1979թ. այս օրը գործարկվեց Հայաստանի ատոմակայանի երկրորդ էներգաբլոկը:
Այսօր Արարատյան դաշտավայրի ցանկացած հատվածից տեսանելի են Հայկական Ատոմային Էլեկտրակայանի (ՀԱԷԿ-ի) հովացման չորս աշտարակները: Նրա հարևանությամբ Մեծամոր քաղաքն է, որտեղ ապրում են հիմնականում ատոմակայանի աշխատակիցները:
ՀԱԷԿ-ը բաղկացած է ՋՋԷՌ-440/Վ-270 մոդելի երկու էներգաբլոկներից, որ ստանդարտ Վ-230 նախագծի սեյսմիկորեն արդիականացված տարբերակն է: 1988 թ.-ի Սպիտակի երկրաշարժից հետո ԽՍՀՄ նախարարների խորհրդի որոշմամբ, անվտանգության նկատառումներով երկու բլոկներն էլ կանգնեցվեցին: Առաջին էներգաբլոկը` 1989-ի փետրվարին, իսկ երկրորդը` 1989-ի մարտին:
Հայաստանի անկախ Հանրապետություն դառնալուց հետո, կարճ ժամանակ անց, դառնալուց հետո, կարճ ժամանակ անց, սկսվեց էներգետիկ ճգնաժամը: Երկիրը շուրջ հինգ տարի առանց էներգիայի էր: ՀՀ Կառավարության որոշմամբ` վերանորոգման ու վերակառուցման գործունեություն ծավալելուց հետո ՀԱԷԿ-ի 2-րդ էներգաբլոկը վերաթողարկվեց 1995 թ.-ի նոյեմբերին: Առաջին էներգաբլոկը մնում է երկարաժամկետ դադարի ռեժիմում:
Չեռնոբիլի միջուկային աղետից (երբ ռադիոակտիվ ճառագայթները պարուրեցին ողջ Եվրոպան) 22 տարի անց, 2001 թ.-ից Եվրամիությունը 100 մլն եվրո (մոտ 120 մլն դոլար) է առաջարկում հայկական ծերացող ատոմակայանի փակման համար: Եվրոպացիները մտահոգված են այն հանգամանքով, որ Մեծամորի ատոմակայանը չունի բետոնե պաշտպանիչ շերտ, որը հնարավոր վթարների դեպքում պետք է խոչընդոտի արտանետումների հոսքը մթնոլորտ: Ուկրաինայում գտնվող Չեռնոբիլի ատոմակայանը նույնպես չուներ այդ պաշտպանիչ շերտը, որպեսզի կանխեր 1986 թ.-ի ապրիլի 26-ին տեղի ունեցած, երկու պայթյունների հետևանքով առաջացած ռադիոակտիվ արտահոսքը:
