Քանի՞ ճակատագրի հետ է խաղում ԿԳՆ-ն

Կրթական համակարգում վերջին մի քանի տարիների ընթացքում տեղի ունեցող բարեփոխումները փոքր-ինչ շփոթեցնող ազդեցություն ունեցան հանրապետության հանրակրթական դպրոցների թե՛ ուսուցիչների, թե՛ աշակերտների և թե՛ նրանց ծնողների վրա, և դրանք մինչ օրս էլ հակասական կարծիքների, իսկ երբեմն ավելի շատ բողոքների ու խնդրահարույց արձագանքների պատճառ են դառնում: Այս դեպքում խոսքը վերաբերում է հանրակրթական դպրոցների 12-ամյա կրթական համակարգին անցմանը զուգահեռ եռամյա ավագ դպրոցի ներդրմանը, որի իրական արդյունքերն, իհարկե, մեզ դեռևս անհայտ են, սակայն անվստահությունը դրանց տված կրթության իրական որակի նկատմամբ կա և բոլորովին էլ թաքնված չէ: Թեև արդեն բավական երկար ժամանակ է, ինչ հասարակությունը ամենատարբեր եղանակներով իրազեկվում է ավագ դպրոցի հիմնական առաքելության և դրա դրական ու բացասական կողմերի մասին, սակայն չգիտես ինչու նույնիսկ իրենց երեխաներին ավագ դպրոցներում ուսանելու տված ծնողներն այսօր վստահ չեն իրենց ընտրության մեջ և հետագայում չհուսախաբվելու ու երեխայի համար «իրենց երազած» ապագան չկործանելու համար ավագ դպրոցին զուգահեռ շարունակում են օգտվել մի քանի կրկնուսույցների ծառայություններից: Իսկ ծնողների մի բավական խոշոր հատվածն էլ պարզապես ընտրել է «չիմացածի վրա հույս չդնելու» տարբերակը և նախընտրել ավագ դպրոցներին այսօր բավական հաջող փոխարինող քոլեջներն ու արհեստագործական ուսումնարանները:
Ինչևէ, այսօրվա դրությամբ արդեն ավագ դպրոցի ծրագիրն իրականացվում է հանրապետությունում, և այդ դպրոցներում արդեն իսկ սովորում է շուրջ 102,977 աշակերտ, որը կազմում է հանրապետությունում գործող հանրակրթական հաստատություններում սովորողների ընդհանուր թվի 22.13%-ը: Սա նշանակում է, որ 102,977 աշակերտ այսօր, մեղմ ասած, «փորձարկման» է ենթարկված, իսկ կշահի՞, թե՞ ոչ հայ հասարակությունը ինչ-որ պարտադրված ծրագրից, դեռևս անհայտ է: