Եղբայր իմ, երեք ամանոր է անցնում, որ դու մեզ հետ չես: Չենք լսում քո բաժակի զնգոցը, որին զուգահեռ բազմաբովանդակ բաժակաճառ էիր ասում, ինչը կամաց-կամաց վերածվում էր խրատական խոսքերի: Հիշում եմ, որ սեղանիդ շուրջ նստած երիտասարդներին ու քո զույգ զավակներին ասում էիր` սիրեք Ձեր հայրենիքը, հայրենիքը սրբություն է: Բայց այսօրվա իրավիճակը միանգամայն հակառակն է և ասես այդ երիտասարդներն էլ են կորցրել հավատը: Նրանք տեսան, թե ինչպես են վերաբերվում մեր երկրում հայրենասեր մարդկանց: Նրանք տեսան, թե ինչպես զնդաններում հայտնվեցին հայրենիք սիրողներն ու հայրենիքի համար արյուն թափողները: Դու արյուն ես թափել քո սիրած հայրենիքի համար, և վստահ եմ, որ մի վայրկյան անգամ չես փոշմանել: Իսկ նրանք, ովքեր երեք տարի է` քեզ զրկել են քո հայրենիքի մաքուր օդից և պայծառ արևից, ընտանիքիցդ ու հարազատներիցդ, համոզված եմ, եղբայր իմ, ամեն մեկն իր բաժին պատիժը կստանա Աստծո կողմից: Ամենահզոր դատավորն Աստվածն է, որը չի անցնում խորհրդակցական սենյակ` հրահանգ ստանալու: Դատում է մեղավորին և ոչ թե քո նման անմեղին:
Եղբայրս, երբ դուրս եմ գալիս տանից, ամեն մեկին հանդիպելիս, բարև տալուց անմիջապես հետո հարցնում են. «Ի՞նչ կա մեր կամանդիրից», «Ինչպե՞ս է մեր եղբայրը», «Ինչպե՞ս է մեր հերոսի առողջությունը»: Տխրում եմ, չգիտեմ ինչ պատասխանել: Նրանք էլ ինձ նախատում են, թե` մի տխրիր, հպարտացիր, որ Սասունի նման եղբայր ունես: Հիշեցնում են, որ եղբայրս այնքան խեղճ ու անճարի է հասել, իր տան հացով այնքան սովածի է կշտացրել, որ նրանց ու Աստծո օրհնությունը եղբորս վրա է :
Շնորհավոր քո Ամանորը և Սուրբ Ծնունդը եղբայրս: Քեզ առաջին հերթին առողջություն եմ ցանկանում: Աստվածը քեզ պես մարդկանց հարյուր տարին մեկ է ծնում: Իսկապես, թող այդ խեղճ ու անճարների օրհնությունը մշտապես քեզ վրա լինի. Աստվածն միշտ պահապան Սասուն ջան:
Ամենաջերմ մաղթանքներով`
Սասուն Միքայելյանի քույր Սուսաննա Միքայելյանից