Ռուսաստանի Պետդումայի ընտրությունները, որ կայացան դեկտեմբերի 4-ին, թողեցին ըստ էության երկակի տպավորություն: Մի կողմից հաղթեց «Եդինայա Ռոսիա» իշխող կուսակցությունը, ինչը բնականաբար սպասելի իրողություն էր, իսկ մյուս կողմից էլ «Եդինայա Ռոսիան» ակնհայտորեն նահանջել է իր իշխանական դիրքերից և 14 տոկոս նվազում է արձանագրել նախորդ ընտրությունների համեմատ:
Այս ամենին գումարվել է նաև այն, որ Ռուսաստանում տեղի ունեցած ընտրությունների վերաբերյալ աղմկոտ տեսանյութեր են հայտնվել համացանցում, ի ցույց դնելով ռուսաստանյան ընտրական տեխնոլոգիաների, ընտրակեղծարարության ամբողջ թշվառությունը: Իսկ այդ ամենից բացի էլ, փողոց են դուրս եկել ընդդիմադիր քաղաքացիները, և մոտ 50 տոկոս ձայն ստացած «Եդինայա Ռոսիան» ստիպված է մասսայական ձերբակալություններ իրականացնել, որպեսզի ընդդիմադիրների ցույցերը ձնագնդի էֆեկտ չստանան:
Այս ամենն իսկապես վկայում են, որ ռուսաստանյան իրավիճակը պարունակում է փոփոխությունների լուրջ լիցքեր, և բավական է ընդամենը մի կայծ, որ տեղի ունենա պայթյուն: Այսինքն` Պուտինի թվացյալ վերադարձը իրականում ոչ թե լուծում է Ռուսաստանի խնդիրները, այլ դրանք է՛լ ավելի ցցուն է դարձնում, սրում դրանք և երևի թե հասունացնում, ինչի ձնծաղիկը եղավ Պետդումայի ընտրությունը: Բացարձակապես կարևոր չէ ուժերի դասավորությունն ու ստացած տոկոսները, բացարձակապես կարևոր չէ, որ իրական ընդդիմադիր կուսակցություններ են անցել խորհրդարան:
Այդ ամենը խնդրի առայժմ մակերեսային կողմն է: Խորքային առումով Ռուսաստանում տեղի են ունենում լուրջ պրոցեսներ, և հանրությունը կամ առնվազն դրա մի զգալի մասը տոտալ հեռուստաշրջափակման պայմաններում, այսուհանդերձ, կարողացավ ընտրական գործընթացի միջոցով տեղեկանալ այդ ամենի մասին, հնարավորինս մոտենալ դրան և զգալ, թե իրականում ինչ է իրենից ներկայացնում «Եդինայա Ռոսիան», և ինչքան դատարկ է Պուտինի ամենակարողության միֆը:
Պուտինը երևի ինքն էլ տրված էր այդ միֆին, և միգուցե ինքն էլ արդեն կասկածներ ունի իր ամենակարողության հանդեպ: Եվ այն, որ թվում էր, թե Պուտինը Ռուսաստանում իր նախագահության հարցերն արդեն լուծել է, իրականում այնքան էլ այդպես չէ: Եվ բանն այն չէ, որ նա չի կարող դառնալ նախագահ կամ կարող է չդառնալ նախագահ: Ո՛չ, Պուտինը կդառնա նախագահ, ամենայն հավանականությամբ, սակայն խնդիրը տվյալ դեպքում ոչ այնքան նախագահ դառնալն է, այլ նախագահ մնալը:
Դա է, որ կարող է այս անգամ վեր լինել Պուտինի ուժերից կամ առնվազն պահանջել շատ ավելի մեծ, աննախադեպ ջանքեր, նյարդեր և էներգիա: Եվ եթե պաշտոնը դիմանա Պուտինին, մեծ վտանգ կա, որ Պուտինը կարող է չդիմանալ այդքան ծանր գնով պահվող պաշտոնին: Չէ՞ որ Պուտինն էլ մարդ է՝ մսից ու արյունից բաղկացած:
