Դեկտեմբերի 2-ին Մոսկվայում տեղի է ունենալու հայ գործարարների ավանդական ճաշկերույթը, որտեղ «Հայաստան» համահայկական հիմնադրամի ընթացիկ ծրագրերի համար Սերժ Սարգսյանի ներկայությամբ իրենց նվիրատվությունները կանեն Ռուսաստանում բնակվող հայազգի բիզնեսմենները: Ամեն տարի ճաշկերույթը տեղի էր ունենում մինչև լոսանջելեսյան հեռուստամարաթոնը: Այս տարի այդ կարգը խախտվեց. ճաշկերույթը կկայանա դրամահավաքից մոտ մեկ շաբաթ անց:
Ավանդաբար ճաշկերույթի ամենամեծ նվիրատուն լինում է Ռուսաստանի ամենահարուստ հայազգի գործարարը` «Տաշիր գրուպ» ընկերության սեփականատեր Սամվել Կարապետյանը: Այս տարի իրերի դրությունն այլ է:
Սամվել Կարապետյանի հարազատ եղբոր` ՀՀ նախագահի աշխատակազմի նախկին ղեկավար Կարեն Կարապետյանի հրաժարականից հետո Սերժ Սարգսյանի և ռուսաստանցի խոշոր գործարար Սամվել Կարապետյանի փոխհարաբերություններում բավական հետաքրքիր հարցեր են առաջացել: Ինչպես հայտնի է՝ Սամվել Կարապետյանի ֆինանսական ազդեցությամբ էր Հայաստանի իշխող համակարգում Կարեն Կարապետյանը դարձել ազդեցիկ դեմքերից մեկը: Եթե նա պաշտոնանկ է եղել ու նաև հեռացել քաղաքական պրոցեսներից, բնականաբար, արդեն հետաքրքիր է, թե դեկտեմբերի 2-ին այդ հանգամանքը ինչպես կազդի Սամվել Կարապետյանի և Սերժ Սարգսյանի փոխհարաբերության վրա:
Բանն այն է, որ Սերժ Սարգսյանի նախագահ դառնալուց ի վեր Սամվել Կարապետյանը առաջնային պլանում է հայտնվել` Հայաստանի իշխանության հետ հարաբերության առումով: Եթե, օրինակ, Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության ժամանակ ռուսաստանահայ բիզնեսմեններից առաջնային և ակտիվ պլանում Արա Աբրահամյանն էր, ապա Սերժ Սարգսյանի նախագահությունից հետո, փաստորեն, տեղի ունեցավ ռոտացիա, և Սամվել Կարապետյանը մղվեց առաջնային պլան. նա կարծես այսօր թիվ մեկ բարեգործն է, Հայաստանի տնտեսությունում թիվ մեկ ներդրողը:
Արդյոք Կարեն Կարապետյանին հեռացնելը նշանակո՞ւմ է, որ առաջիկայում Հայաստանի տնտեսական ասպարեզում կրկին առաջնային դեմքի ռոտացիա է լինելու, թե՞ պարզապես, երկար ժամանակ ունենալով քաղաքական հավակնություններ, Սամվել Կարապետյանն ի վերջո Սերժ Սարգսյանի հետ եկել է երաշխիքային փոխհամաձայնության և հրաժարվում է քաղաքական հավակնություններից՝ դրա դիմաց ստանալով բիզնես երաշխիքներ, որ առանց քաղաքական սեգմենտում ներկայացվածության էլ Հայաստանում իր ներդրումների համար ինքը կարող է հանգիստ լինել:
Սակայն տվյալ պարագայում հարց է ծագում` էլ ինչո՞ւ պետք է Կարապետյանն իրեն, այսպես ասած, ֆինանսապես «նեղություն» տա Հայաստանում ներդրումներ անելու, առավել ևս, երբ տեղի կապիտալն է արդեն սկսել արտահոսել Հայաստանից: Ո՞րն է Սամվել Կարապետյանի օգուտը, եթե նա Հայաստանում շարունակելու է փող ծախսել՝ հանձնելով իր քաղաքական հավակնությունները:
Հետևաբար, արդյոք չի՞ բացառվում, որ դեկտեմբերի 2-ին մենք ականատես լինենք նաև Սամվել Կարապետյանի բիզնես-դերի փոփոխության: Այսինքն՝ Կարեն Կարապետյանի պաշտոնանկությունը, ըստ ամենայնի, կարող է էապես փոխել Սամվել Կարապետյանի տրամադրությունները: Կարապետյանի պաշտոնանկությունը մի այսբերգ էր, որն ունեցավ քաղաքական և տնտեսական մասեր, և դեռ հարց է, թե դրա որ մասն է այսբերգի ներքևում, ինչը սովորաբար ավելին է լինում, քան այն, ինչ երևում է ջրի վրա:
