Այսօր ռուս-հայկական սլավոնական համալսարանի ուսումնադաստիարակչական բաժնի վարիչ Հռիփսիմե Մարգարյանը և Երևանի թատրոնի և կինոյի պետական ինստիտուտի ուսանողության հարցերով և հասարակայնության հետ կապերի գծով ռեկտորի օգնական Էմին Թորոսյանը խոսեցին 2010 թ. Երևանի մի շարք բուհերի ուսանողական խորհուրդների և մի քանի երիտասարդական կազմակերպությունների կողմից նախաձեռնած «Բանակ»` հասարակության հետ հարաբերությունների ամրապնդմանն ուղղված ծրագրերի մասին: Նրանք հպարտությամբ արձանագրեցին 2010 թ. ձեռքբերումներն ու հաջողությունները. «Պաշտպանության նախարարության հետ համատեղ այս տարի մի շարք ծրագրեր իրականացվեցին։ Դրանք են «Մայր Հայաստան», «Բանակ են գնում» խորագրով միջոցառումները, այցելությունները Հայաստանի զորամասեր, այցելություն Եռաբլուր»,- ասացին բանախոսները:
Նրանք շատ տպավորված էին Արտաշատի և Լուսակերտի զորամասերից։ Էմինը, համեմատելով այսօրվա և մի քանի տարի առաջվա բանակը, նշեց, որ սիրով կծառայեր այսօրվա բանակում, քանի որ բոլոր պայմանները ստեղծված են գերազանց ծառայելու համար. «Երբ ես 97-98 թթ. ծառայում էի, երանի կտայի, որ ունենայինք այսօրվա զորանոցների նման զորանոցներ, ունենայինք համակարգված ջեռուցում, խոհանոցում ունենայինք այնպիսի սպասք, սեղան ու աթոռ, որ այդ պայմաններում ծառայեինք, իսկ այսօր հայ զինվորի համար ստեղծված են այդ բոլոր պայմանները»:
Բանախոսներն ասացին, որ այս ծրագրերի նպատակը մեկն է, որ երիտասարդները գիտակցեն՝ ինչի համար են ծառայելու, որովհետև մինչև բանակ գնալը բոլորի մոտ թյուր կարծիք կա, թե հայկական բանակում ամեն ինչ վատ է. «Պետության հանդեպ ունեցած վերաբերմունքը, հայրենիքի հանդեպ ունեցած պարտքի գիտակցումն է, որ այսօր պետք է լինի մեր երիտասարդների մեջ, ոչ թե ուղղակի՝ դե, երկու տարի է, կանցնի, կգնա»:
Այս ծրագրի շրջանակներում 2011 թ. նույնպես շատ երիտասարդներ հնարավորություն կունենան ծանոթանալ, մասնակից լինել հայ զինվորի առօրյային և ամենակարևորը` գիտակցել հայկական բանակի կարևորությունը և հայկական բանակում ծառայելու պատիվը:
Լրագրողների այն հարցին, թե ինչպե՞ս է ստացվում, որ պաշտպանության նախարարությունը բանակը ներկայացնում է «կատարյալ», իսկ հասարակությունը տեղեկանում է բանակում հայ զինվորների օրեցոր աճող սպանությունների մասին, Էմինը պատասխանեց, որ նման դեպքեր կան աշխարհի գրեթե բոլոր բանակներում, և մեր բանակը բացառություն չէ, և ավելացրեց, որ նախարարը լսում է բոլոր այն ծնողներին, զինվորներին, որոնք խնդիր ունեն, և պատժվում են նրանք, ովքեր հանցանք են գործում։ Ըստ նրա՝ պաշտպանության նախարարը լավագույն նախարարներից է:
Ստացվում է, որ բանակում տեղի ունեցող սպանություններին պետք է «թեթև» նայել՝ մխիթարվելով, որ մեր պաշտպանության նախարարը «պուպուշ» է և ամեն ինչ կկարգավորի, ու մեր «անթերի» բանակը ավելի կատարյալ կլինի:
