1921թ. այս օրը տեղի ունեցավ Երևանի ժողովրդական համալսարանի հանդիսավոր բացումը, որը 1923թ. հոկտեմբերի 20-ին վերանվանվեց Երևանի պետական համալսարան:
Բարձրացավ մայր բուհի կարգավիճակն ու պատասխանատվությունը, խստացան կրթօջախին ներկայացված պահանջները։
Այստեղ աշխատելու հրավիրվեցին արտասահմանյան բուհեր ավարտած և մի քանի օտար լեզուների տիրապետող, մանկավարժական հարուստ փորձ ունեցող գիտնականներ։
1933-1934թթ. ուսումնական տարում համալսարանում գործում էին տնտեսագիտական, բնապատմական, պատմալեզվագրական, ֆիզիկամաթեմատիկական և մանկավարժական ֆակուլտետները;
1934թ. մանկավարժական ֆակուլտետն առանձնացավ, և նրա հիմքի վրա կազմավորվեց մանկավարժական ինստիտուտը (այժմ` Խ. Աբովյանի անվան հայկական պետական մանկավարժական համալսարան)։
1960-1990-ական թվականները համալսարանի համար դարձան աննախադեպ զարգացման տարիներ. կազմավորվեցին նոր ֆակուլտետներ, ստեղծվեցին գիտական նոր լաբորատորիաներ, հիմնվեց հայագիտական կենտրոն։ Զգալիորեն աշխուժացավ հրատարակչական գործը. ուսումնական դասագրքերից ու ձեռնարկներից բացի, հրատարակվեցին նաև անվանի դասախոսների գիտական աշխատություններ, գիտական ամսագրեր, բազմաբնույթ ժողովածուներ։
1991 թվականին Երևանի պետական համալսարանն արդեն ուներ 17 ֆակուլտետ, որոնցում կադրեր էին պատրաստվում 32 մասնագիտությունների գծով։
1995-1996 ուսումնական տարին նշանավորվեց նոր ուսումնական գործընթացի սկզբնավորմամբ։ Հանրապետությունում միջազգային չափանիշներին համապատասխան նոր և որակյալ կրթակարգ ունենալու նպատակով ԵՊՀ-ն, ինչպես նաև հայաստանյան մի շարք բուհեր անցան երկաստիճան կրթական համակարգինին։
