մեր երկրի նկատմամբ, կա՛մ անտեղյակությունը:
Հայկական տուրիստական գործակալությունները, հայ և օտարազգի զբոսաշրջիկները դժգոհում են, որ վերջին տարիներին հանգիստը Հայաստանում շատ թանկ արժե: Այնքան թանկ, որ օտարերկրացի տուրիստները կարծում են, որ 10 օրից ավելի չարժե մնալ այստեղ, ուտելիքը և հյուրանոցն ավելի թանկ են, քան, օրինակ, Շվեդիայում: Բերենք ավելի կոնկրետ օրինակներ:
Մեր զանգահարած տուրօպերատորներից մեկը մեր խնդրանքով գտավ ամանորյա շրջանում հանգստի ամենամատչելի տարբերակը. գտնվածը Ստեփանակերտի «Արմենիա» հյուրանոցն էր, որտեղ դեկտեմբերի 31-ից մինչև հունվարի 3-ը կարելի է հանգստանալ 200 հազար դրամով, իսկ Նոր տարվա խնջույքին մասնակցելու ցանկության դեպքում սրան պետք է ավելանա ևս 30 հազար դրամ:
Ծաղկաձորի «Ոսկու աշխարհ» հյուրանոցում նույնիսկ հունվարի 6-ից հետո 7-օրյա փաթեթը մեկ անձի համար արժե 485 հազար դրամ, Ծաղկաձորի «Նաիրի» հանգստյան տանը, եթե նախատոնական շրջանում 1-օրյա հանգստի արժեքը սկսվում էր 15 հազար դրամից, տոնական օրերին 1 անձի համար 1-օրյա հանգիստն արժեր 80 հազար դրամ:
Ծաղկաձորի «Ալպինա» հանգստյան տանը տնակների գները, առանց սննդի, տատանվում են 30-60 հազարի սահմաններում: Համեմատաբար նորմալ գներ են առաջարկվում Ծաղկաձորի գլխավոր մարզահամալիրում, որտեղ 1 անձի համար 1-օրյա հանգիստն արժե 20000 դրամ, որի մեջ մտնում է նաև 3-անգամյա սնունդը:
«Դիլիջան» առողջարանային համալիրում 2 հոգու հանգիստը սկսվում է օրը 40000 դրամից, Սևանի «Հարսնաքար»-ում գները սկսվում են 28000 դրամից և հասնում մինչև 100 հազար դրամի:
Ստացվում է այնպես, որ հունվար ամսի նույն տոնական օրերին, 1500-1700 դոլար ունենալով, կարելի է 2 հոգով հանգստանալ Եգիպտոսում, Անթալիայում, իսկ դրսից որպեսզի զբոսաշրջիկ գա Հայաստան` միայն 1 անձի համար պետք է վճարի ամենաքիչը 1700 դոլար: Այսինքն` միջինը յուրաքանչյուր զբոսաշրջիկ, ով այցելում է Հայաստան կազմակերպված զբոսաշրջության ծրագրի միջոցով, մեկ այցի շրջանակներում երկրում ծախսում է մոտավորապես 1400 դոլար:
Ինչպե՞ս կարելի է խոսել տուրիզմի զարգացման ծրագրերի մասին, եթե մեր հանգստյան տներում իրեն հանգիստ չի կարող թույլ տալ նույնիսկ միջինից բարձր աշխատավարձ ստացող` Հայաստանի որևէ քաղաքացի: Տեղեկացնենք, որ չնայած այս ընթացքում Դիլիջանի, Ծաղկաձորի, Ջերմուկի և Սևանի հանգստյան տները իրենց մշտական գնացուցակը կրկնապատկել են, դրանցից և ոչ մեկում մինչև հունվարի 6-ը ընկած ժամանակահատվածում չկար ազատ տեղ: Իսկ թե ովքեր կարող են իրենց թույլ տալ այդ գների հանգիստ` կարծում ենք, ենթադրում եք:
