Երեկ Երևանում բեմադրվել է Վերդիի «Աիդա» օպերան: Օպերայի բեմադրությունն իրականացվել է Սերժ Սարգսյանի «բարձր հովանու» ներքո, իսկ պրեմիերային ներկա են եղել Սերժ Սարգսյանն ու Ամենայն Հայոց կաթողիկոսը: Ըստ երևույթին, Դոմինգոյի համերգից հետո, կաթողիկոսից բացի, որևէ մեկը չի համարձակվում այլևս նստել Սերժ Սարգսյանի կողքին` Գագիկ Բեգլարյանի կողքին չհայտնվելու համար: Համենայնդեպս, «Աիդայի» պրեմիերայից հետո ծեծերի և պաշտոնանկությունների մասին տեղեկություններ առայժմ չկան: Այդ իմաստով, «Աիդան» կարծես թե որևէ պաշտոնյայի վրա թանկ չի նստել: Բայց ինքը՝ բեմադրությունը, ըստ էության, բավական թանկ է, քանի որ հսկայական միջոցներ են ծախսվել արտասահմանից ռեժիսոր, դերակատար, մեներգիչ, դեկորներ, լուսային և էկրանային հատուկ սարքավորումներ բերելու համար: Այսինքն` «Աիդան» բավական թանկ է նստել Հայաստանի վրա, քանի որ անհասկանալի է, թե ո՞րն է նմանօրինակ թանկարժեք բեմադրության իմաստը, եթե երկրում այնքան ծախս կա անելու, երբ երկրում ավելանում է աղքատների քանակը, երբ ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի տվյալներով, Հայաստանում ավելանում է ծայրահեղ աղքատ երեխաների թիվը: Ահա այս պայմաններում ինչ-որ շքեղ օպերա բեմադրելը, որպեսզի մերօրյա «էլիտան» գնա, նստի ու իբր օպերա նայելով՝ իրականում ինքն իրեն ցուցադրի, առնվազն տարակուսելի է, իսկ մեղմ ասած` ցինիկ: Եվ այս բեմադրության ֆոնին պարզապես համեստության գագաթնակետն է ընկալվում մեկ այլ հանդիսություն, որ նույնպես երեկ է տեղի ունեցել Արցախում, ուր գործող անձը, սակայն, ոչ թե «Աիդան» է, այլ Հո հի դան` Դաշնակցությունը, որ շարունակում է տոնել իր 120-ամյակը: Եվ ահա, այդ տոնակատարության շրջանակում ՀՅԴ Բյուրոի ներկայացուցիչ Հրանտ Մարգարյանը երեկ Արցախում բավական ուշագրավ մի հայտարարություն է արել. «Արցախը հզոր է: Արցախցիների տունդարձի ժամանակն է: Արցախցիները ոչ մի տեղ չեն կարող այնքան օգտակար լինել Արցախին, որքան հենց Արցախում: Դեպի տուն` Արցախ, վերադարձի ժամանակն է»: Դժվար է ասել, թե ում նկատի ունի Հրանտ Մարգարյանը, և ում է նա կոչ անում վերադառնալ, տուն դառնալ Արցախ: Բայց կարծես թե միանշանակ կարելի է ասել, թե ովքեր են, որ Արցախից, այսինքն` տնից դուրս են եկել ու այլևս չեն վերադարձել, որովհետև յուղոտ պաշտոնների և բիզնես-քվոտաների տեր են դարձել Հայաստանում, դարձել են նախագահ, նախարար, այլ պաշտոնի տեր, բիզնեսմեն-օլիգարխ, գեներալ, կուսակցություն են բացել ու հետո փակել: Հայաստանը լի է արցախցիներով, որոնք այստեղի իրենց գործունեությունը հիմնավորում են նրանով, որ դա անում են հանուն Արցախի: Մինչդեռ Հրանտ Մարգարյանը, փաստորեն, հայտարարում է, որ ինչ էլ նրանք անեն այլուր և Հայաստանում, միևնույն է, չեն կարող անել ավելին, քան Արցախում լինելը: Իսկ դա նշանակում է, որ Հրանտ Մարգարյանը ուղղակիորեն կոչ է անում Սերժ Սարգսյանին, Ռոբերտ Քոչարյանին, Սամվել Բաբայանին, Արկադի Ղուկասյանին, իր կուսակից գեներալ Արթուր Աղաբեկյանին և տասնյակ այլ կարկառուն արցախահայերի, որ նրանք վեր կենան ու վերադառնան Արցախ և այնտեղ հզորացնեն ու շենացնեն Արցախը, թող այնտեղ Արցախի շենացման և ամրացման համար ծախսեն այն փողերը, որոնք Երևանում ծախսում են «Աիդաների» բեմադրության, համերգների վրա, որից հետո իրար են ծեծում և պաշտոնանկ անում: Թող վեր կենան, վերցնեն այդ փողն ու գնան Արցախում ապրելու` լուծելով թե՛ Արցախի, թե՛ Հայաստանի համար ռազմավարական և նաև բարոյահոգեբանական կարևորագույն մի խնդիր: Եվ այդ իմաստով, իհարկե, պետք է անկեղծորեն խոստովանել, որ երեկ Հո հի դա կեցվածքն առավել հայրենանպաստ և ողջունելի է եղել, քան «Աիդայինը»: