Կարևոր է արևմտաեվրոպական երկրների, ԱՄՆ-ի ճանաչումը, բայց առավել կարևոր է Թուրքիայի ճանաչումը

Բելգիայի Թագավորության Սենատի պատվավոր անդամ Ֆրանսուա Ռոլեան դյո Վիվյեի գնահատմամբ, անցած 15 տարիներին Հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչումը էական առաջընթաց է ունեցել: «Իհարկե, ճանաչումը համաշխարհային չէ, սակայն դուք պետք է նայեք, թե ինչ է արվել վերջին 10-15 տարում: Առաջընթացը նշանակալից է»,- «Ազատություն» ռ/կ-ի հետ զրույցում ասել է Ֆրանսուա Ռոլեան դյո Վիվյեն։ «Իհարկե, կարևոր է արևմտաեվրոպական երկրների և, հուսով եմ, մի օր էլ Միացյալ Նահանգների կողմից Հայոց ցեղասպանության ճանաչումը։ Սակայն առավել կարևոր է Հայաստանի հարևանի` Թուրքիայի կողմից ճանաչումը: Սա է ապագայի հիմնական հարցը, բայց այս առումով ես որոշակի հույսեր ունեմ: Որովհետև, օրինակ, իմ երկրում` Բելգիայում, մենք արդեն ունենք այնտեղ ծնված թուրքերի երրորդ սերունդ: Այդ երրորդ սերունդը գնում է համալսարաններ, ձեռք է բերում քննադատող մտածելակերպ, և համալսարաններում նրանք սովորում են այն պատմությունը, որը հայրերը նրանց չեն պատմել: Կարծում եմ, որ սա մեծ հույս է ապագայի համար»։
Խոսելով այն մասին, թե, իր կարծիքով, ինչ ընթացք կստանա միջազգային հանրության ու Թուրքիայի կողմից Հայոց ցեղասպանության փաստի ճանաչումը, դյո Վիվյեն, մասնավորապես, ասել է. «Ես այն սերնդից եմ, որ մտածում էր, թե Բեռլինի պատը երբեք չի փլվի, և հանկարծ այն քանդվեց, որովհետև դրան նախորդող 20-30 տարում որոշակի աշխատանք էր տարվում ինտելեկտուալների ցանցի միջոցով, ու ի վերջո արդյունքը ստացվեց։ Սա ճիշտ այն է, ինչ ես մտածում եմ Հայոց ցեղասպանության ճանաչման առումով: Համոզված եմ, որ գալու է մի օր, երբ Թուրքիան կճանաչի Հայոց ցեղասպանությունը:
Ես ձեզ կարող եմ պատմել, թե ինչ խոսակցություն տեղի ունեցավ իմ և Աբդուլա Գյուլի միջև, երբ նա դեռ Թուրքիայի արտգործնախարարն էր: Նա դժգոհ էր այն փաստից, որ [Հայոց ցեղասպանության վերաբերյալ] որևէ քննարկում չկա հայ և թուրք պատմաբանների միջև, և ասում էր, թե դա լավ գաղափար կլիներ»,- նշել է Բելգիայի Թագավորության Սենատի պատվավոր անդամը՝ շարունակելով. «Ես նրան ասացի՝ պարո՛ն նախարար, տեսեք, դուք խոսում եք պատմաբանների հանձնաժողով ստեղծելու մասին մի երկրի հետ, որին դուք նույնիսկ չեք էլ ճանաչում: Արդյոք դուք չե՞ք կարծում, որ այդ ուղղությամբ առաջին քայլը պետք է լինի սահմանների բացումը, դեսպանների փոխանակումը, և հետո նոր սկսեք քննարկումները: Եվ այդ ժամանակ պարոն Գյուլն ասաց` այո՛, ձեր ասածի մեջ տրամաբանություն կա»: