Ինչպես է բուժմասի պետ Գոռ Խաչատրյանը «սարքել» դատապարտյալի գլխին

Դրանց մի մասն էլ պայմանավորված է ՔԿՀ-ների աշխատակազմերի, բուժմասերի պատասխանատուների անպատասխանատվությամբ կամ գործողություններով: Երբ ուսումնասիրում ես դեպքերի հանգամանքները, որոնք սովորաբար գաղտնի են պահվում, գալիս ես այն եզրահանգման, որ ՔԿՀ-ների որոշ պատասխանատուներ եւ նրանց վերադասները որոշ դեպքերում մարդկանց գլխին ինչ-ինչ ձեւերով սարքում են, որ փող աշխատեն: Շահագրգռվածության այլ դրդապատճառ կարող է լինել նաեւ քաղաքական պատվերը, բայց եթե անձը քաղաքական առումով հետաքրքրություն չի ներկայացնում, մնում է գործին խառված պատասխանատու պաշտոնյայի (պաշտոնյաների) անձնական կամ նյութական շահագրգռվածությունը: Միանգամից երկու ՔԿՀ-ների`«Նուբարաշեն» եւ «Վարդաշեն» ՔԿՀ-ների բուժմասի պետ Գոռ Խաչատրյանը պատասխանատու է դատապարտյալների կյանքի եւ առողջության համար, սակայն մինչ օրս գոնե մեկ անգամ չի այցելել «Վարդաշենի» դատապարտյալ Հարություն Նարգիզյանին` նրա վիճակը պարզելու եւ համապատասխան միջոցներ ձեռնարկելու համար: Հարություն Նարգիզյանը դատապարտվել է 4 տարվա ազատազրկման եւ արդեն անազատության մեջ է 3 տարի 10 ամիս: Երկու ամիս հետո պետք է ազատվի, սակայն նրա վիճակն այնքան վատ է, որ ՔԿ վարչության եւ բուժմասի կողմից հրավիրված վիրաբույժը` Լեւոն Լյուդվիգովիչը (Նավոյանը) խորհուրդ է տվել` դատապարտյալին շտապ վիրահատել` չսպասելով պատժաժամկետը լրանալուն, քանի որ աղիները չեն գործում, նախկինում տարած վիրահատության արդյունքում որովայնային ներսի կարերն արդեն քանդվել են եւ դրսի` արտաքին կարերն են մի կերպ աղիները պահում: Այժմ Նարգիզյանը նաեւ գոտիներ է կապում, որպեսզի դրսի կարերն էլ չքանդվեն, եւ բուժմասից միայն ցավազրկողներ են սրսկում, որպեսզի նա գոնե քնել կարողանա, իսկ սննդամթերք ընդունելը դատապարտյալի համար լուրջ գլխացավանք է դարձել. որովայնը ուռչում է, աղիները չեն գործում, ոչ մի դեղամիջոց չի օգնում: Հարցին, թե որքան կարժենա վիրահատությունը, Լեւոն Լյուդվիգովիչը պատասխանել է` 160 հազար դրամ: Ու թեեւ դատապարտյալի կարգավիճակում գտնվող անձը ձեռքը գրպանը տանելու իրավունք չունի, ստիպված է եղել համաձայնել. որոշվել է Հարություն Նարգիզյանին տանել 3-րդ հիվանդանոց` վիրահատության, որտեղ աշխատում է նաեւ տվյալ վիրաբույժը: Այստեղ արդեն գործուն խաղի մեջ է մտնում բուժմասը. մի գրություն`»ուղեգիր» է պատրաստում այն մասին, որ դատապարտյալ Հարություն Նարգիզյանն իր վրա է վերցնում վիրահատության հետ կապված բոլոր ծախսերը, եւ մինչ Նարգիզյանը դեկտեմբերի 15-ի առավոտյան կհասնի 3-րդ հիվանդանոց, այստեղ բուժանձնակազմը որոշում է, որ նշյալ վիրահատությունը, այսպես ասած`»ցանցեր դնելով» եւ անզգայացնելով, արժե մոտավորապես 600-700 հազար դրամ, մոտ 2000 դոլար: Հարցին, թե այլ բան էին պայմանավորվել, ինչու գները հանկարծ այսպես բարձրացան, հիվանդանոցում պատասխանել են` պետպատվերի լիմիտն սպառվել է, հետո էլ ՔԿՀ-ի բուժմասից տրված«ուղեգիրն» էլ«պետպատվերի թուղթ չէ»: Թե դա ինչ թուղթ է եղել` դատապարտյալին ցույց չեն տվել, չնայած նա պահանջել է եւ տեղեկացրել, որ ինքը որեւէ նման թուղթ չի գրել եւ նման թղթի տակ չի ստորագրել: Եվ քանի որ դատապարտյալը այդքան գումար չի ունեցել` ստիպված հաջորդ օրը առավոտյան` դեկտեմբերի 16-ին, ուղեկցող խմբի հետ ծայրահեղ վատ վիճակում վերադարձել է«Վարդաշեն»: Նարգիզյանի մայրը դիմել է առողջապահության նախարարություն` խնդրելով լուծում տալ այդ հարցին` նշելով, որ պահանջված գումարը չունի, քանի որ ինքը թոշակառու է, հարսը գործազուրկ է, եւ իրենց խնամքին անչափահաս երեխա կա: ԱՆ-ից առայժմ գրավոր պատասխան չի ստացվել:
Ավելորդ չենք համարում տեղեկացնել, որ Նարգիզյանի` այս վիճակին հասնելու մեջ առկա է հենց ՔԿՎ-ի եւ ՔԿՀ-ի պատասխանատուների մեղքը. 2009-ի հունվարին Նարգիզյանը, գտնվելով «Վարդաշենի» ավելի թեթեւ ռեժիմում` գաղութում, դանակահարվել էր համախցակցի կողմից: Վերջինիս 140.000-ի տույժ էին տվել, իսկ Նարգիզյանին տեղափոխել «Էրեբունի» բժշկական կենտրոն, որտեղ հունվարի 19-ին վիրահատության էին ենթարկել: Տուժածն այնտեղ էր մնացել ընդամենը մեկ ամիս եւ մի քանի օր, եւ դեռ վիրահատական վերքերը չապաքինված` կարերը «թաց», ստիպել էին դուրս գրել նրան, չնայած բուժանձնակազմը զգուշացրել է ՔԿՎ աշխատակիցներին, որ նման վիճակում հիվանդին տանելու պատասխանատվությունն ընկնում է նրանց վրա: Վերջիններս, սակայն, անտեսելով մասնագետների հորդորները` դատապարտյալին այդ վիճակում կրկին տարել էին»Վարդաշեն», իսկ որոշ ժամանակ անց տեղափոխել փակ ռեժիմ` չնայած դանակահարության գործով նա տուժող է եղել: ԱՆ-ին եւ ՔԿՎ-ին ուղղված նամակին, թե ինչու են իրեն տեղափոխել փակ ռեժիմ, պատասխանել են, որ դատական գործընթացն ավարտվելուց հետո, երբ մի շարք հանգամանքներ պարզվեն` ռեժիմը կփոխեն: Սակայն նման որեւէ բան տեղի չի ունեցել: Իսկ փակ ռեժիմ տեղափոխելու ձեւական կողմը մի տույժն է եղել` հոգեկան հիվանդ մի դատապարտյալի հետ (ում գուցե միտումնավոր են այնտեղ տեղավորել` Նարգիզյանի գլխին սարքելու նպատակով, եւ որին հետո տեղափոխել են հոգեբուժարան) ընդհարում ունենալու համար, եւ Նարգիզյանին այդ վիճակում թողել են փակ ռեժիմում` անօգնական վիճակում: Սա առնվազն անգործության հանցակազմ է պարունակում. եթե դատապարտյալի հետ, Աստված չանի, մի բան պատահի` Խաչատրյան Գոռն ու նրա վերադասները ՔԿՎ-ում դատվելո՞ւ են… Ընդ որում, լավատեղյակներն ասում են, որ ՔԿՀ-ներում հենց այդպես էլ սարքում են եւ փող են աշխատում փակ ու բաց ռեժիմներ տեղափոխելու, տույժ տալու, հետո տույժից «մաղարիչով» ազատելու, հիվանդանոց տանելու-չտանելու վրա: Նարգիզյանն արդեն կրել է իր պատիժը, ազատվելուն ընդամենը երկու ամիս է մնացել, եւ պաշտոնյաների անմարդկային վերաբերմունքը միայն կարող է սպանել դատապարտյալի մեջ մնացած թեկուզ փոքրիկ մարդկայինը եւ ուղղվել մարդկության եւ առաջինը հենց նման պաշտոնյաներ պահող իշխանության դեմ: Եվ ինչո՞ւ է ՔԿՎ-ի պետ Հայկ Հարությունյանը Գոռ Խաչատրյանին վստահել երկու ՔԿՀ-ների բուժմասերի պատասխանատվությունը… Արդյո՞ք ոչ համատեղ գործունեությունից փող ստանալու ակնկալիքով: Համենայնդեպս, Գոռ Խաչատրյանի մասին ՔԿՀ-ներում լավ կարծիք չունեն: