«Արարատի քաղաքային կինոցանց» պետական ձեռնարկության վրա աչք դնողներն ու այն Հայաստանյայց Առաքելական սուրբ եկեղեցու Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնին նվիրաբերելու նպատակ ունեցողները մոռացել են հայտնի ասացվածքը` «Արտաշատցու (ինչը վերաբերում է նաև արարատցիներին) խաց ուտողը բալա չի բերում»:
Հայրենի կառավարությունը գոնե չինացիներից օրինակ վերցներ ու փորձը հաշվի առներ. նրանք ինտերնետից «իմացել էին», որ արտաշատցու հացը նման «զորություն» ունի և այժմ կես կատակ-կես լուրջ Արտաշատից լավաշ են արտահանում ազգի աճը կանգնեցնելու համար… Դե արդյունքն էլ տեսնում եք: Այժմ այս օրինակն աչքի առաջ ունենալով` ինչ ակնկալիքով է կառավարությունը Արարատի մարզի գույքը վաճառում Մայր Աթոռին. արտաշատցու կինոկենտրոնն առնողը հավատացյալ կունենա՞: Ի՞նչ կլինի. Ավարայր: Անհաջող զուգադիպություն` կինոկենտրոնի անունն էլ է «Ավարայր»: Եվ այսպես, հայրենի կառավարությունը այսօրվա` դեկտեմբերի 16-ի օրակարգում նախատեսել է կանոնակարգել «Արարատի քաղաքային կինոցանց» ՊՁ լուծարման գործընթացը, որից հետո մնացած գույքը նվիրաբերել Սուրբ Էջմիածնին: Այդ նպատակով կառավարությունն առաջարկել է Մայր Աթոռին` «Արարատի քաղաքային կինոցանց» ՊՁ-ի ժամանակավոր դրամային հաշվին փոխանցել ձեռնարկության պարտավորությունների (աշխատավարձերի և այլն) չափով գումար` 2.177.400 դրամ, ինչին եկեղեցին ամենևին էլ դեմ չի եղել: Կինոցանցի լուծարման հանձնաժողովին հրահանգվել է նշյալ գումարը փոխանցելուց հետո 15-օրյա ժամկետում մարել ՊՁ-ի պարտավորությունները, ավարտել լուծարման գործընթացը և մնացած գույքը` Արարատ քաղաքի Շահումյան 23/2-1 հասցեում գտնվող 916,20 քառ. մետր ընդհանուր մակերեսով «Ավարայր» կինոթատրոնի շենքը նվիրաբերել, իսկ դրա զբաղեցրած ու սպասարկման համար անհրաժեշտ 0,2751 հա հողատարածքը անհատույց անժամկետ օգտագործման իրավունքով փոխանցել Մայր Աթոռ Սուրբ Էջմիածնին` եկեղեցի կառուցելու նպատակով: Մայր Աթոռի 2010 թ. օգոստոսի 25-ի գրության համաձայն` նվիրատվությունը հնարավորություն կտա Արարատում իրականացնել եկեղեցաշինության նոր ծրագիր` նոր եկեղեցի, երիցատուն, «Ավարայր» կինոթատրոնի շենքը որպես հոգևոր մշակույթի և Հայ երիտասարդաց միության կրթադաստիարակչական կենտրոնի վերակառուցում, տարածքի բարեկարգում… Նշված ծրագիրը կիրականացվի 2 փուլով, որոնք հնարավոր է ավարտել 5 տարվա ընթացքում` ներդնելով 1,0 միլիարդ դրամ գումար: Բայց այդ համալիրի անվան մասին հիշատակում դեռ չկա. չար լեզուներն ասում են, որ դա կարող է ի պատիվ Հովիկ Աբրահամյանի կոչվել «Սուրբ Հովհաննես-2», քանի որ մեկն արդեն կա:
Կառավարության օրակարգային հարցերից մեկն էլ վերաբերում է «Հայաստանի Հանրապետության զինված ուժերի ներքին ծառայության կանոնագիրքը հաստատելու մասին» ՀՀ օրենքում փոփոխություններ և լրացումներ կատարելուն: Այն պայմանավորված է զինված ուժերում իրականացվող բարեփոխումներով. նախագծից սպասվող ակնկալիքներից մեկն էլ այն է, որ զինծառայության անվտանգության ապահովումը կստանա նոր որակ, հնարավորինս կկանխարգելվեն և կնվազեն զինվորական ծառայության ընթացքում զինծառայողների… առողջությանը և կյանքին սպառնացող վտանգները, նպաստավոր պայմաններ կստեղծվեն զինծառայողների բարոյահոգեբանական վիճակի բարելավման, ոչ կանոնադրական փոխհարաբերությունների ու իրավախախտումների դեպքերի կանխման համար: Մի կողմ թողնելով զուտ բառային փոփոխությունները` անդրադառնանք ցավոտ մասին. օրինակ` առաջարկում են օրենքի 294-րդ հոդվածի 4-րդ պարբերությունը շարադրել հետևյալ նոր խմբագրությամբ. «…Ստորաբաժանումներում զենքի պահասենյակների ազդանշանային համակարգի չհիմնավորված գործելու դեպքում գնդի հերթապահը պարզում է դրա պատճառը և կազմակերպում ազդանշանային համակարգի անխափան աշխատանքը»: Բանն այն է, որ բանակում հանցագործություններ են կատարվում նաև այն ժամերին, երբ զորքը զորանոցներում է, և վերակարգի շուրջօրյա հսկողության տակ գտնվող զենքը «անհայտ» ճանապարհով` ազդանշանային համակարգի «խափանման» պատճառով դուրս է գալիս զենքի պահասենյակից և դառնում հանցագործության գործիք: Այդուհանդերձ, նկատենք, որ սույն բարեփոխումը ոչինչ չի փոխի, քանի որ նախաքննության մարմինը ցանկության դեպքում կարող է շատ հանգիստ հայտնաբերել ազդանշանային համակարգը անջատողներին ու զենքի պահասենյակը հսկող զինվորին դուռը բացելու անօրինական հրահանգ տվողին, ինչը պարզապես պատշաճորեն չի անում: Կամ` զորամասի պաշտոնատար անձանց պարտականությունները բաժնում նախատեսվում է ամրագրել. Հոդված 451. Զորամասի հրամանատարը պատասխանատու է զորամասի զինծառայության մշտական անվտանգության ապահովման կազմակերպման համար… հրամանատարը պարտավոր է. 1. կանխատեսել, վերլուծել և բացահայտել զինվորական ծառայության վտանգավոր գործոնները, որոնք զորամասի ամենօրյա գործունեության հետևանքով կարող են սպառնալիք հանդիսանալ զինծառայողների… համար, …7. միջոցներ ձեռնարկել պատահարների և հանցագործությունների կանխարգելման ուղղությամբ, իսկ դրանց տեղի ունենալու դեպքում անհապաղ զեկուցել վերադաս հրամանատարությանը և իրազեկել համապատասխան իրավասու մարմիններին` ապահովելով դեպքի վայրի, հանցագործության գործիքների և այլ իրեղեն ապացույցների պահպանումը և այլն: Այսինքն` բաներ, որոնք մինչ այժմ չեն արել, ինչը քրեորեն պատժելի արարք է: Այլ կերպ ասած` անգործության կամ գործողությունների համար դատելու փոխարեն, բարեփոխման անվան տակ մեկ առ մեկ հիշեցնում են սպայակազմին, որ իրենք անձամբ են պատասխանատու յուրաքանչյուր արտակարգ դեպքի համար: Կարելի է եզրակացնել, որ զինված ուժերում էշերը կամ իրենց էշի տեղ դնողներն այնքան շատ են, որ «դուզ» խոսքը դրանց կարգավիճակին համապատասխան են բացատրում…