«Առաջին լրատվականի» զրուցակիցն է վրացի քաղաքագետ Ռամազ Սաքուարելիձեն:
– Պարոն Սաքուարելիձե, ՀՀ ԱԺ իշխող «Հանրապետական» կուսակցության անդամ Շիրակ Թորոսյանը նախօրեին հայտարարել է, որ Վրաստանի իշխանությունները Ջավախքի հիմնախնդիրները կոծկելու համար դիմում են քաղաքական բլեֆի: Ինչպե՞ս կմեկնաբանեք այս հայտարարությունը:
– Ես չգիտեմ, այն քաղաքական գործիչները, ովքեր նման ջերմեռանդությամբ, այդքան ագրեսիվ տարրեր են մտցնում Հայաստանի և Վրաստանի փոխհարաբերությունների մեջ, նրանք Վրաստանի այլ շրջաններում եղե՞լ են: Դա ես ոչ կոմպետենտ հայտարարություն եմ համարում:
– Դուք այդ հայտարարության մեջ քաղաքական ենթատեքստ ե՞ք տեսնում:
– Հավանաբար, այդ քաղաքական գործիչները ցանկանում են վիճել ամբողջ աշխարհի հետ` բացառությամբ, իհարկե, Ռուսաստանի:
– Այսինքն` այս ամենի հետևում Ռուսաստանի՞ն եք տեսնում:
– Ո՛չ, ուղղակի այս ամենի հետևում ես կոնկրետ քաղաքական գործիչների անհեռատեսությունն եմ տեսնում:
– Երբ հրապարակվեցին WikiLeaks-ի փաստաթղթերը, այնտեղ անդրադարձ կար հայ-վրացական հարաբերություններին և մասնավորապես նշվում էր, թե ռուս-վրացական պատերազմի օրերին Վրաստանի իշխանությունները հրաժարվում էին կոնտակտի մեջ մտնել ՀՀ իշխանությունների հետ: Ըստ ձեզ` հնարավո՞ր է, որ հայկական կողմից նման հայտարարությունները վերսկսվել են նաև այդ փաստաթղթերի հրապարակման հետ կապված:
– Համենայնդեպս, այն ժամանակ խոսակցություններ էին տարածվել, որ այն ինքնաթիռները, որոնք ռմբակոծում էին Վրաստանը, թռչում էին Հայաստանի օդանավակայաններից: Եվ ինձ ուղղակի հետաքրքրում է` այն քաղաքական գործիչները, ովքեր շարունակում են այդ հակավրացական կուրսը, ի՞նչ նպատակ են հետապնդում:
– Ի՞նչ նպատակ են հետապնդում, ըստ ձեզ:
– Ուղղակի ես խոսում եմ անհեռատեսության մասին, քանի որ եթե նայենք քիչ թե շատ հեռատեսական` ռազմավարական տեսանկյունից, ապա Վրաստանի շահերից է բխում հնարավորինս բարիդրացիական հարաբերություններ ունենալ իր բոլոր հարևանների հետ: Նույնն էլ բխում է Հայաստանի շահերից: Հայաստանն էլ է փոքրիկ կովկասյան երկիր: Ինչո՞ւ է այն այդքան ագրեսիվ` բոլորի հանդեպ: Ես համարում եմ, որ սա հակակովկասյան քաղաքականություն է: Ոչ միայն հակահայկական: Այն, որ դա հակահայկական է, և դրանից Հայաստանը չի շահելու` պարզ է, բայց ընդհանուր առմամբ, դա Կովկասի դեմ է, որպեսզի Կովկասը բաժանեն փոքրիկ մասերի:
– Այսինքն` «բաժանի՛ր, որ տիրես» սկզբունքո՞վ:
– Այո՛: Թե ով կտիրի, դա արդեն այլ հարց է: Բայց որ այդ բաժանման համար գործիք է ծառայում Հայաստանը, Հայաստանի քաղաքական գործիչները, դա փաստ է: Եվ ուղղակի պատմության մեջ հետո դա ամոթալի էջ կհամարվի, բայց դա կլինի հետո:
