Եգիպտահայ գաղութը Շաբաթ 17 Դեկտեմբերի գիշերուընէ մտահոգ ու տխուր օրեր ապրեցաւ մինչեւ Երկուշաբթի 19 Դեկտեմբերի կէս գիշեր, երբ բոլորի բջջային հեռախօսներուն եւ ֆէյսպուքի էջերով լուր ստացան` թէ 10-ամեայ Պերճ Կարօ Ասատուրեան անվնաս տուն վերադարձած է:
«Փառք Աստուծոյ Պերճոն վերջապէս միացած է ընտանիքին», Դեկտեմբեր 20ին «Արմաւենի»ին ըսած է հօրեղբայրը` Հայկ Ասատուրեան, մանրամասնելով 48 ժամ տեւած առեւանգման եւ ազատ արձակման իրադարձութիւնները:
Պերճի առեւանգումը պատահեցաւ Շաբաթ գիշեր, երբ 53-ամեայ հայրը` Կարոն զինք տուն պիտի առաջնորդէր տեղական Ուատի Տէկլա ակումբէն, ուր Պերճ ոտնագնդակի մարզումի գացած էր: «Ինքնաշարժը քիչ մը հեռու կը կանգնէր, երբ 3 անծանօթ զինեալ մարդիկ յարձակած են եւ ինքնաշարժ նստելու պահուն երեխային առեւանգած են, որուն համար հայրը ինքզինք շատ կը մեղադրէ ու կը դատապարտէ մինչեւ այս պահս: Եղբայրս աննկարագրելի վիճակի մէջ գտնուած է», կը պատմէ Հայկ: Առեւանգողներէն 2 հոգիի դէմքերը բաց եղած են, իսկ երրորդինը`դիմակաւորուած, սակայն Կարոն չէ ճանչցած զանոնք: Դէպքէն վայրկեաններ անց, Կարոն հեռաձայնած է Հայկին: «Ես սկիզբը չկարողացայ հասկնալ, թէ ի՞նչ պատահած էր. Կարոն այնքան պոռչտալով կը խօսէր եւ միաժամանակ օգնութիւն կը խնդրէր, որ կարծեցի, թէ Աստուած չ’ընէ մահամերձ է: Աս ուղղակի ցնցեց ինծի», կը նկարագրէ Հայկ: Զիրար աւելի արագ հանդիպելու համար, պայմանաւորուեցան իրենց մօրաքրոջ աղջկան տունը երթալ, որ այդ ակումբին մօտ կը բնակի, եւ ապա՝ ուղղուեցան դէպի տուժածի տունը` մօտակայ Մուքաթթամ թաղամասը: «Հեռաձայնով կապուեցանք մեր երէց եղբօր` Պերճի հետ, որ Ամերիկա հաստատուած է: Ան Եգիպտական ոստիկանութեան անձնաւորութիւններու միջոցաւ մեզի ուղղութիւն տուաւ, թէ ինչ է մեզ պէտք»: Առաջին հերթին, լուր տրուած էր Պետական Անվտանգութեան Մարմնին, որմէ ետք իրենց ուղղորդած են Թակամմօ Ալ Խամէս շրջանի ոստիկանատուն, ուր դէպքը ներկայացուցած են: «Ոստիկանատուն մեզի միացան Արա Աւետիսեանն ու Փրոֆ. Ժորժ Սիմոնեան, որոնց յատուկ շնորհակալութիւն կը յայտնենք»: Անոնք ոստիկանատան պաշտօնեայի հետ գացած են դէպքի վայր, ուր շրջակայ բոլոր տուներու դռնապանները հարցաքննման ենթարկուած են եւ հետազօտուած է ամբողջ տարածքը:
ՓՐԿԱԳԻՆ
«Սկիզբը չէինք հասկնար թէ ինչ է առեւանգողներու պահանջածը, որը մեզի աւելի խուճապի մէջ դրաւ», կ’ըսէ երեխայի հօրեղբայրը, «դրամի հարցը յետոյ մէջտեղ ելաւ, երբ մէկ միլիոն եգիպտական ոսկի ($167,000) պահանջեցին որպէս փրկագին»: Դէպքի օրը եւ յաջորդ առաւօտեան ժամը 7:00-ի զանգերուն պատասխանած է երեխայի հայրը, որ «տկար գետնի վրայ էր, յուզուած եւ այնպիսի հոգեկան ծանր վիճակի մէջ, որ ոստիկանութեան պատասխանատուն մեզի խորհուրդ տուաւ, որ զանգերը ես ընդունիմ», կը պատմէ հօրեղբայրը: Հայկ պատասխանած է առեւանգողներու 6 զանգերէն 4-ին: Առեւանգողները խոստացած էին, որ Կիրակի առաւօտեան ժամը 11:00-ին պիտի զանգեն գումարը յանձնելու մանրամասնութեանց մասին պայմանաւորուելու համար, սակայն մինչեւ երեկոյեան ժամը 7:00 չէին զանգած: «Սպասումի տառապալի երկար ժամերէ ետք, երեխայի հայրը` Կարոն պատասխանած է առեւանգողներու 3-րդ զանգին: Մենք այդ պարագային տակաւին թոյլ կողմն էինք, քանի որ երեխան իրենց ձեռքն էր, սակայն պէտք էր միատեղ ցոյց տալ հանգստութիւն ու ժամանակ տրամադրել իրենց»: Ոստիկաններու խորհուրդով Հայկ սկսած էր գումարի սակարկութիւնը նախ` 125,000-ով, ապա բարձրացած է 250,000-ի, իսկ վերջաւորութեան համաձայնած են Պերճը յանձնել փոխան 500,000 եգիպտական ոսկիի: Առաջին հեռախօսային կապը տեւած է մէկուկէս վայրկեան միայն, յաջորդը` 3 վայրկեան, իսկ ամենավերջինը տեւած է մօտ 15 վայրկեան: «Առեւանգողները միշտ զանգած են Կարոյի բջջայինին, եւ ամէն անգամ տարբեր անձ մը խօսած է, կամ խօսողին ձայնը դիտմամբ փոփոխութեան ենթարկուած է»: 3-րդ զանգին երեխային հօրեղբայրը պահանջած է, որ երեխայի ձայնը լսեն` համոզուելու համար թէ ինք ներկայ է ու հանգիստ: «Երբ հայերէնով խօսեցանք Պերճոյին հետ, առեւանգողները մեզմէ խնդրեցին, որ արաբերէն լեզուով խօսինք, որպէսզի իրենք ալ հասկնան: Ուրեմն խօսափողը փոխանցեցի Կարոյին, որ իր զաւակին ձայնը լսելով, կարծես 180 աստիճան փոխուեցաւ իր իրավիճակը»:
Երեխայի հօրեղբայրը կը հաւաստէ, թէ տղուն որեւէ մարմնական վնաս չեն հասցուցած, ոչ ալ բռնութեան ենթարկուած է ան: Հայկ կ’ըսէ, թէ իրեն համար «ամենահոգնեցուցիչը այդ զանգերուն պատասխանելն էր, քանի որ մէկ կողմէն երեխայի կեանքն է իրենց ձեռքը, բայց միւս կողմէն ալ պէտք էր չոր կեցուածք ցուցաբերել, որպէսզի հակառակորդը չ’օգտուի մեր մեղմ վիճակէն»:
ՊԵՐՃՕ ԱԶԱՏ
Երկուշաբթի 19 Դեկտեմբերի երեկոյեան մօտ ժամը 10:30-ին, ինքնաշարժ մը Կարոյի տան մօտ ժամանած է եւ փոքրիկն Պերճին 2 շէնք անդին թողած՝ ու փախուստի դիմած են առեւանգողները:
«Ոստիկանութիւնը մեզի շատ մը մանրամասնութեանց մասին տեղեակ չէր պահէր», կ’ըսէ Հայկ, «Երկուշաբթի առաւօտ, երբ մենք կէս միլիոնով ոստիկանութիւն ներկայացած էինք, մեզի տեղեկացուցին, որ հարցը արդէն վերջացած է, ու դրամի կարիք չկայ այլեւս, եւ աւելին՝ որ այդ օր պէտք չկար հեռախօսային զանգերուն պատասխանենք: Պերճոյի վերադարձէն ետք էր, որ գիտցանք, թէ ոստիկանութիւնը հետապնդած եւ գտած էր յանցագործները, եւ անոնց ընտանիքներու անդամներէն անհատներ ձերբակալած ու բանտարկած էին երեխային ազատութեան դիմաց»:
Փոքրիկն Պերճ Ասատուրեան երկուորեակ եղբայրն է Լարային: Ծնած է Օգոստոս 5, 2001-ին, Գահիրէ: Ան Նուպարեան Ազգային Վարժարանի ե. Նախակրթարանի աշակերտ է: Անդամ է ՀՄԸՄ Արարատ մարզական ակումբի մինի պասքէթի տղոց խումբին, նաեւ ոտնագնդակի խումբին: Պերճ, շաբաթը 3 անգամ Ուատի Տէկլա տեղական ակումբէն ներս ոտնագնդակի մարզումներու կը հետեւի:
Ասատուրեան ընտանիքը իրենց խորին շնորհակալութիւնը կը յայտնեն համայն եգիպտահայութեան, որ «ամէն ձեւով մեր կողքին եղած են` թէ’ հեռախօսային զանգերով, թէ’ անձնապէս ներկայութեամբ` թէ’ տունը եւ թէ’ մեր սեփական ճաշարանը պաշտպանելու նպատակով: Շնորհակալութիւն նաեւ բոլոր անոնց, որոնք թէ’ աղօթքով մեր հետ կիսած են մեր ցաւը, նաեւ մեր ուրախութիւնը: Շնորհակալական յատուկ խօսք ունինք նաեւ գաղութիս բոլոր ակումբներուն¸ վարժարաններուն եւ Գահիրէի Ազգային Առաջնորդարանին, որոնք աջակցութիւն ցուցաբերած են մեր այս տագնապալի պահերուն»:
Եգիպտական իշխանութիւնները կ’աշխատին վերականգնել երկրի ապահովութեան կայունութիւնը, որ տկարացած է Յունուար 25-ի զանգուածային ցոյցերէն ետք: Անկայունութեան պատճառով այս տարի թալանուած են հայերու պատկան երեք խանութներ՝ Յունուարին, սպաննուած են 93-ամեայ ոսկերիչ մը՝ Ապրիլին եւ 56-ամեայ վաճառական մը՝ Մայիսին, իրենց բնակարաններուն մէջ:
ՊԵՐՃՈՅԻ ԸՆԿԵՐՆԵՐԸ
Երեխային մտերիմ բարեկամ`12 տարեկան Արմէն Աւետիսեան իր ֆէյսպուքի էջով հետեւեալ մաղթանքը գրած էր. «Կը խնդրեմ, Տէր Աստուած, որ իմ ընկերս զիս ետ վերադարձնես», իսկ երբ Տէր Աստուած լսեց Արմէնին աղօթքը, արդէն շնորհաւորանքներ սկսաւ ստանալ ան, դարձեալ ֆէյսպուքի միջոցաւ:
Իսկ Պերճի դասընկեր-դասընկերուհիները կ’արտայայտուին այսպէս.- Արմէն Աբգարեան, որ արդէն անհանգիստ վիճակ ունէր այդ օր, ա’լ աւելի հիւանդացաւ ու ջերմութիւնը բարձրացաւ երբ լսեց ընկերոջ առեւանգումի մասին, ան առանց ընթրիքի, յուզուած անկողին մտաւ այդ գիշեր, «մտահոգուեցայ, որ ինք վստահաբար մեծ վախի մէջ է հիմա, իսկ յանկարծ եթէ դրամը չկարողանան տալ, արդեօք ինչպիսի՞ վնաս պիտի հասցնեն իրեն, արդեօք ձեռքերը կապած ե՞ ն, արդեօք անօթի ձգած ե՞ ն իրեն», ու Արմէն մերժած է դպրոց երթալ մինչեւ իր դասընկերոջ վերադարձը, իսկ երբ իսկապէս տուն դարձած է, Արմէն ու իր եղբայրը թմբկահարելով ընդունած են լուրը եւ ուրախութիւն յայտնած թէ ան երբեք անօթի չէ մնացած ու լաւ վարուելակերպ ստացած է առեւանգողներէն:
«Երբ գիտցայ Պերճոյին փախցուելուն մասին շատ նեղուեցայ, տխուր դպրոց գացի, բոլոր ընկերներս ալ տխուր էին,» կ’ըսէ Լիանա Քիւրքճեան, «առաւօտեան մեր աղօթքի ընթացքին Պերճոյին համար ալ աղօթեցինք որ ետ վերադառնայ մեզի, ու բոլորս լացինք»: Իսկ երբ Լիանայի մայրը Երեքշաբթի առաւօտ տեղեկացուց իր դասընկերոջ վերադարձի մասին, «անկողինէս ցատկեցի եւ ուրախութեամբ դպրոց վազեցի», կ’արտայայտուի երեխան:
Արմաւենի
