1920թ. այս օրը ՀԽՍՀ Արդարադատության ժողովրդական կոմիսարիատի հրամանով վերացվում են հին դատարանները:
Խորհրդային իշխանությունը Հայաստանում հաստատվեց խաղաղ ձևով։ Հասնելով Երևան՝ հեղկոմը չի ընդունել իր կազմում ձախ դաշնակցականներ ընդգրկելու վերաբերյալ Հայաստանի և ՌԽՖՍՀ միջև կնքված համաձայնագրի պայմանները։
Այն, Ս․ Կասյանի նախագահությամբ, ամբողջությամբ բաղկացած էր բոլշևիկներից։ Շուտով հեղկոմներ են ձևավորվել նաև տեղերում՝ գավառներում, շրջաններում և գյուղերում։ Դրանց նշանակել է օրենսդիր և գործադիր իշխանություն իրագործող Հայաստանի հեղկոմը։ Սակայն փաստացի իշխանությունը գտնվել է Հայաստանի կոմկուսի ձեռքում, որը կատարել է ոչ միայն գաղափարախոսական, այլև կազմակերպել աշխատանք, նախօրոք հաստատել բոլոր պետական միջոցառումները, մշակել տնտեսության բնագավառում իրականացվող քաղաքականությունը ևն։ Մնացած կուսակցություններն արգելվել են։ Կոմկուսը և հեղկոմը Խորհրդային Ռուսաստանի օրինակով ազգայնացրել են հողը, ջուրը, անտառները, ընդերքը, խոշոր ձեռնարկությունները, բանկերը։
Վերացվել է մասնավոր սեփականությունը։ Լուծարվել են հին դատարանները, փոխարենը ստեղծվել «ժողովրդական» դատարաններ և հեղինակային տրիբունալներ։ Եկեղեցին անջատվել է պետությունից, դպրոցը՝ եկեղեցուց։ Բացահայտ պայքար է սկսվել հայ եկեղեցու դեմ։ Ռուսաստանյան փորձի անխոհեմ կրկնությունը դրսևորվել է նաև ընդհանուր սոց-տնտական քաղաքականության բնագավառում։
