Հունվարի 1-ին, երբ ամբողջ աշխարհը տոնում էր Նոր տարին՝ Արթիկի շրջանի Սպանդարյան գյուղում բնակվող Խաչատրյանների ընտանիքը հուղարկավորում էր իր 18 տարեկան զինվոր որդուն` Հայկին, որին, հարազատների պատմելով, տանջամահ են արել մայրաքաղաքի զորամասերից մեկում, այնուհետև` Մուրացանի զինվորական հոսպիտալում:
«Հայկը կարատեիստ էր, առողջ, մարզված, բայց էս վերջերս` դեկտեմբերի մեջ, երեխան բանակում գրիպով հիվանդացել է: Ինքը շատ ուժեղ էր` դիմացել է ու ոչ մեկին չի ասել: Գիշերային հերթապահության ժամանակ աչքից արցունք է գնացել ու կոպը չի փակվել, իսկ մյուս օրը հանել են վազքի:
Հայկը դիմել է հրամանատարին, բայց հրամանատարը ստիպել է վազել, ասել է` սուտ ես ասում, սիմուլյանտություն ես անում, գլիցերին ես գցել աչքդ, դրա համար էլ չի փակվում: Հաջորդ օրը դեմքը պարալիզացվել է, էդ օրն էլ վազել են տվել, նույնիսկ էդ վիճակով հերթապահ են կանգնեցրել:
Էնքան է վատացել, որ տարել են «սանչաստ», մի օր էլ էդտեղ են պահել, իսկ դեկտեմբերի 9-ին տեղափոխել են հոսպիտալ, որտեղ էլ նրան սխալ բուժմամբ ու ծայրահեղ անտարբեր վերաբերմունքով տանջամահ արեցին»,- «Առավոտ»-ի հետ զրույցում պատմել է նրա տատիկը` մասնագիտությամբ մանկավարժ Աիդա Ավագյանը:
Հոսպիտալի բաժանմունքի վարիչ Մինաս Մկրտչյանը Հայկի ծնողներին չի թողել հիվանդ որդուն տեղափոխել ինֆեկցիոն հիվանդանոց` պատճառաբանելով, որ նախ` անհրաժեշտ է բուժել դեմքի պարալիզացումը:
Ըստ հարազատների` այստեղ սխալ բուժում են արել, վիճակը ծանրացրել է, իսկ դեկտեմբերի 27-ին անմարդկային ցավերի մեջ ընկած Հայկին մեկուսացրել են, քլորը շաղ տվել փակ սենյակում` սպասելով նրա մահվանը:
«Էրեխեն հազիվ է խոսել: Մի թեյ նույնիսկ չեն տվել, մի քույր, մի բժիշկ դուռը չեն բացել, ցավից գալարվել է, մի ցավազրկող անգամ չեն տվել: 20 օրվա մեջ մեռցրին լսի կտոր, առողջ Հայկին»,- պատմել է նա` խոստանալով խեղդամահ անել բժշկուհուն` Արմենուհի Սերոբյանին:
Հայկի հայրը` Արթիկի ոստիկանության քննիչ Մովսես Խաչատրյանը, սեփական աչքով է տեսել որդու տառապանքներն ու զինվորական հոսպիտալի բժիշկների քար անտարբերությունը, սակայն նա չի ցանկացել խոսել:
