Հրազդանի քաղաքապետի ընտրության նախնական տվյալների համաձայն՝ առջևում է իշխանության թեկնածու հանդիսացող Արամ Դանիելյանը, որը նաև Հրազդանի գործող քաղաքապետն է: Հանրապետական թեկնածուն առջևում է մոտ 1600 ձայնով՝ ըստ նախնական տվյալների: Հրազդանի քաղաքապետի ընտրության ինտրիգը, բնականաբար, այն էր, որ իշխանության դեմ դուրս էր եկել ընդդիմադիր ուժեղ թեկնածու՝ Սասուն Միքայելյանը, որին սատարում էր Հայ ազգային կոնգրեսը, իսկ ընտրության ընթացքում նրան աջակցում էին նաև «Ժառանգություն» և «Ազատ դեմոկրատներ» կուսակցությունները:
Այստեղ ընտրության պարագայում կար երկու ասպեկտ՝ իշխանությունը կեղծելո՞ւ էր ընտրությունը, թե՞ ստեղծելու էր հանրային վստահության մթնոլորտ համապետական ընտրությունից առաջ՝ նաև նպաստելով Հայաստանի միջազգային վարկի բարելավմանը, և մյուսը՝ ընդդիմությունը կարողանալո՞ւ էր արդյոք դիմագրավել ընտրակեղծիքները, եթե դրանք, այդուհանդերձբ տեղի ունենային: Ահա այս երկու հարցերի պատասխաններն առայժմ այնքան էլ որոշակի չեն:
Բանն այն է, որ ընտրախախտումների մասին հայտարարությունները, որ ընտրության օրվա ընթացքում տարածում էր Սասուն Միքայելյանի շտաբն, ու նաև արձանագրում էին լրագրողները, և դրանց համադրությամբ՝ նաև գործող քաաքապետի առավելությունը, հիմք են տալիս ենթադրելու, որ ընդդիմությունն առայժմ չի կարողացել դիմագրավել կեղծիքներին: Իհարկե, արդեն կա ևս մի փուլ՝ դատական վիճարկման փուլը, սակայն Հայաստանում այդ փուլը սովորաբար կրում է արարողակարգային բնույթ, քանի որ դատական անկախ իշխանություն գոյություն չունի: Այստեղ էլ, իհարկե, կարելի է ասել, որ իշխանությունը գուցե հենց այդ առումով նախադեպ ստեղծի, երբ ընդդիմությունը դատական կարգով վիճարկում է ընտրությունն ու դա տալիս է իր արդյունքը, սակայն եթե իշխանությունը լիներ նախադեպ ստեղծելու ունակ, ունենար այդպիսի կամք, ապա նախադեպ կդարձներ հենց ընտրությունն ինքնին՝ ապահովելով դրա բաց և թափանցիկ լինելը, համապատասխանությունն օրենքի տառին:
Եթե ստեղծված իրավիճակը դիտարկենք որպես համապետական ընտրության մանրակերտ, ապա թերևս պետք է արձանագրենք, որ իշխանությունը տապալեց իր իսկ խոստումները մայիսին խորհրդարանի լավագույն ընտրություն անցկացնելու վերաբերյալ: Մյուս կողմից, հարցեր առայժմ կարծես թե շատ կան, մինչև որ իրավիճակը Հրազդանի առումով ավելի որոշակիանա, մինչև որ ընդդիմադիր թեկնածուի շտաբը համալիր ամփոփի ընտրակեղծիքները, դրանց ծավալն ու բնույթը և մատուցի հասարակությանը, երբ պարզ կլինի, թե ինչքան է եղել դրանց ազդեցությունն ընդհանուր պատկերի վրա:
Ի վերջո, որքան էլ Հրազդանը դիտվի որպես համապետական ընտրության քննություն, կասկած չկա, որ ՏԻՄ և համապետական ընտրությունները էապես տարբերվում են թե՛ իրենց ներքին տրամաբանությամբ, թե՛ հանրային աուրայով: Եվ այդ իմաստով, Հրազդանի քաղաքապետի ընտրությունը կարող է լինել ոչ այնքան նախադեպ կամ մանրակերտ, որքան համապետական ընտրության աուրայի վրա կա՛մ իշխանության, կա՛մ ընդդիմության գործիք՝ կախված այն բանից, թե տվյալ պարագայում ում փաստարկները ավելի համոզիչ կլինեն, այսպես ասած, ոչ հրազդանցիների համար: